search
'Laura H.': radicalisering met een menselijk randje
Recensie

'Laura H.': radicalisering met een menselijk randje

Hoe een Zoetermeerse tiener zich voor liefde bij het Kalifaat voegde, om vervolgens het stempel terrorist te moeten dragen.

Regie: Kadir Ferati Balci, Flynn Von Kleist | Cast: Zoë Love Smith (Laura H.), Bilal El Aoumari (Ibrahim), Mike Reus (Vader Eric), Joanna Arida (Alberta), Ahlaam Teghadouini (Nour), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 44-51 minuten | Jaar: 2024

Laura H. vertelt het waargebeurde verhaal van een tienermoeder die zich tot de Islam bekeert om haar verleden weg te poetsen. Maar als haar redding een duistere kant blijkt te hebben, is het voor haar al te laat. Aan de hand van een gefragmenteerde vertelling loopt Laura H. door haar levensverhaal, gebaseerd op het gelijknamige boek van onderzoeksjournalist Thomas Rueb. Centraal staat de vraag of Laura haar verhaal bij elkaar liegt of enkel een verkeerde afslag in het leven heeft genomen.

Het plot is verdeeld in drie tijdlijnen: voor, tijdens en na Laura's verblijf in het Kalifaat. De voorafgaande periode toont de groeiende relatie met man Ibrahim, met een grote nadruk op zijn radicalisering. Van haar tijd bij het Kalifaat wordt het dagelijkse leven getoond, evenals de twijfels. In de derde plotlijn staat Laura's rechtszaak en detinering centraal, nadat zij het Kalifaat is ontvlucht en is teruggekeerd naar Nederland.

Deze drie delen van haar leven worden naadloos met elkaar verweven. Vooral tussen de tweede en vijfde aflevering krijgt de kijker op smaakvolle wijze constant kleine brokjes van het verhaal toegediend. Zo weet Laura H. niet alleen de spanningsboog goed strak te houden, maar krijgt het verhaal ook enorm veel verdieping door het gebruik van de verschillende tijdlijnen.

In alle tijdlijnen toont Laura haar natuurlijke aanleg voor liegen. Ze liegt tegen haar man, haar vader (die haar probeert te helpen) en tegen de politie (op aanraden van haar advocaat); altijd verzint ze verhalen die de ander wil horen. Dit creëert extra spanning, omdat de kijker niet precies weet waar de waarheid ligt.

Mogelijk wordt Laura's natuurtalent voor liegen versterkt door de acteerkunsten van vertolker Zoë Love Smith, maar het is wel echt haar hoofdrol die deze serie verkoopt. Met veel liefde en inzicht duikt zij in het controversiële hoofdpersonage. Ook wanneer Laura's verkrachtingstrauma ter sprake komt, blijft Smiths interpretatie van haar leven integer en vergevend. Mede door alle facetten van het complexe levensverhaal is haar acteerprestatie alleen maar indrukwekkender.

Echter, binnen dit verschrikkelijke verhaal neigt de serie ernaar te focussen op visueel fatalistische momenten. De eerdergenoemde verkrachting komt bijvoorbeeld meerdere keren erg grafisch in beeld en ook het huiselijk geweld komt veelvuldig langs. Als daarbovenop ook bominslagen in het Kalifaat expliciet worden getoond, raakt de kijker al snel verzadigd. Door deze constante stroom van expliciete spanningsmomenten neemt de intensiteit van de ervaring af, zeker als de serie wordt gebinged.

Dat is vooral zonde als diezelfde kijker daardoor de spannendste scène en apotheose minder intens ervaart. Zoals al de hele serie wordt verteld, is Laura ontsnapt uit het Kalifaat. Maar hoe zij dit precies deed, wordt tot de laatste aflevering achtergehouden. Het verhaal is een unicum, zeker doordat het zo goed is vastgelegd in berichten tussen Laura en vader Eric, maar ook het onderzoek door journalist Thomas Rueb. En zeker in deze verdeelde tijden geeft Laura H. een inkijk in de complexe, multigefacetteerde redenen die mensen tot zo'n keuze kunnen aanzetten.



Laura H. is te zien bij NPO Start.

Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.

Ben jij van plan om Laura H. te gaan kijken?

  • Ja

    45
    %
    1.000
    stemmen
  • Nee

    45
    %
    1.000
    stemmen

Aanbevolen artikelen