Recensie
'Een van Ons': hartverscheurend drama gebaseerd op de moord op Marianne Vaatstra
Een gedramatiseerde vertelling van iets wat nooit mag worden vergeten.
Regie: Michiel van Erp | Cast: Richelle Plantinga (Anneke), Aus Greidanus (Evert), Eefje Paddenburg (Fenna), Hans Kesting (Rinus), Gijs Blom (Jeroen), Imanuelle Grives (Joanna) e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 44-47 minuten | Jaar: 2024
Het is de ergste nachtmerrie van iedere ouder: een puberdochter komt na het stappen niet thuis, maar wordt verkracht en met doorgesneden keel gevonden in een weiland. Precies vijfentwintig jaar geleden overkwam dit de familie van de destijds zestienjarige Marianne Vaatstra. Een van Ons dramatiseert deze tragedie, met gefictionaliseerde namen van alle betrokkenen. Niet alle gebeurtenissen zullen exact hebben plaatsgevonden zoals de serie ze toont, maar in grote lijnen volgt het plot het waargebeurde drama.
Het verhaal loopt vanaf de dag in 1999 waarop tiener Anneke verdwijnt totdat de dader wordt opgepakt. Deze tijdspanne van dertien jaar wordt overbrugd met grote tijdssprongen, maar op een duidelijke en allesbehalve storende manier. De personages worden namelijk zichtbaar ouder en de kijker ziet bij elke sprong voorwaarts de jaartallen verspringen.
De eerste vijf afleveringen tonen de tragedie rondom Anneke steeds vanuit het perspectief van een ander personage, zoals haar moeder, haar vriendje en de dochter van de dader. De laatste aflevering draait geheel om die dader, eindigend met zijn arrestatie. Die duidelijke structuur zorgt voor voldoende afwisseling en de verschillende invalshoeken houden het verhaal boeiend.
Vanzelfsprekend is dat verhaal hartverscheurend, maar de makers weten het op een respectvolle manier te vertellen. Grotendeels althans, want de scène van Annes verkrachting en moord zal voor nabestaanden onmogelijk te bekijken zijn. Wellicht kon deze beter achterwege worden gelaten, al was het maar uit respect voor de familie. Op deze scène na komt Anneke zelf niet veel in beeld. De serie draait het vooral om de mensen om haar heen. Daarbij wordt niemand in een kwaad daglicht gezet, zelfs de dader niet.
Een discutabel punt is dat de ouders van Marianne Vaatstra geen toestemming hebben gegeven voor het maken van deze serie. Het is niet ongebruikelijk dat dit dan toch gebeurt, zij het zonder gebruik van de echte namen, maar dit betreft natuurlijk een erg persoonlijk en gevoelig verhaal. Alle media-aandacht zal voor de nabestaanden weer een hoop oud zeer oprakelen. Het had de makers dan ook gesierd de wensen van de familie wat meer te respecteren.
Dat neemt niet weg dat het een goede zaak is dat dit soort gebeurtenissen ook jaren later nog onder de aandacht worden gebracht. De media hebben immers naast een entertainende ook een informatieve functie. Dat in de wereld de meest verschrikkelijke dingen gebeuren mag niet worden weggestopt of verzwegen. Als het bestaan van Een van Ons ervoor zorgt dat er ook maar één moord of verkrachting minder plaatsvindt, dan zullen de makers hun doel hebben bereikt.
Een van Ons is te zien bij Canal+.
Het is de ergste nachtmerrie van iedere ouder: een puberdochter komt na het stappen niet thuis, maar wordt verkracht en met doorgesneden keel gevonden in een weiland. Precies vijfentwintig jaar geleden overkwam dit de familie van de destijds zestienjarige Marianne Vaatstra. Een van Ons dramatiseert deze tragedie, met gefictionaliseerde namen van alle betrokkenen. Niet alle gebeurtenissen zullen exact hebben plaatsgevonden zoals de serie ze toont, maar in grote lijnen volgt het plot het waargebeurde drama.
Het verhaal loopt vanaf de dag in 1999 waarop tiener Anneke verdwijnt totdat de dader wordt opgepakt. Deze tijdspanne van dertien jaar wordt overbrugd met grote tijdssprongen, maar op een duidelijke en allesbehalve storende manier. De personages worden namelijk zichtbaar ouder en de kijker ziet bij elke sprong voorwaarts de jaartallen verspringen.
De eerste vijf afleveringen tonen de tragedie rondom Anneke steeds vanuit het perspectief van een ander personage, zoals haar moeder, haar vriendje en de dochter van de dader. De laatste aflevering draait geheel om die dader, eindigend met zijn arrestatie. Die duidelijke structuur zorgt voor voldoende afwisseling en de verschillende invalshoeken houden het verhaal boeiend.
Vanzelfsprekend is dat verhaal hartverscheurend, maar de makers weten het op een respectvolle manier te vertellen. Grotendeels althans, want de scène van Annes verkrachting en moord zal voor nabestaanden onmogelijk te bekijken zijn. Wellicht kon deze beter achterwege worden gelaten, al was het maar uit respect voor de familie. Op deze scène na komt Anneke zelf niet veel in beeld. De serie draait het vooral om de mensen om haar heen. Daarbij wordt niemand in een kwaad daglicht gezet, zelfs de dader niet.
Een discutabel punt is dat de ouders van Marianne Vaatstra geen toestemming hebben gegeven voor het maken van deze serie. Het is niet ongebruikelijk dat dit dan toch gebeurt, zij het zonder gebruik van de echte namen, maar dit betreft natuurlijk een erg persoonlijk en gevoelig verhaal. Alle media-aandacht zal voor de nabestaanden weer een hoop oud zeer oprakelen. Het had de makers dan ook gesierd de wensen van de familie wat meer te respecteren.
Dat neemt niet weg dat het een goede zaak is dat dit soort gebeurtenissen ook jaren later nog onder de aandacht worden gebracht. De media hebben immers naast een entertainende ook een informatieve functie. Dat in de wereld de meest verschrikkelijke dingen gebeuren mag niet worden weggestopt of verzwegen. Als het bestaan van Een van Ons ervoor zorgt dat er ook maar één moord of verkrachting minder plaatsvindt, dan zullen de makers hun doel hebben bereikt.
Een van Ons is te zien bij Canal+.
Hartverscheurende serie 'The Tattooist of Auschwitz' is "rijk en belangrijk"
In 2018 kwam het boek The Tattooist of Auschwitz van de Nieuw-Zeelandse schrijfster Heather Morris uit.
Lees verder
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Een van Ons te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee