'Fantasmas': heerlijk eigenzinnig en surrealistisch, maar toch ongelooflijk menselijk

Regie: Julio Torres | Cast: Julio Torres (Julio), Martine Gutierrez (Vanesja), Joe Dumrill (Bibo), Tomas Matos (Chester), Greta Titelman (Gina), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 27-32 minuten | Jaar: 2024

Fantasmas is in alle opzichten verfrissend. Niet alleen vanwege de ongebruikelijke visuele stijl en de eigenzinnige uitspraken, maar ook door de bootlading supersterrencameo's. Hoewel er op sommige momenten geen touw aan vast te knopen is, blijft de rode draad van de serie wel altijd duidelijk. En dat is met zo'n gefragmenteerd narratief en excentrieke stijl een knappe prestatie.

De serie opent met een sollicitatiegesprek. Hoofdpersoon Julio zit bij Crayola en laat zijn lichamelijke interpretaties van kleuren zien. Vervolgens pitcht hij het idee om een doorzichtig waskrijtje op de markt te brengen. Want die kleur is essentieel om de lege ruimte in tekeningen op te vullen. Daarmee is vanaf het eerste moment duidelijk dat deze serie iets unieks wil presenteren. Maar het blijft niet bij deze bijzondere sollicitatie.

Waar mogelijk neemt Fantasmas een zijweg. Of het nu een fictief televisieprogramma, een rechtszaak tegen de Kerstman, een helpdeskmedewerkerbattle of een zoektocht naar een parel in de vorm van een oester is: niets is te gek. Maar niets vóélt ook te gek, dankzij de naadloze integratie van deze zijwegen in het verhaal. Ze zijn allemaal zo innemend dat het links- of rechtsom gaan van het plot volledig natuurlijk aanvoelt.

Waar het uiteindelijk op neerkomt, is Julio die zijn 'proof of existence' moet aanvragen om mee te draaien in de maatschappij. Zie het als een paspoort plus waarop alle financiële en persoonlijke data zijn geregistreerd. Doordat de hoofdpersoon overduidelijk Latinx is, is de parallel met een immigrantenverhaal snel gemaakt. De enige manier om geen 'proof of existence' nodig te hebben, is door een 'exception' te worden. Dus zolang Julio een uniek talent heeft waarvoor hij gewaardeerd wordt, mag hij in het land blijven en leven als een Amerikaan in deze uitzonderlijke positie.

Hiermee worden de losse sketches ineens in een logische context geplaatst. De vorm van Fantasmas dient zich als goede afbeelding van Julio's escapistische gedachtes. En net als hijzelf wordt de kijker constant meegesleept in de fantasieën. Dat de zijwegen nooit naar een concreet punt leiden is volledig het doel. Met elke scène wordt de serie een excentriekere kijk op het bestaan van een immigrant in de Verenigde Staten.

Vanaf de eerste seconde is duidelijk dat Fantasmas een geheel eigen stijl heeft. Niet alleen door de jarentachtigsciencefictionaankleding of de centrale rol die hedendaagse komediesterren in het geheel spelen, maar ook door de willekeur van de scènes. Veel daarvan kan worden toegeschreven aan Julio Torres' rol als schrijver bij Saturday Night Live. Fantasmas voelt dan ook als een verder uitgewerkte versie van mogelijke SNL-sketches, op de best mogelijke manier.

Terugkomend op de openingsscène, er is één zin daarin die eruit springt: "To imagine something clear, is to reimagine coloring as we know it." Even later, in dezelfde scène mag Julio een naam bedenken voor de doorzichtige Crayola-kleur die hij net pitchte. Dat wordt natuurlijk 'fantasmas'. Grammaticaal gezien is het niet logisch, maar Julio vindt het mooier met een s op het einde. En met dat ethos worden hopelijk andere series geïnspireerd om buiten de lijntjes te kleuren.



Fantasmas is te zien bij HBO Max.