Recensie
'A Good Girl's Guide to Murder': het uiteindelijke plaatje is te groot voor zijn eigen kader
Meer Veronica Mars dan Pretty Little Liars, dankzij een zelfverzekerd hoofdpersonage.
Regie: Dolly Wells, Tom Vaughan | Cast: Emma Myers (Pippa), Zain Iqbal (Ravi), India Lillie Davies (Andie), Asha Banks (Cara), Henry Ashton (Max), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 43-51 minuten | Jaar: 2024
Een goed moordmysterie is bedacht vanuit de verklaring en vervolgens opgebroken in stukjes die leiden naar de introductie. Het is een kunst om van start te gaan met een kleine doch pakkende intrige en die via onverwachte wegen met spanning naar de ontknoping te laten leiden. A Good Girl's Guide to Murder heeft absoluut zo'n intrige die de aandacht vasthoudt. Maar de steel blijkt bovenaan ineens wel heel breed te zijn en er zit een knoeperd van een vork op. En die vork heeft sowieso te veel hooi opgeschept.
In een Engels dorpje verdwijnt het meisje Andie. Kort daarna pleegt haar vriendje zelfmoord nadat hij heeft bekend haar te hebben vermoord. Pippa voelt zich een beetje schuldig omdat ze kort daarvoor was betrokken bij een ruzie tussen die twee. Vijf jaar later besluit ze het onderzoek te heropenen omdat ze vermoedt dat er iets niet in de haak is. Daar heeft ze geen ongelijk in.
De serie Pretty Little Liars was zo'n groot succes dat hiervan nog steeds spin-offs verschijnen. Maar die gaan over een groepje dat wordt gestalkt, terwijl A Good Girl's Guide to Murder gaat over een moordzaak die nooit volledig is afgesloten – en vooral over één tienermeisje dat zich daarover buigt. Pip is een ongewoon personage; met name haar intelligentie en zelfvertrouwen blinken uit. Daardoor doet A Good Girl's Guide to Murder meer denken aan het heerlijke Veronica Mars, alhoewel deze Britse serie geen plaats heeft voor popcultuur.
Pip is een mooie en vooral realistische weergave van een hoogbegaafd meisje. Geen betweter, geen geniale slechterik, geen betuttelende en arrogante houding, niet het uiterlijk van een covermodel en bovendien niet perfect. Wel slim – ze pikt dingen op die anderen hebben gemist – en met een enorme drive. Ze wisselt sociaal tussen handig en lomp en is een rebelse tiener zonder onverstandige keuzes te maken en een grote mond te hebben tegen haar ouders.
Niet alleen haar vertolker, Emma Myers, acteert opvallend goed. Praktisch de hele cast van jonge acteurs toont veel talent. Het helpt dat de dialogen organisch zijn geschreven. Ook fijn dat het voornamelijk om meiden draait die wat beters te doen hebben dan het alleen maar over jongens te hebben. Dit is allemaal dik in orde. Het is het mysterie dat iets te veel van het goede is.
De eerste vier afleveringen zijn een wat kalmere opzet. Allerminst traag maar Pip volgt, soms met hulp van Ravi (de broer van de jongen die zelfmoord heeft gepleegd), de kleine aanwijzingen die ze op haar pad tegenkomt. Ondertussen gaat het leven door, thuis heeft ze voornamelijk last van een moeder die zeker haar rol goed vervult maar misschien iets te zeer Pip stuurt naar een toekomst waar dochterlief eigenlijk geen interesse in heeft.
Er ontstaat ook een romance tussen Pip en Ravi, wederom op slakkentempo maar evengoed mooi en niet al te voor de hand liggend uitgevoerd. Deze serie is ook voor hogere leeftijden, maar de bedoelde doelgroep is nou eenmaal een jonger publiek. Ook in dat opzicht is het personage van Pip een verademing, een keertje geen puber met lange tenen en de wens om allerlei drank en drugs uit te proberen – zonder dat ze wordt neergezet als een braaf sukkeltje.
Maar dan komen de laatste twee afleveringen die de zaak buitenproportioneel maken. Er komen wat gebeurtenissen bovendrijven die verklaren waarom sommige personages zich op een bepaalde manier hebben gedragen of uitgelaten maar verder niet met elkaar verbonden zijn. Dat dit alles gebeurde in een korte tijd in één regio breekt de geloofwaardigheid.
Hierdoor wordt er ook niet meer omgekeken naar bepaalde beantwoorde vragen. Aan het begin van de laatste aflevering loopt er zo'n grote onthulling; het is eigenlijk een extreem heftige situatie, maar niet dé conclusie dus dit wordt afgerond en daar blijft het bij. Een personage is net geïntroduceerd en wordt enkele minuten later afgevoerd, en komt niet meer aan bod.
Zie het als een aflevering van Baantjer waarin het team stuit op een poging tot terrorisme, maar ook mensenhandel en de toeslagenaffaire. Waar Pip een zelfverzekerde meid is toont het verhaal wat minder moed en meent overgrote wendingen nodig te hebben om het interessant te houden. Mooi dat het verhaal zich afrondt en niet eindigt met een cliffhanger. Maar dit mag best ooit een tweede seizoen krijgen waarin Pip zich buigt over een andere onopgeloste zaak – zonder uit de kluiten gewassen wendingen.
A Good Girl's Guide to Murder is te zien bij Netflix.
Een goed moordmysterie is bedacht vanuit de verklaring en vervolgens opgebroken in stukjes die leiden naar de introductie. Het is een kunst om van start te gaan met een kleine doch pakkende intrige en die via onverwachte wegen met spanning naar de ontknoping te laten leiden. A Good Girl's Guide to Murder heeft absoluut zo'n intrige die de aandacht vasthoudt. Maar de steel blijkt bovenaan ineens wel heel breed te zijn en er zit een knoeperd van een vork op. En die vork heeft sowieso te veel hooi opgeschept.
In een Engels dorpje verdwijnt het meisje Andie. Kort daarna pleegt haar vriendje zelfmoord nadat hij heeft bekend haar te hebben vermoord. Pippa voelt zich een beetje schuldig omdat ze kort daarvoor was betrokken bij een ruzie tussen die twee. Vijf jaar later besluit ze het onderzoek te heropenen omdat ze vermoedt dat er iets niet in de haak is. Daar heeft ze geen ongelijk in.
De serie Pretty Little Liars was zo'n groot succes dat hiervan nog steeds spin-offs verschijnen. Maar die gaan over een groepje dat wordt gestalkt, terwijl A Good Girl's Guide to Murder gaat over een moordzaak die nooit volledig is afgesloten – en vooral over één tienermeisje dat zich daarover buigt. Pip is een ongewoon personage; met name haar intelligentie en zelfvertrouwen blinken uit. Daardoor doet A Good Girl's Guide to Murder meer denken aan het heerlijke Veronica Mars, alhoewel deze Britse serie geen plaats heeft voor popcultuur.
Pip is een mooie en vooral realistische weergave van een hoogbegaafd meisje. Geen betweter, geen geniale slechterik, geen betuttelende en arrogante houding, niet het uiterlijk van een covermodel en bovendien niet perfect. Wel slim – ze pikt dingen op die anderen hebben gemist – en met een enorme drive. Ze wisselt sociaal tussen handig en lomp en is een rebelse tiener zonder onverstandige keuzes te maken en een grote mond te hebben tegen haar ouders.
Gerelateerd nieuws
Niet alleen haar vertolker, Emma Myers, acteert opvallend goed. Praktisch de hele cast van jonge acteurs toont veel talent. Het helpt dat de dialogen organisch zijn geschreven. Ook fijn dat het voornamelijk om meiden draait die wat beters te doen hebben dan het alleen maar over jongens te hebben. Dit is allemaal dik in orde. Het is het mysterie dat iets te veel van het goede is.
De eerste vier afleveringen zijn een wat kalmere opzet. Allerminst traag maar Pip volgt, soms met hulp van Ravi (de broer van de jongen die zelfmoord heeft gepleegd), de kleine aanwijzingen die ze op haar pad tegenkomt. Ondertussen gaat het leven door, thuis heeft ze voornamelijk last van een moeder die zeker haar rol goed vervult maar misschien iets te zeer Pip stuurt naar een toekomst waar dochterlief eigenlijk geen interesse in heeft.
Er ontstaat ook een romance tussen Pip en Ravi, wederom op slakkentempo maar evengoed mooi en niet al te voor de hand liggend uitgevoerd. Deze serie is ook voor hogere leeftijden, maar de bedoelde doelgroep is nou eenmaal een jonger publiek. Ook in dat opzicht is het personage van Pip een verademing, een keertje geen puber met lange tenen en de wens om allerlei drank en drugs uit te proberen – zonder dat ze wordt neergezet als een braaf sukkeltje.
Maar dan komen de laatste twee afleveringen die de zaak buitenproportioneel maken. Er komen wat gebeurtenissen bovendrijven die verklaren waarom sommige personages zich op een bepaalde manier hebben gedragen of uitgelaten maar verder niet met elkaar verbonden zijn. Dat dit alles gebeurde in een korte tijd in één regio breekt de geloofwaardigheid.
Hierdoor wordt er ook niet meer omgekeken naar bepaalde beantwoorde vragen. Aan het begin van de laatste aflevering loopt er zo'n grote onthulling; het is eigenlijk een extreem heftige situatie, maar niet dé conclusie dus dit wordt afgerond en daar blijft het bij. Een personage is net geïntroduceerd en wordt enkele minuten later afgevoerd, en komt niet meer aan bod.
Zie het als een aflevering van Baantjer waarin het team stuit op een poging tot terrorisme, maar ook mensenhandel en de toeslagenaffaire. Waar Pip een zelfverzekerde meid is toont het verhaal wat minder moed en meent overgrote wendingen nodig te hebben om het interessant te houden. Mooi dat het verhaal zich afrondt en niet eindigt met een cliffhanger. Maar dit mag best ooit een tweede seizoen krijgen waarin Pip zich buigt over een andere onopgeloste zaak – zonder uit de kluiten gewassen wendingen.
A Good Girl's Guide to Murder is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
