Recensie
'La Máquina': de herfst van een boksersleven
Gael García Bernal en Diego Luna schitteren in een mix van een neonoir en een boksdrama met een teleurstellend script.
Regie: Gabriel Ripstein | Cast: Gael García Bernal (Esteban Osuna), Diego Luna (Andy Lujan), Eiza Gonzalez (Irasema), Karina Gidi (Carlota), Lucía Méndez (Josephina), Jorge Perugorría (Sixto), Andrés Delgado (Saul), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 29-52 minuten | Jaar: 2024
De Mexicaanse acteurs en jeugdvrienden Gabriel García Bernal en Diego Luna hebben verschillende keren samengewerkt, te beginnen met de klassieker Y Tu Mamá También. Toen ze grote sterren werden in zowel hun thuisland als Hollywood, was het ergens logisch dat ze samen een productiemaatschappij opzetten. La Máquina is de eerste serie die ze samen schreven en produceerden, waarin ze ook weer als acteurs tegenover elkaar staan. Dit had een hoogtepunt in beider carrières kunnen zijn, maar helaas sputtert de serie onbevredigend naar een climax.
Het hoofdverhaal van dit boksdrama doet denken aan een van die hoofdstukken uit Pulp Fiction. Weltergewichtbokser Esteban Osuna, bijgenaamd La Máquina, is al in de veertig en heeft zijn beste tijd gehad. Zijn laatste gevecht tegen een jonge tegenstander werd een fiasco en niemand gelooft nog in hem. Maar zijn manager en beste vriend Andy weet een rematch te regelen. En jawel, Esteban maakt een spectaculaire comeback. Daarom dwingt Andy zijn vriend tot een allerlaatste wedstrijd. Een geheime organisatie, waarmee Andy ooit een duistere deal heeft gesloten, wil echter een rekening vereffenen. Esteban moet verliezen.
Het zwaard van Damocles dat boven de hoofden van Esteban en Andy hangt, maakt de twee vrienden helemaal paranoïde. Dat gevoel wordt versterkt doordat ze met persoonlijke problemen kampen. De gescheiden Esteban kreeg zoveel meppen tegen zijn hoofd dat hij mensen ziet die er niet zijn en Andy, die wordt geterroriseerd door zijn dominante moeder, is verslaafd aan botox en liegt constant tegen zichzelf en zijn maatje. Beiden gaan door het lint. De enige die het hoofd koel houdt, is Irasema, de ex van Esteban die als journaliste die geheime organisatie wil ontmaskeren.
Dat Bernal en Luna het goed met elkaar kunnen vinden, druipt van het scherm af. Hun samenspel is vlekkeloos en ze zitten allebei stevig in hun personage. Maar het verhaal wordt nooit heel interessant of boeiend. Die schimmige organisatie functioneert enkel als dreiging. Als scenaristen hinten Bernal en Luna naar een All the President's Men-situatie met een Deep Throat-achtige boodschapper – is de overheid betrokken? – maar dat idee werkt niet echt. Als die maffiabende zich dan toch op een gewelddadige manier manifesteert, heb je een hoop vragen die je nooit beantwoord krijgt.
Het scenario tracht ook een mysterie rond het verleden van Esteban gewicht te geven. Die verhaallijn eindigt echter met een losse flodder. Hetzelfde geldt voor de queeste van Irasema. Haar onderzoek hangt te wapperen aan de rest van het verhaal en loopt af met een sisser. Dit personage is bovendien een wandelend cliché. Het is duidelijk dat Bernal en Luna niet in haar geïnteresseerd waren en haar enkel schiepen omdat ze een moreel centrum nodig hebben dat de twee losers de les kan lezen. Spijtig voor actrice Eiza Gonzalez.
Je verwacht dat in de laatste afleveringen alle losse eindjes aan elkaar worden geknoopt. Dat gebeurt min of meer, maar op een weinig originele manier. Alleen de allerlaatste bokswedstrijd krijgt een bevredigend einde. Wat je als toeschouwer vooral wil, is dat het verwachtingspatroon plots doorbroken wordt en dat lukt hier pas in de laatste minuten. La Máquina werkt het best als een leuk acteerduel en doorlichting van twee losers, maar zou baat hebben gehad bij een meer gestroomlijnd en nauwkeuriger uitgewerkt script.
La Máquina is te zien bij Disney Plus.
De Mexicaanse acteurs en jeugdvrienden Gabriel García Bernal en Diego Luna hebben verschillende keren samengewerkt, te beginnen met de klassieker Y Tu Mamá También. Toen ze grote sterren werden in zowel hun thuisland als Hollywood, was het ergens logisch dat ze samen een productiemaatschappij opzetten. La Máquina is de eerste serie die ze samen schreven en produceerden, waarin ze ook weer als acteurs tegenover elkaar staan. Dit had een hoogtepunt in beider carrières kunnen zijn, maar helaas sputtert de serie onbevredigend naar een climax.
Het hoofdverhaal van dit boksdrama doet denken aan een van die hoofdstukken uit Pulp Fiction. Weltergewichtbokser Esteban Osuna, bijgenaamd La Máquina, is al in de veertig en heeft zijn beste tijd gehad. Zijn laatste gevecht tegen een jonge tegenstander werd een fiasco en niemand gelooft nog in hem. Maar zijn manager en beste vriend Andy weet een rematch te regelen. En jawel, Esteban maakt een spectaculaire comeback. Daarom dwingt Andy zijn vriend tot een allerlaatste wedstrijd. Een geheime organisatie, waarmee Andy ooit een duistere deal heeft gesloten, wil echter een rekening vereffenen. Esteban moet verliezen.
Het zwaard van Damocles dat boven de hoofden van Esteban en Andy hangt, maakt de twee vrienden helemaal paranoïde. Dat gevoel wordt versterkt doordat ze met persoonlijke problemen kampen. De gescheiden Esteban kreeg zoveel meppen tegen zijn hoofd dat hij mensen ziet die er niet zijn en Andy, die wordt geterroriseerd door zijn dominante moeder, is verslaafd aan botox en liegt constant tegen zichzelf en zijn maatje. Beiden gaan door het lint. De enige die het hoofd koel houdt, is Irasema, de ex van Esteban die als journaliste die geheime organisatie wil ontmaskeren.
Gerelateerd nieuws
Dat Bernal en Luna het goed met elkaar kunnen vinden, druipt van het scherm af. Hun samenspel is vlekkeloos en ze zitten allebei stevig in hun personage. Maar het verhaal wordt nooit heel interessant of boeiend. Die schimmige organisatie functioneert enkel als dreiging. Als scenaristen hinten Bernal en Luna naar een All the President's Men-situatie met een Deep Throat-achtige boodschapper – is de overheid betrokken? – maar dat idee werkt niet echt. Als die maffiabende zich dan toch op een gewelddadige manier manifesteert, heb je een hoop vragen die je nooit beantwoord krijgt.
Het scenario tracht ook een mysterie rond het verleden van Esteban gewicht te geven. Die verhaallijn eindigt echter met een losse flodder. Hetzelfde geldt voor de queeste van Irasema. Haar onderzoek hangt te wapperen aan de rest van het verhaal en loopt af met een sisser. Dit personage is bovendien een wandelend cliché. Het is duidelijk dat Bernal en Luna niet in haar geïnteresseerd waren en haar enkel schiepen omdat ze een moreel centrum nodig hebben dat de twee losers de les kan lezen. Spijtig voor actrice Eiza Gonzalez.
Je verwacht dat in de laatste afleveringen alle losse eindjes aan elkaar worden geknoopt. Dat gebeurt min of meer, maar op een weinig originele manier. Alleen de allerlaatste bokswedstrijd krijgt een bevredigend einde. Wat je als toeschouwer vooral wil, is dat het verwachtingspatroon plots doorbroken wordt en dat lukt hier pas in de laatste minuten. La Máquina werkt het best als een leuk acteerduel en doorlichting van twee losers, maar zou baat hebben gehad bij een meer gestroomlijnd en nauwkeuriger uitgewerkt script.
La Máquina is te zien bij Disney Plus.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
