'Lady in the Lake': sterke vrouwen knokken voor onafhankelijkheid in roerige tijden

Regie: Alma Har'el | Cast: Natalie Portman (Maddie Morgenstern), Moses Ingram (Cleo Sherwood), Y'lan Noel (Ferdie Platt), Brett Gelman (Milton Schwartz), Byron Bowers (Slappy Johnson), Josiah Cross (Reggie Robinson), Wood Harris (Shell Gordon), Jennifer Mogbock (Dora Carter), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 45-57 minuten | Jaar: 2024

Vanuit een meer onder de rook van Baltimore spreekt de stem van de overleden Cleo tot de Joodse journalist Maddie. Deze twee vrouwen hadden eerder een vluchtige ontmoeting toen Maddie per se de jurk wilde kopen die Cleo in een warenhuis etaleerde. Hun paden kruisen elkaar daarna vaker, vooral in overdrachtelijke zin, waarbij blijkt dat de vrouwen meer gemeen hebben dan ze aanvankelijk dachten.

Baltimore, of eigenlijk de gehele Verenigde Staten, van halverwege de jaren zestig wordt gedomineerd door racisme en seksisme. De zwarte Cleo probeert het hoofd boven water te houden met diverse baantjes, waarvan het werk voor een slinkse zakenman met illegale loterijen het meest in het oog springt. Niet gelukkig in haar relatie met een mislukte stand-upcomedian besluit ze haar man en hun kinderen te verlaten, niet wetend dat ze zich hiermee alleen nog maar meer in de ellende stort. Haar beste vriendin, zangeres Dora, speelt daarin een cruciale rol.

Verderop in de stad treft wanhopige huisvrouw Maddie een soortgelijk lot. Ze maakt deel uit van de Joodse highsociety, maar is verre van happy in haar huwelijk met een oudere man. Ook zij besluit haar betuttelende echtgenoot en zoon de rug toe te keren, in de hoop op een loopbaan als onderzoeksjournalist. Terwijl ze zich vastbijt in een geruchtmakende zaak rondom de moord op een jong Joods meisje, ontwikkelt Maddie een affaire met een zwarte politieagent die zich afkomstig is uit dezelfde sociale kringen als Cleo. In een tijd waarin een gemengde relatie bij wet verboden is.

Maddie wordt op genadeloze wijze gespeeld door Natalie Portman. Ook al deelt zij nauwelijks het scherm met de al even adembenemende Moses Ingram als Cleo, zijn de vele overeenkomsten en verschillen tussen de twee vrouwen voortdurend in de gedachte van de kijker. Bij Maddie doemt dan de vraag op in hoeverre er sprake is van een onbedoeld symbiotische relatie. Want het verhaal van Cleo is ook een kans op een doorbraak als journalist.

Lady in the Lake weet een treffend tijdsbeeld neer te zetten, maar vergaloppert zich regelmatig aan de complexe sociale verhoudingen. Vooral wat betreft Cleo is het verwarring troef. Dit sluit ongetwijfeld aan bij de geestestoestand van dit personage, maar de overdaad aan omringende bijfiguren zorgt voor een hoop ruis. Zo probeert ze de banden aan te halen met iemand uit haar verleden die als politica een verschil probeert te maken maar zelf ook voortdurend tegen de opgetrokken grenzen van ongelijkheid en discriminatie aanloopt.

Waar de makers zich tevens op verkijken, is de overdaad aan symboliek en metaforen. De voorlaatste aflevering, die zich ergens in een limbo afspeelt, gaat op dit vlak alle perken te buiten. Het is te prijzen dat de makers verschillende invalshoeken ambiëren, maar net als bij het gegoochel met de chronologie van gebeurtenissen zorgen deze kunstgrepen juist voor verwijdering van de personages en hun sores.

Lady in the Lake had prima kunnen varen op de krachtige vrouwelijke personages en hun streven zich los te weken van de dominante mannen in hun omgeving. De experimenteerdrang zwakt deze thematiek onnodig af. Maar afgezien van deze overbodige franje biedt de zevendelige miniserie een indringend portret van twee eigenzinnige vrouwen die zich uit het keurslijf en de vooroordelen van hun afzonderlijke gemeenschappen proberen los te wrikken.



Lady in the Lake is te zien bij Apple TV+.