'Detective #24': anonieme asielzoeker blijkt briljante detective

Regie: Zaida Bergroth, Patrik Gyllström | Cast: Malin Levanon (Tilda), Nasir Dhagole (Ibraahin), Kristofer Kamiyasu (Mats), Dag Malmberg (Ralf), Ellen Jelinek (Laila), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 42-44 minuten | Jaar: 2022

Wie toe is aan iets vernieuwends, zit wel goed bij Detective #24. Dit Zweedse drama geeft het concept misdaadserie namelijk een heel nieuwe invulling. De makers nemen het gebruikelijke format van een standaard politieserie en weten dat verrassend te maken door het plot aan te passen aan de actualiteit.

Tilda is een ietwat slordige officier van justitie, die aan het werk gaat (of eigenlijk moet) bij een asielzoekerscentrum. Daar ontmoet ze de mysterieuze Ibraahin, die niet veel van zichzelf laat zien. Terwijl ze hem helpt asiel aan te vragen, leert ze hem steeds beter kennen en komt erachter dat hij een briljante detective is. Een die haar kan helpen ingewikkelde moordzaken op te lossen.

En dus zet ze hem in om haar baan terug te krijgen. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot, want Tilda is veel te impulsief en eigenlijk helemaal niet capabel om haar functie naar behoren te vervullen. Ze heeft zich echter flink afhankelijk gemaakt van Ibraahin, dus zorgt hij er op zijn beurt voor dat hij minstens zo afhankelijk wordt van haar.

Waar de serie aanvankelijk lijkt te draaien om het oplossen van diverse moordzaken, is het verhaal van Ibraahin de daadwerkelijke rode draad. Net als de personages weet je als kijker lange tijd vrijwel niets over zijn verleden. Door flarden van zijn herinneringen leren we deze bijzondere man steeds een beetje beter kennen. Doordat hij veel heeft meegemaakt kan hij rekenen op de sympathie van de kijker, terwijl Tilda zich steeds minder populair maakt. Ze lijkt Ibraahin in eerste instantie te willen helpen, maar gebruikt hem alleen maar om er zelf beter van te worden.

Nasir Dhagole verdient alle lof voor zijn sterke vertolking van de bijzondere Ibraahin. Malin Levanon zet Tilda echter nogal overdreven neer, waardoor dit hoofdpersonage soms bijna een typetje wordt. Hierdoor lijkt haast de spot te worden gedreven met hoe deze officier van justitie te werkt gaat, terwijl haar werkwijze juist om een serieuze kritische noot vraagt.

Door het unieke verhaal weet Detective #24 in voldoende mate te boeien. En toch mist dat verhaal ook iets. Het is allemaal wat grauw en somber en door de beperkte context ontbreekt het aan diepgang. Er zijn wat zijlijntjes over de gezinssituatie en jeugd van Tilda, maar het verhaal beperkt zich bijna geheel tot haar werk en haar connectie met Ibraahin.

Detective #24 is een makkelijk wegkijkende dramaserie, die prettig afwijkt van de norm, maar verwacht echter geen spannende cliffhangers, onverwachte wendingen of spectaculaire actie. De serie zit behoorlijk aan de andere kant van het spectrum: terughoudend, voorzichtig en soms zelfs een beetje saai. Het geheel had best een beetje meer opsmuk kunnen gebruiken. Al heeft die Zweedse kneuterigheid ook wel weer zo zijn charme natuurlijk.



Detective #24 is te zien bij NPO Start.