search
'Supacell': super idee, matige uitwerking
Recensie

'Supacell': super idee, matige uitwerking

Verhaal dat superkrachten met sikkelcel verbindt had een betere serie verdiend.

Regie: Rapman, Sebastian Thiel | Cast: Tosin Cole (Michael Lasaki), Nadine Mills (Sabrina Clarke), Eric Kofi Abrefa (Andre), Calvin Demba (Rodney), Josh Tedeku (Tazer), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 46-53 minuten | Jaar: 2024

Supacell heeft een intrigerende insteek: vijf Londenaren ontdekken dat ze superkrachten hebben die genetisch overdraagbaar zijn, net als de ziekte sikkelcel die in hun familie voorkomt, en alleen mensen met een donkere huidskleur treft. Deze mix van realiteit en fantasie belooft een serie met een bijzonder origineel verhaal waarbij de diversiteit van het scherm afspat, zoals we van Netflix gewend zijn. Helaas houden eindeloze herhalingen, plotgaten en slecht acteerwerk een goede uitvoering tegen.

Enkele opmerkingen hinten ernaar dat racisme een belangrijk thema wordt, maar helaas blijft het bij een overgesimplificeerde weergave en wat sporadische momenten die grotendeels beperkt zijn tot het begin van de serie. Al snel verdwijnt dit thema naar de achtergrond om plaats te maken voor een aaneenschakeling van vrijwel dezelfde elementen, zoals hoofdpersonen die bijna of ongemerkt tegen elkaar aanlopen zonder dat daar iets uit voortkomt.

De humor is niet alleen oppervlakkig en geforceerd, maar wordt ook nog eens gerecycled. Tweemaal worden personages geïntroduceerd terwijl ze doen alsof ze elkaar niet kennen. Dit was de eerste keer al niet grappig, de tweede keer nog minder. Ook andere verhaalonderdelen zijn irritant repetitief. Aflevering na aflevering draaien de superhelden al ruziemakend om elkaar heen, als hoofdpersonen in een romkom, in wat de meest langdradige ontstaansgeschiedenis ooit moet zijn.

Tegen het einde rijst de vraag of deze mensen überhaupt op tijd een groep zullen vormen voor de beloofde confrontatie met de gemeenschappelijke vijand. Het slechte acteerwerk helpt ook zeker niet. De toch al vrij stereotiepe personages worden vertolkt door acteurs met weinig energie, waarvan slechts enkelen hun personage voldoende tot leven weten te wekken.

De ontknoping wordt verpest door voorspelbare plotwendingen en het slechte acteerwerk. Het grote plotgat dat in aflevering twee verwarring opwekt wordt niet gecorrigeerd, wat ook een behoorlijke anticlimax is voor kijkers die zich storen aan verhalen over tijdreizen die geen rekening houden met de tijdreisparadox. Voor de gemiddelde fan van sciencefiction is dit een behoorlijke doorn in het oog, en het realistische aspect van het verhaal over heftige maatschappelijke onderwerpen komt ook niet goed uit de verf om de liefhebbers van relevante content te bedienen.

Bedenker en regisseur Rapman hint echter al naar een tweede seizoen. Wellicht dat zijn populariteit hier iets mee te maken heeft, want aan de kwaliteit van Supacell is dit niet te danken. Het is te hopen dat een eventueel vervolg het concept beter uitwerkt zodat de thema's alsnog goed tot hun recht kunnen komen. Hoofdpersoon Michael kan gelukkig tijdreizen en zou zo alle plotgaten, gekunstelde dialogen en herhalingen kunnen voorkomen. Alleen niet het slechte acteerwerk.

★★☆☆☆

Supacell is te zien bij Netflix.

Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.

Ben jij van plan om Supacell te gaan kijken?

  • Ja

    45
    %
    1.000
    stemmen
  • Nee

    45
    %
    1.000
    stemmen

Aanbevolen artikelen