'Sweet Home' seizoen 3: de laatste confrontatie tussen helden, monsters en alles wat daar tussenin zit

Regie: Eung-bok Lee, So-hyun Park | Cast: Kang Song (Hyun-su Cha), Jin-wook Lee (Sang-wook Pyeon), Si-young Lee (Yi-kyung Seo), Gyu-young Park (Ji-su Joon), Guk-hee Kim (Hye-in Son), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 47-69 minuten | Jaar: 2024

Sweet Home, de Zuid-Koreaanse serie waarin de grens tussen mens en monster op fantasievolle, metaforische manier vervaagt, is toe aan haar laatste seizoen. Seizoen twee mistte de beklemmende toon van het eerste seizoen en bood een overvloed aan oninteressante nieuwe personages, maar de tamelijk briljante plotwendingen in de laatste vijf minuten hintten naar een slotseizoen vol oude bekenden en antwoorden op openstaande vragen. Toch is seizoen drie helaas niet veel anders dan haar teleurstellende voorganger.

Want wederom worden de personages van het eerste uur verdrongen door de nog altijd niet boeiende toevoegingen van seizoen twee. En de personages uit dat seizoen die wél enigszins interessant leken krijgen ditmaal geen verdere uitdieping. Daar is ook helemaal geen ruimte voor, want er zijn opnieuw tal van overbodige nieuwkomers die zonder degelijk achtergrondverhaal in het geheel worden gedropt.

Gelukkig valt een groot deel van die overbodige personages al in de eerste helft van dit seizoen af. Maar helaas wel met tenenkrommend lange sterfscènes waarin het verlies van de heftig snotterende achterblijvers absoluut niet voelbaar is. Deels omdat de onderlinge relaties onduidelijk of zelfs compleet onbegrijpelijk zijn, maar ook gewoon omdat de meeste personages door een gebrek aan karakter alleen maar tijd verspillen.

Niet alleen de vele personages maken het verhaal nodeloos ingewikkeld, ook nieuwe onderdelen van de monsterisatie zijn vergezocht en onlogisch. Met het einde van seizoen twee leek er eindelijk ruimte voor ontdekkingen over het ontstaan van dit verschijnsel, maar in plaats van dichter naar de oorsprong te gaan drijft het derde seizoen er juist verder vanaf. De mysterieuze cocons blijken bijvoorbeeld een doodlopende plotlijn. Opnieuw dikke tijdverspilling dus.

Even lijkt het erop dat de waarheid zal worden ontdekt met de terugkeer van Sang-wook, in de vorm van een bodysnatchend monster. Als wetenschapper leek hij bekend met het gevaar van monsterisatie, dus de onthulling dat hij zelf een monster was leek een aanwijzing voor zijn betrokkenheid. Maar helaas blijft de oorzaak onbekend en sneuvelt het prachtige thema. Ook de intrigerende gedachte dat monsterisatie geen ziekte is maar een vloek krijgt dit seizoen geen hernieuwde betekenis.

Grote uitzondering op de overbodige personages is het meisje waarvan de naam in seizoen drie eindelijk wordt onthuld. Haar verhaallijn wordt verder ontwikkeld en op een goede manier doorvlochten met die van Hyun-su. En laten we eerlijk zijn: hoe het afloopt met hem en zijn voornemen om de mensheid (of monsterheid) te helpen, is waar de meeste kijkers op zitten te wachten. Helaas duurt het wachten lang en is de climax niet zo spectaculair als die van voorgaande seizoenen.

En dat is de echte horror van Sweet Home: de liefhebbende kijker zal bereid zijn alle irritante subplots te doorstaan om er maar achter te komen hoe het afloopt met personages als Hyun-su en Eun-yu. Het doorkijken blijkt echter niet de moeite waard. Door een goede spanningsopbouw en een redelijke focus op de juiste personages lijkt het in de tweede helft alsnog goed te komen met dit slotseizoen, maar de uiteindelijke confrontatie tussen helden, monsters en alles wat daar tussenin zit loopt met een sisser af.

Wat overblijft is een clichématige boodschap over de strijd met innerlijke monsters en een bijna informatieve epiloog over verdraagzaamheid. De originele thema's die de webstrip waarop Sweet Home is gebaseerd zo sterk maakten zijn na drie seizoenen helaas volledig uit de serie verdwenen. De onontkoombare, doodenge monsters uit seizoen één zijn helemaal vermenselijkt en daar is niets interessants aan.



Sweet Home is te zien bij Netflix.