search
'The Suspect': gekunsteld moordmysterie met frustrerende personages en enkele flutacteurs
Recensie

'The Suspect': gekunsteld moordmysterie met frustrerende personages en enkele flutacteurs

Doet voor de Time's Up-beweging wat Jaws deed voor strandtoerisme.

Regie: James Strong, Camilla Strøm Henriksen | Cast: Aidan Turner (Joe O'Loughlin), Camilla Beeput (Julianne), Adam James (Jack Owens), Bobby Schofield (Bobby), Shaun Parkes (Ruiz), e.a. | Afleveringen: 5 | Speelduur: 46-49 minuten | Jaar: 2022

Heel wat schuldige mannen zijn lang weggekomen met hun daden. Vandaar 'Time's Up' als slogan van de beweging die daar verandering in wil brengen. Een serie als The Undoing liet zien hoe manipulatief en ijskoud een man zijn onschuld kan volhouden terwijl hij de dader is. Presumed Innocent, momenteel te zien bij Apple TV+, laat tot de laatste aflevering in het midden of de door Jake Gyllenhaal gespeelde hoofdpersoon een moordenaar is. Wat de Britse serie The Suspect ons wil vertellen is een stuk moeilijker te duiden, behalve dat de politie volkomen onbekwaam is.

Wanneer op een begraafplaats een lijk wordt gevonden, benadert de politie psycholoog Joe O'Loughlin voor inzicht in wat voor type persoon de dader zou kunnen zijn. De dode vrouw is eenentwintig keer met een mes gestoken en laat Joe nou net een patiënt hebben met een agressieprobleem en een obsessie met dat getal. Alleen is Joe ook niet helemaal eerlijk tegen de politie, want hij heeft kennelijk iets te verbergen.

The Suspect opent met een citaat van semi-cultleider Eckhart Tolle dat stelt dat problemen slechts illusies van ieders eigen geest zijn. Probeer zo'n 'filosofie' maar eens te verkopen aan slachtoffers van de toeslagenaffaire. Of aan Joe, die een jonge knul met terminale kanker moet overhalen om niet van een gebouw te springen. Aan het einde van de serie blijkt het citaat geen zak te maken te hebben met het verhaal. Iemand merkt zelfs letterlijk op dat Tolle dit zegt maar dat het niet klopt.

Het citaat maakt al direct duidelijk dat deze serie niet veel soeps is. Joe blijkt de vermoorde vrouw te kennen, maar doordat hij dit tegenover de politie verzwijgt – waarvoor geen enkele reden is – wordt hij de primaire verdachte. Lekker makkelijk zo. De twee rechercheurs die de moord onderzoeken spreken hun gedachten hardop naar elkaar uit en het is te belachelijk voor woorden hoe die twee zonder enig bewijs conclusies uit hun mouw schudden.

Het ene moment kijkt The Suspect best lekker weg, het andere moment is het ergerlijk hoe ongeloofwaardig personages zich gedragen om het plot gaande te houden, om nog maar te zwijgen van al dat geheugenverlies waar iedereen last van lijkt te hebben. De serie bevat flink wat doodlopende eindjes en hanteert behoorlijk wat slappe trucjes om verwarring te creëren over de vraag of Joe wel of niet schuldig is.

Joe is overigens niet de enige die informatie achterhoudt. Dit blijkt toe te schrijven aan miscommunicatie, maar op een manier die te duidelijk het verhaal dient en alle menselijke logica negeert. Er zijn wat details die best leuk verzonnen zijn om het verhaal iets extra's te geven, bijvoorbeeld dat Joe net heeft geleerd dat hij de ziekte van Parkinson heeft, maar dat voegt dan weer helemaal niets toe.

Sommige acteurs doen het prima, anderen niet. Zo lijkt de acteur die Joe's patiënt speelt te hebben gekozen voor optie "ik heb net de toneelschool afgerond en speel het maar zo voor de hand liggend mogelijk". Ook de kostuumafdeling bestaat mogelijk uit een nieuwe lichting, want met grote regelmaat valt op dat personages rondlopen in kleding die niet past bij hun karakter.

De climax in de laatste aflevering gaat voor het meest clichématige middel om het spannend te maken. Zoals wel meer zaken komt dit element uit de lucht vallen en heeft het eigenlijk niets te zoeken in deze serie. Ook de afronding bestaat uit een te makkelijke uitvlucht. Er kan nog even enkele minuten interessant drama komen – in vijf afleveringen zijn verhoudingen veranderd en is met heel wat modder gegooid, hoe gaan de personages daar nu mee om? – maar er volgt nog een duffe en korte scène, en klaar.

Wie vrede heeft met onrealistische handelingen van vage personages zal zich met The Suspect prima vermaken en de serie misschien zelfs spannend vinden. Britse misdaadproducties hebben immers het voordeel dat onder Nederlandse kijkers het beeld bestaat dat ze allemaal van hoge kwaliteit zijn. Wie dit per se een goede serie wil vinden en er met oogkleppen op naar kijkt, zal niets te klagen hebben.



The Suspect is te zien bij NPO Start.

Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.

Ben jij van plan The Suspect te gaan kijken?

  • Ja

    45
    %
    1.000
    stemmen
  • Nee

    45
    %
    1.000
    stemmen

Aanbevolen artikelen