'Heartstopper' seizoen 3: een serie die jong en oud gezien zou moeten hebben

Regie: Andy Newbery | Cast: Kit Connor (Nick Nelson), Joe Locke (Charlie Spring), William Gao (Tao Xu), Yasmine Finney (Elle Argent), Tobie Donovan (Isaac Henderson), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 26-33 minuten | Jaar: 2024

Met Heartstopper heeft Netflix een parel toegevoegd aan zijn groeiende verzameling lhbtqia+-vriendelijke content. Deze serie, gebaseerd op de populaire graphic novels van Alice Oseman, vertelt een hartverwarmend verhaal over vriendschap, liefde en zelfontdekking. Dit zagen we al in de eerste twee seizoenen, maar in het derde seizoen toont de schattige serie ook een serieuzere kant.

Het is verfrissend hoe deze serie blijft proberen een authentieke middelbareschoolervaring te laten zien. In tegenstelling tot sommige series voor dezelfde doelgroep geeft Heartstopper haar personages verhaallijnen die passen bij hun leeftijd. Inmiddels ontstaat er wel een klein probleem: de acteurs zijn drie jaar ouder dan in het eerste seizoen, terwijl de personages slechts één jaar ouder zouden moeten zijn. De realistische representatie kan daardoor niet eindeloos goed blijven gaan.

Zoals gebruikelijk heeft Heartstopper plek voor iedereen, dus is er in seizoen drie weer wat meer diversiteit, met veel ontwikkeling op het gebied van seksualiteit en genderidentiteit. Dat dit niet geforceerd aanvoelt komt deels doordat de verhaallijnen niet te groot worden gemaakt en deels door de manier waarop personages met elkaar omgaan.

Hoe ouder de personages, hoe serieuzer de onderwerpen. Dit seizoen zien we hoe Charlie de strijd aangaat met zijn dwangstoornis en een eetstoornis, wat confronterend kan zijn voor kijkers die zelf problemen ervaren met hun mentale gezondheid. Niet alleen door wat we Charlie zien en horen vertellen aan zijn psycholoog, maar ook door de aandacht voor de mensen om hem heen en de manier waarop zij met Charlie omgaan. Dit culmineert in een hartverwarmend gesprek tussen Nick en zijn tante, waarin hij zich realiseert dat hij niet alles kan zijn voor Charlie.

Ook wordt voor het eerst serieus aandacht besteed aan seks. Meerdere van de jonge koppeltjes hebben hun eerste seksuele ervaringen. Uiteraard wordt dit op een smaakvolle manier in beeld gebracht, gezien de leeftijd van de personages én een deel van de kijkers, met meer nadruk op de kleine intieme momenten.

Visueel heeft de serie geen grote veranderingen doorgemaakt. Nog steeds worden de emoties van de personages gevisualiseerd door getekende elementen – blaadjes en bloemen in zachte, vrolijke kleuren symboliseren warmte en genegenheid, terwijl donkere wolken en strepen duiden op onzekerheid en spanning. Heartstopper blijft een kleurrijke serie, maar lijkt qua palet minder helder dan het vorige seizoen, wat past bij de toonmatige veranderingen.

In de serie tonen zestienjarigen communicatievaardigheden die we in het echte leven niet altijd bij volwassenen zien. Een prachtig voorbeeld voor de jonge kijkers. Heartstopper geeft daarmee een kijk op vriendschappen en relaties die inspirerend zal zijn voor jong en oud. Ondanks de zwaardere onderwerpen van dit seizoen blijven er genoeg momenten die een glimlach op je gezicht zullen toveren.

Eigenlijk zou iedereen Heartstopper moeten zien. De serie vertelt een vrolijk, grappig en dynamisch verhaal en brengt alles op een aantrekkelijke manier in beeld, maar gaat ook in op zaken die belangrijk zijn om te horen, met ruimte voor personages die andere series met minder respect zouden behandelen. Entertainend én educatief dus, op een niet-prekerige manier.



Heartstopper is te zien bij Netflix.