'Skruk' seizoen 2: gewaagd en toch liefdevol

Regie: Amalie Næsby Fick, Nikolaj Feifer | Cast: Josephine Park (Nana), Simon Sears (Mathias), Olivia Joof Lewerissa (Simone), Charlotte Munck (Helle), Mikael Birkkjær (Niels-Anders), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 27-31 minuten | Jaar: 2024

In het eerste seizoen van Skruk insemineerde arts Nana zichzelf in een dronken bui met onrechtmatig verkregen sperma van haar ex. Best vergezocht en op de rand van het geloofwaardige, maar toch had de Deense serie ook een heel herkenbaar thema dat gevoelsmatig in elk aspect terugkwam: hoe de biologische klok voor menig vrouw die nog niet klaar is voor het moederschap een bron van stress, angst en nachtmerries kan zijn. Seizoen twee concentreert zich op een heel ander soort nachtmerrie: die van juist wél moeder worden.

Nana krijgt ditmaal alle sores van een nieuwbakken mamma op haar bordje: de lichamelijke en emotionele ellende, de ongevraagde en ongegeneerde kritiek van wildvreemden, de onontkoombare non-stimulerende babyactiviteiten, en de Stepford Wives-horror van de collectieve ontkenning over hoe zwaar dit eigenlijk allemaal wel niet is. Nana steekt niet onder stoelen of banken hoezeer ze worstelt om het moederschap het combineren met werk en een persoonlijk leven, wat tot hilarische en soms vergezochte capriolen zorgt.

Nog meer hilariteit wordt toegevoegd in de vorm van een nieuwe collega, die bij Nana een verrassend concurrerende houding opwekt. Deze onzinnigheid is een goede afwisseling met de soms intense babyperikelen. Ook komt Nana's moeder meer in het verhaal en wordt zij wat verder uitgediept, wat zorgt voor een wat serieuzere toon en meer onthult over Nana's verleden. Tegelijkertijd is die gekke oma ook weer een herkenbare ouderschapsergernis die de kijker doet zuchten en lachen. Deze balans tussen de grappen en serieuze momenten werkt zeer goed.

Naast een flinke dosis humor bevat seizoen twee ook liefde en respect. Vooral voor alleenstaande moeders, die wat mooie wijsheid meekrijgen. Desondanks zal dit seizoen niet bij iedereen in de smaak vallen. Want net als voorheen neigen Nana's daden naar het immorele en gaan ze misschien zelfs over de grens van het toelaatbare heen. Met een baby in het spel zullen sommige kijkers de scènes over onverantwoord pedagogisch handelen moeilijk kunnen verdragen.

Toch zal deze uitvergrote weergave van het ouderschap een verademing zijn voor wie hier zelf mee worstelt, zeker in een omgeving die weinig ruimte laat voor openheid over de negatieve kanten van het ouderschap. Wie liever in ontkenning blijft, kan seizoen twee van Skruk beter overslaan om niet de neiging te ontwikkelen om de kinderbescherming te bellen.

Actrice Josephine Park weet Nana ondanks haar eigenaardigheden sterk en sympathiek over te brengen. Met haar naturelle, ongebotoxte uiterlijk weet ze een realistisch, toegankelijk personage neer te zetten in een verhaal dat grenst aan het ongeloofwaardige. Een knappe prestatie. Het seizoen eindigt onverwacht emotioneel zonder de baldadige toon van de serie teniet te doen. Enkele clichés of klassiekers krijgen een mooi nieuw jasje en een prachtig open einde laat in het midden of er een vervolg komt. Hopelijk wel.



Skruk is te zien bij Netflix.