'House of the Dragon' seizoen 2: eindelijk krijgen we de langverwachte drakenoorlog

Regie: Clare Kilner, Geeta Vasant Patel, Alan Taylor, e.a. | Cast: Matt Smith (Daemon Targaryen), Emma D'Arcy (Rhaenyra Targaryen), Olivia Cooke (Alicent Hightower), Fabien Frankel (Criston Cole), Rhys Ifans (Otto Hightower), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 56-72 minuten | Jaar: 2024

Met het eerste seizoen van House of the Dragon bewees HBO al een waardige prequel van Game of Thrones te kunnen maken, maar na het tweede seizoen mag daar gerust een uitroepteken achter worden gezet. Met het escaleren van de machtsstrijd tussen de twee Targaryen-facties verschijnt de langverwachte drakenoorlog eindelijk in beeld.

Westeros raakt steeds meer verscheurd door de burgeroorlog tussen de Zwarten en de Groenen. De eerste factie bevindt zich op Dragonstone, het eiland vlakbij King's Landing, en wordt geleid door Rhaenyra Targaryen. Zij was door de laatste koning aangewezen als zijn opvolger, maar zonder precedent voor een vrouwelijke heerser werd ze gepasseerd door haar verwende halfbroer Aegon, die nu als koning op de IJzeren Troon zit. De echte leider van de Groenen is zijn moeder, koningin-weduwe Alicent, maar zij verliest steeds meer haar grip op het conflict.

Interessant is dat deze twee koninginnen worden neergezet als elkaars tegenpolen, maar dat zij beiden eigenlijk het meest de stem van de rede vertegenwoordigen. Hun heethoofdige familieleden maken de grootste troep, zoals Alicents andere zoon Aemond, die één brok rancune is en ook nog eens vliegt op de grootste en sterkste draak van het land. Rhaenyra's man Daemon is niet veel beter; hij stikt van de jaloezie omdat hij eigenlijk koning wil zijn. Tegelijkertijd houdt hij te veel van zijn vrouw om haar af te vallen, al wordt die liefde in de nieuwe afleveringen zwaar op de proef gesteld.

Wat direct opvalt is dat er ditmaal een aanzienlijk hoger budget was dan bij het eerste seizoen. Er zijn meer veldslagen, grotere sets en zelfs de draken zijn regelmatig op de achtergrond zichtbaar, puur om een scène er authentieker uit te laten zien. Toch duurt het even voor de eerste draken naar elkaars strot bijten. Qua formule hoef je geen revolutionaire veranderingen verwachten in de nieuwste afleveringen. Wat hoogstens opvalt is dat de erotische scènes een stuk smaakvoller in beeld worden gebracht, wat je overigens ook bij andere hedendaagse HBO-series ziet.

Net als Game of Thrones is House of the Dragon op haar best tijdens het politieke gekonkel. Immers, maar weinig schrijvers kunnen twee personages die verbaal met elkaar schaken zo spannend maken als George R.R. Martin. En hoewel sommige plannen succesvol worden uitgevoerd, gaan ze net zo vaak spectaculair mis. Zoals wanneer huurmoordenaars de verkeerde persoon in zijn slaap vermoorden of wanneer een draak in zijn woede het verkeerde leger in een berg as verandert. Het laat vooral zien dat de Targaryens uiteindelijk maar mensen zijn, ook al bezitten ze het middeleeuwse equivalent van kernwapens.

Doordat de serie zich afspeelt voor de gebeurtenissen van Game of Thrones weten we al wat er gaat gebeuren met de Targaryen-dynastie. Toch blijft House of the Dragon van de eerste tot de laatste aflevering boeien. Wel eindigt het seizoen op een bijzonder frustrerende cliffhanger, misschien zelfs wel de ergste van de hele franchise. Doordat dit seizoen twee afleveringen korter is dan het vorige voelt het sowieso alsof er wat bekaaid vanaf komen, maar deze frustratie is vooral een teken dat HBO weer goud in handen heeft.

House of the Dragon is opnieuw een van de beste series van het jaar. De fantasysetting en thema's van politiek, liefde en oorlog zijn inmiddels bekend, maar de makers weten die elementen telkens weer op een verrassende manier in te zetten. De serie wijkt niet af van haar formule, dus haters van de eerdere Westeros-avonturen hoeven geen nieuw streamingabonnement te nemen. Ieder ander kan dat serieus overwegen, want dit is de kwaliteit waarvoor je HBO Max in huis haalt.



House of the Dragon is te zien bij HBO Max.