search
'Chimp Crazy': regisseur van 'Tiger King' duikt opnieuw in de wereld van excentrieke dierenverzamelaars
Recensie

'Chimp Crazy': regisseur van 'Tiger King' duikt opnieuw in de wereld van excentrieke dierenverzamelaars

Een verscholen deel van het rurale Amerika wordt open en bloot afgebeeld.

Regie: Eric Goode | Afleveringen: 4 | Speelduur: 53-57 minuten | Jaar: 2024

Chimpansees delen achtennegentig procent van hun DNA met mensen. Omdat ze zich kunnen gedragen als mensen en kunnen worden getraind, worden ze door sommigen als huisdier gehouden. In de Verenigde Staten zijn deze wilde dieren al jarenlang populair: ze zijn te zien in films, op bijzondere kinderfeestjes en soms bij mensen thuis. Chimp Crazy biedt een kijkje in de wereld van deze huisaapjes en hun bijzondere eigenaren, maar is daarbij iets te kwistig met de dramatische saus.

Na het succesvolle Tiger King ging regisseur Eric Goode op zoek naar een nieuwe groep verzamelaars van exotische dieren, maar door zijn eerdere succes zijn die mensen huiverig om met hem te praten. Goode maakt zijn liefde voor dieren duidelijk kenbaar, maar portretteert hun eigenaren vaak minder gunstig. In zijn series ligt de nadruk op sensatiezucht, wat betekent dat de verhalen zo absurd mogelijk worden weergegeven.

Vanwege zijn reputatie huurt Goode voor Chimp Crazy een fictieve regisseur in. Op deze manier wil hij bij deze dierenverzamelaars over de drempel komen en voorkomen dat zij niet het achterste van hun tong laten zien. Dit resulteert al snel in een metatekstuele vertelling, waarin de regisseur ineens een belangrijke rol speelt. Op bepaalde punten wordt de documentaire behoorlijk gedefinieerd door de subjectieve sfeer, zeker wanneer Goode zijn sturende interviewtechnieken open en bloot durft te tonen.

Met Tonia Haddix, een levensechte barbiepop met een dierentuin aan huisdieren, heeft Chimp Crazy net zo'n excentrieke hoofdpersoon als Tiger King had met Joe Exotic. Haddix ontdekt haar liefde voor chimpansees bij een 'chimparty', waarbij mensen voor een paar honderd met babyaapjes mogen knuffelen. Vanaf dat moment is zij verkocht en verricht zij vrijwilligerswerk voor eigenares Connie. Een aantal maanden later trekt zij in, om zo dicht mogelijk bij de babychimpansees te kunnen zijn.

Dit is waar Chimp Crazy haar dramatische lijn vindt, want dit portret komt met een hoop drama. Dierenwelzijnsorganisatie PETA beschouwt het houden van chimpansees en andere primaten als onethisch en wil dat dit aan banden worden gelegd. Het argument van PETA is concreet: hoe veel chimpansees ook op mensen lijken, het blijven wilde dieren en zo moeten ze ook worden behandeld. Hieruit ontstaat een juridische strijd, die gedurende de vier afleveringen van deze documentaire wordt uitgevochten.

Dit is ook waar Chimp Crazy de meeste aandacht op vestigt. De eerste aflevering lijkt nog te hinten op een overwegend luchtige bedoening, maar de tweede zwenkt meteen een andere kant op. Vanaf hier draait de serie vooral om voorvallen waarbij chimpansees hun eigenaren hebben aangevallen. Van deze verschrikkelijke situaties worden schokkende, bloederige beelden getoond waar niet ieders maag tegen bestand zal zijn.

Uiteindelijk is dit de crux van de serie: er wordt vooral geleund op intense beelden en dramatische verhalen, met enige hulp van de montage. Door de korte duur schiet de uitdieping van de hoofdpersoon er bij in, maar de positieve keerzijde daarvan is dat het verhaal centraal blijft staan en de personages niet worden verheerlijkt of verguisd, vooral in vergelijking met Tiger King. En toch weet de persoonlijkheid van Tonia in die vier afleveringen door te schemeren, als een gebroken spiegel waarin steeds weer een nieuwe scherf zichtbaar wordt.

Chimp Crazy is een documentaire, maar laat zich vaker bekijken als een dramaserie, vooral door de nepfilmploeg en Haddix' excentrieke persoonlijkheid en manier van vertellen. Met een excentrieke dierenverzamelaar die onderdeel is van een allesbehalve legale situatie en de zoektocht naar een vermist personage, wordt gaandeweg steeds duidelijker dat Chimp Crazy het verhaal van Tiger King grotendeels herhaalt. Maar hoewel de vertelling minder innovatief is, maakt dat het verhaal niet minder bizar. Zo komt deze ver-van-ons-Nederlands-bed-show dichterbij dan ooit.



Chimp Crazy is te zien bij HBO Max.

Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.

Ben jij van plan om Chimp Crazy te gaan kijken?

  • Ja

    45
    %
    1.000
    stemmen
  • Nee

    45
    %
    1.000
    stemmen

Aanbevolen artikelen