'Cómo Cazar a un Monstruo': klopjacht op zedendelinquent is vooral een egodocument

Regie: Carles Tamayo | Afleveringen: 3 | Speelduur: 53-55 minuten | Jaar: 2024

Onder filmmakers hebben degenen die documentaires maken er het meest een handje van om zichzelf te laten zien. Documentairemakers zoals de vermaarde Michael Moore weten weliswaar wezenlijke misstanden aan de kaak te stellen, maar komen daarbij zelf te graag in beeld. Veel van die documentaires zou gedijen bij een terughoudendere rol van de maker. Helemaal riskant wordt het wanneer onderwerp, missie en ego door elkaar gaan lopen.

De Spaanse Carles Tamayo is door zijn YouTube-video's in eigen land een dusdanige bekendheid dat hij op straat nagenoeg altijd door een voorbijganger wordt aangeschoten voor een selfie. In zijn jeugd had Tamayo een bijbaantje in een bioscoop gerund door Lluís Gros Martín. Jaren later bereiken Tamayo berichten over een monsterproces tegen zijn voormalige manager, omdat deze bij tientallen minderjarige jongens zijn handen niet thuis zou hebben kunnen houden. In hoger beroep wordt hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van bijna vierentwintig jaar.

Gros, inmiddels een man op leeftijd, benadert de youtuber met het verzoek een documentaire over zijn leven te maken. De vraag die meteen bij Tamayo opdoemt is waarom deze veroordeelde zedendelinquent niet achter de tralies zit. Na een eerste ongemakkelijke ontmoeting op een parkeerplaats buiten Barcelona wordt het Tamayo al snel duidelijk dat Gros niet van plan is te reflecteren op zijn leven, laat staan door het stof te gaan voor zijn wandaden.

Gros ontkent niet alleen alle aantijgingen, maar gebruikt een vochtophoping in zijn hersenen als excuus om niet de bak in te hoeven. Als Tamayo en Gros ergens zitten te eten, wordt laatstgenoemde belaagd door een man die beweert in de jaren tachtig door hem te zijn lastiggevallen. Het zet Tamayo op het spoor om de tussenliggende jaren in te vullen, waarna hij en zijn team in het reilen en zeilen van Gros duiken.

Ondertussen benadert Tamayo zijn gesprekspartner voortdurend met de nodige kritiek en armslagen, maar geeft hem eveneens het podium om helemaal leeg te lopen. Het zou prachtig zijn als een documentairemaker een zaak met enige afstand kan bekijken, maar ook een persoonlijke binding heeft met zijn onderwerp. Maar als filmmaker maakt Tamayo merkwaardige keuzes die weliswaar zijn document een rauwe toon geven, maar eveneens slordigheden en twijfelachtigheid in de hand werken.

Waarom moeten we dikwijls zien hoe Tamayo een take begint en Gros instrueert hoe te beginnen? Waarom zien we Tamayo op straat mensen aanspreken met de vraag waar Gros zich schuilhoudt om vervolgens te zien dat hij door passanten herkend wordt en om een foto wordt gevraagd? Om nog maar te zwijgen van de vele morele belemmeringen. Want waarom alarmeert Tamayo niet meteen de autoriteiten wanneer hij vermoedt waar de naar aanleiding van een arrestatiebevel gevluchte Gros zich schuilhoudt? Op deze vele vragen heeft Cómo Cazar a un Monstruo geen antwoorden.

Dat Gros een foute kerel is lijdt geen enkele twijfel, zelfs niet voor Tamayo. Daarmee ontbreekt de noodzaak voor het bestaan van deze driedelige documentaire, want het is al vlot duidelijk dat er geen enkele vorm van berouw of bevestiging in de crimineel zit. Gros draagt de regisseur weliswaar op om zelf op onderzoek uit te gaan, maar hoe de man kan denken dat hij er zonder kleerscheuren vanaf komt is onduidelijk. Ondertussen stapelen de bewijzen tegen hem zich op, vooral omdat Tamayo steeds meer dappere slachtoffers voor zijn camera weet te krijgen.

De twijfelachtige aard van Cómo Cazar a un Monstruo weet Tamayo geen moment van zich af te schudden, door zijn veelsporige aanpak en aanhoudende verbazing voor de onaantastbare positie die Gros zichzelf aanmeet. Interessanter is de manipulatieve aard van Gros waar ook zijn biograaf niet immuun voor is. Gelukkig trekt Tamayo dit grotendeels recht in de sensatiebeluste maar razendspannende slotaflevering.



Cómo Cazar a un Monsturo is te zien bij Prime Video.



Lees ook
'The Tourist' seizoen 2: Australische klopjacht wordt ingewisseld voor Ierse vetes
Een tweede seizoen leek overbodig, maar pakt door de veranderde setting best verrassend uit.... Lees verder