Recensie
'Unstable' seizoen 2: achterlijk rijk volk met onbelangrijke eerstewereldproblemen
Twee miljonairs schrijven een komedie voor zichzelf waarin ze briljante miljardairs zijn. Lachen, joh.
Regie: Claire Scanlon, Rebecca Asher, Andrew Gurland | Cast: Rob Lowe (Ellis Dragon), John Owen Lowe (Jackson Dragon), Sian Clifford (Anna), Rachel Marsh (Luna), Aaron Branch (Malcolm), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 21-30 minuten | Jaar: 2024
De zogenaamde 'workplace comedy' gebruikt vrijwel altijd duidelijk herkenbare werkplekken: een politiebureau, een luchthaven, de redactie van een modetijdschrift, het administratiekantoor van een papierleverancier. Unstable bewijst dat onduidelijkheid over wat een bedrijf precies doet de komedie in de weg zit. Maar deze serie heeft meer gebreken.
Wanneer Dragon fuseert met een ander bedrijf moet Ellis leren samenwerken met de eigenaar daarvan, wat voor de steenrijke einzelgänger een lastige klus blijkt. En dan moet hij ook nog eens werken aan de relatie met zijn zoon Jackson. Die zit het liefst in het laboratorium, maar zijn vader wil hem klaarstomen voor leiderschap. Het leven van Anna, Ellis' assistent, wordt zuur gemaakt wanneer haar klierende stiefdochter een stageplek krijgt aangeboden.
Ook in het tweede seizoen van Unstable blijft Dragon een vaag bedrijf. Als een soort broedplek voor innovatieve ideeën is het nog wel helder waar het lab zich mee bezighoudt, maar dat geldt niet voor de talloze mensen die bureaus bemannen. Het enige wat die werknemers ooit doen is verbaasd opkijken wanneer iets raars gebeurt. Ze ogen in ieder geval allesbehalve blij. Er kunnen dus niet echt grappen worden gemaakt die gebruikmaken van de omgeving.
Een ander probleem komt in de vorm van de twee hoofdpersonages. Op hun slechtste momenten reageren vader en zoon Dragon hoogstens mild boos op elkaar en dat is enkele minuten later alweer over. Knap dat Jackson zo koel blijft, want Ellis is dit seizoen bijzonder onzeker, kinderachtig, egocentrisch en Oost-Indisch doof. In principe hoe Sheldon Cooper zou zijn als hij nooit emotioneel was gegroeid maar zijn bankrekening wel.
Maar Sheldon was geen multimiljardair en had vrienden die hem in de zeik namen. Unstable zadelt de kijker op met een vermoeide Elon Musk met het uiterlijk van Rob Lowe en zijn penopauzekapsel. Met Jackson is het iets makkelijker meeleven, aangezien hij vaak wordt tegengehouden door zijn vader, maar nog steeds geldt dat dit oppervlakkige botsingen zijn tussen twee onnodig rijke mensen.
In de laatste aflevering blijkt ook Jackson gewoon een lul te zijn. Wanneer hij opmerkt dat iemand op hem zit te wachten omdat hij hem hard nodig heeft, haalt zijn schouders op en gaat door waar hij mee bezig was. Geen belletje, geen berichtje. Leuk volk. Anna's stiefdochter voegt ook niets toe. Ze verstoort de boel en is best gemeen, maar dat wordt nooit gebalanceerd met een sympathieke karaktertrek.
Alleen Peter (Lamorne Morris uit New Girl) is een geslaagde nieuwkomer, al komt bij hem de meeste humor van zijn droge reacties op wat Ellis hem voor de voeten werpt. De twee laboranten die in het eerste seizoen een lekker sarcastisch team vormden dat alle andere werknemers afzeek, worden nu opgebroken en op niet-humoristische wijze tegen elkaar opgezet. Gelukkig staat Fred Armisen als Ellis' bizarre huisgast nog steeds garant voor een scène waar om kan worden gelachen.
De werkplek is onduidelijk, de hoofdpersonages zijn achterlijk rijk volk met onbelangrijke eerstewereldproblemen en de conflicten binnen het bedrijf knetteren niet echt. Deze serie is ontwikkeld en geschreven door hoofdrolspelers Rob Lowe en zijn zoon John Owen Lowe, maar die kunnen het beter bij acteren houden. Niet dat ze daarin buitengewoon talent tonen, maar het zijn voornamelijk de zwakke scripts en wankele personages die ervoor zorgen dat de serie niet grappig wordt.
Unstable voelt als een gemiddelde Nederlandse sitcom: je kan er niet hardop om lachen, maar het houdt de verveling af. In Nederland zijn we dat niveau gewend, maar Amerikanen zijn hier meestal toch wel wat beter in. Dat het seizoen eindigt met iets wat zowel een definitief einde als het begin van iets nieuws kan zijn, wekt de indruk dat de Lowes de bui al zien hangen en vrezen dat Netflix de stekker eruit gaat trekken. Wees innovatief, Netflix, en kom met iets nieuws.
Unstable is te zien bij Netflix.
De zogenaamde 'workplace comedy' gebruikt vrijwel altijd duidelijk herkenbare werkplekken: een politiebureau, een luchthaven, de redactie van een modetijdschrift, het administratiekantoor van een papierleverancier. Unstable bewijst dat onduidelijkheid over wat een bedrijf precies doet de komedie in de weg zit. Maar deze serie heeft meer gebreken.
Wanneer Dragon fuseert met een ander bedrijf moet Ellis leren samenwerken met de eigenaar daarvan, wat voor de steenrijke einzelgänger een lastige klus blijkt. En dan moet hij ook nog eens werken aan de relatie met zijn zoon Jackson. Die zit het liefst in het laboratorium, maar zijn vader wil hem klaarstomen voor leiderschap. Het leven van Anna, Ellis' assistent, wordt zuur gemaakt wanneer haar klierende stiefdochter een stageplek krijgt aangeboden.
Ook in het tweede seizoen van Unstable blijft Dragon een vaag bedrijf. Als een soort broedplek voor innovatieve ideeën is het nog wel helder waar het lab zich mee bezighoudt, maar dat geldt niet voor de talloze mensen die bureaus bemannen. Het enige wat die werknemers ooit doen is verbaasd opkijken wanneer iets raars gebeurt. Ze ogen in ieder geval allesbehalve blij. Er kunnen dus niet echt grappen worden gemaakt die gebruikmaken van de omgeving.
Een ander probleem komt in de vorm van de twee hoofdpersonages. Op hun slechtste momenten reageren vader en zoon Dragon hoogstens mild boos op elkaar en dat is enkele minuten later alweer over. Knap dat Jackson zo koel blijft, want Ellis is dit seizoen bijzonder onzeker, kinderachtig, egocentrisch en Oost-Indisch doof. In principe hoe Sheldon Cooper zou zijn als hij nooit emotioneel was gegroeid maar zijn bankrekening wel.
Gerelateerd nieuws
Maar Sheldon was geen multimiljardair en had vrienden die hem in de zeik namen. Unstable zadelt de kijker op met een vermoeide Elon Musk met het uiterlijk van Rob Lowe en zijn penopauzekapsel. Met Jackson is het iets makkelijker meeleven, aangezien hij vaak wordt tegengehouden door zijn vader, maar nog steeds geldt dat dit oppervlakkige botsingen zijn tussen twee onnodig rijke mensen.
In de laatste aflevering blijkt ook Jackson gewoon een lul te zijn. Wanneer hij opmerkt dat iemand op hem zit te wachten omdat hij hem hard nodig heeft, haalt zijn schouders op en gaat door waar hij mee bezig was. Geen belletje, geen berichtje. Leuk volk. Anna's stiefdochter voegt ook niets toe. Ze verstoort de boel en is best gemeen, maar dat wordt nooit gebalanceerd met een sympathieke karaktertrek.
Alleen Peter (Lamorne Morris uit New Girl) is een geslaagde nieuwkomer, al komt bij hem de meeste humor van zijn droge reacties op wat Ellis hem voor de voeten werpt. De twee laboranten die in het eerste seizoen een lekker sarcastisch team vormden dat alle andere werknemers afzeek, worden nu opgebroken en op niet-humoristische wijze tegen elkaar opgezet. Gelukkig staat Fred Armisen als Ellis' bizarre huisgast nog steeds garant voor een scène waar om kan worden gelachen.
De werkplek is onduidelijk, de hoofdpersonages zijn achterlijk rijk volk met onbelangrijke eerstewereldproblemen en de conflicten binnen het bedrijf knetteren niet echt. Deze serie is ontwikkeld en geschreven door hoofdrolspelers Rob Lowe en zijn zoon John Owen Lowe, maar die kunnen het beter bij acteren houden. Niet dat ze daarin buitengewoon talent tonen, maar het zijn voornamelijk de zwakke scripts en wankele personages die ervoor zorgen dat de serie niet grappig wordt.
Unstable voelt als een gemiddelde Nederlandse sitcom: je kan er niet hardop om lachen, maar het houdt de verveling af. In Nederland zijn we dat niveau gewend, maar Amerikanen zijn hier meestal toch wel wat beter in. Dat het seizoen eindigt met iets wat zowel een definitief einde als het begin van iets nieuws kan zijn, wekt de indruk dat de Lowes de bui al zien hangen en vrezen dat Netflix de stekker eruit gaat trekken. Wees innovatief, Netflix, en kom met iets nieuws.
Unstable is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan Unstable te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee