'Terminator Zero': oost en west smelten perfect samen in deze filosofische actieserie

Regie: Masashi Kudō | Cast (stemmen): Yuuya Uchida (Malcolm Lee), Atsumi Tanezaki (Kokoro), Saori Hayami (Misaki), Toa Yukinari (Eiko), Yasuhiro Mamiya (Terminator), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 25-29 minuten | Jaar: 2024

Werden we recent nog opgezadeld met de animeversie van Rick and Morty, nu wordt ook Terminator voorzien van Japanse figuren, locaties en tekenstijl. Het is een perfecte match, want waar voelt een futuristische robot zich beter thuis dan in Tokio? En vooral: waar zal de drang om de allesvernietigende atoomaanval van Judgment Day af te wenden groter zijn dan in het land waar al twee keer de bom viel?

Terminator Zero steekt de karakteristieke elementen uit de franchise in een oosters jasje, maar is veel meer dan een optelsom van oude successen. De animatieserie voorziet het verhaal van een extra filosofische laag en weet een paar vette konijnen uit de hoge hoed te toveren. Het doelwit van de Terminator is dit keer Malcolm Lee, een weduwnaar met drie kinderen en de uitvinder van een super-AI die niet gelieerd is aan Skynet. Het verzet stuurt in het kielzog van de moordrobot natuurlijk een beschermer terug in de tijd. Naar 1997 welteverstaan.

De Terminator in deze serie is een redelijk basaal model (geen liquide T-1000 dus), maar hij is even vindingrijk en rucksichtslos als zijn neven. Terminator Zero biedt de kijker gruwelijke, bikkelharde actie. Uitpuilende darmen, kinderslachtoffers en afbladderend vlees in de nucleaire holocaust passeren allemaal de revue. Maar minstens even belangrijk als de snoeiharde actiescènes zijn de morele en existentiële vraagstukken die worden aangekaart. De Terminator en Skynet zijn eigenlijk maar kleine schakels in de keten van gebeurtenissen. De gesprekken van Malcolm met zijn super-AI vormen het middelpunt. Deze AI heet heel toepasselijk Kokoro, Japans voor 'hart'.

Kokoro is een fascinerende nieuwe speler in het Terminator-universum. Ze manifesteert zich als de computerprojecties van drie verschillende vrouwen. Door haar macht en filosofische honger wordt de inzet verhoogd op een manier die de Terminator-films maar zelden bewerkstelligden. Lotsbestemming en de verhouding van de mens tot oorlog en techniek waren altijd al belangrijke vraagstukken in deze franchise, maar Terminator Zero brengt het debat naar het volgende niveau en buigt zich in al haar complexiteit over de vraag: waarom zou de mensheid moeten blijven bestaan? De Japanse insteek pur sang.

Ondanks de grote vraagstukken en wereldwijde oorlogsdreiging, is er in Terminator Zero genoeg ruimte voor fluïde individuele relaties en ontwikkeling van de personages. Malcolm en zijn kinderen, maar ook het kindermeisje en de beschermer uit de toekomst hebben allemaal een gedetailleerde persoonlijkheid die tot uiting komt in kleine gebaren en interacties. Een robotkatje zet bijvoorbeeld een aantal gebeurtenissen in gang, maar verschaft de kijker tegelijkertijd belangrijke informatie over de personages en hun onderlinge verhoudingen. Hoge vertelkunst.

Visueel past het animejasje perfect. Terminator Zero ziet er schitterend uit, zowel de getekende als de computergeanimeerde componenten. De achtergronden hebben vaak een dromerige, zachte gloed die een schril contrast vormt met de harde werkelijkheid van het verhaal. De animatie van de uitdrukkingen en bewegingen van de personages is foutloos en de gevechten zijn explosief en overzichtelijk tegelijk. De soundtrack ondersteunt het filosofische karakter van de serie met etherische klanken en ritmes, maar ook echo's van de originele muziek uit de films zijn hoorbaar. De Terminator die met twee zware vuurwapens het karakteristieke basdeuntje reproduceert is heerlijke fanservice.

De kracht van de serie is echter ook haar zwakte. Niet iedereen die lekker gaat zitten voor een Terminator-productie zal blij zijn te worden getrakteerd op een filosofisch discours waarbij de actie vaak op de achterbank belandt. De gesprekken tussen Malcolm en Kokoro zijn meeslepend en worden prachtig weergegeven, maar het is een ander soort insteek dan we gewend zijn van deze franchise. Liefhebbers van serieuze anime vallen in een warm bad, maar kijkers die niet bekend zijn met de stijl en thema's van dit genre zullen verrast zijn. En wellicht niet in positieve zin.

Verder zijn er een paar kleine onvolkomenheden die soms afleiden van de meesterzetten die showrunner Mattson Tomlin en regisseur Masashi Kudō op het bord plaatsen. Zo zijn er iets te veel gevechten waarbij de menselijke beschermer de Terminator met blote vuisten te lijf gaat en besluit die laatste ook wel erg vaak om een sleutelfiguur voor het verhaal te sparen. Ach, het zijn slechts kleine rimpelingen. We mogen blij zijn dat we in een tijdslijn leven waarin Terminator Zero bestaat. 29 augustus is Judgment Day in het Terminator-universum, maar een gezegende dag voor Netflix-abonnees.



Terminator Zero is te zien bij Netflix.