'Funny Woman' seizoen 2: ondanks de zwakke humor nog altijd zeer onderhoudend

Regie: Oliver Parker | Cast: Gemma Arterton (Sophie Straw), Arsher Ali (Dennis Mahindra), Alexa Davies (Marjorie), Leo Bill (Tony), Olivia Williams (Gloria), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 46 minuten | Jaar: 2024

Funny Woman hanteerde in haar eerste seizoen een type humor dat duidelijk een ode was aan Engelse komedies uit de jaren zestig, waarin het verhaal zich afspeelt. Een leuke instelling, maar het werkte niet altijd. De toon kwam het best tot zijn recht op momenten waarop het hoofdpersonage in een sitcom speelde. Seizoen twee gaat op dezelfde voet verder en dat loopt opnieuw niet echt lekker.

Sophie Straws succesvolle sitcom is weliswaar van de buis gehaald omdat haar mannelijke co-ster dik meer betaald kreeg dan zij, maar de actrice is nog altijd immens populair. Zodanig zelfs dat ze haar eigen nieuwe serie mag starten. Maar een nieuw concept bedenken blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Dat haar geliefde Dennis ondertussen kampt met een echtgenote die weigert te scheiden, maakt dit proces niet makkelijker.

Funny Woman blijft een onderhoudende serie, maar voor een komedie valt er opnieuw weinig hardop te lachen. De fysieke grapjes en de dubbelzinnige opmerkingen zijn typisch iets van de tijd waarin de serie zich afspeelt, maar ten eerste deden ze dat toen beter en ten tweede leven we niet meer in die tijd. Een andere factor is dat Gemma Arterton, hoewel een getalenteerd actrice, simpelweg niet grappig is.

Ze komt het best tot haar recht in de sitcom vanwege haar talent om die stijl na te bootsen, maar helaas bewaart dit tweede seizoen die tot de laatste afleveringen. Tot die tijd draait het om het vinden van een nieuw televisieformat, Dennis' problemen met zijn echtscheiding, Sophies huisgenote die feministisch activist is (en als personage verder weinig anders te bieden heeft) en het privéleven van haar twee vaste schrijvers.

En dan is er nog ruim aandacht voor de moeizame relatie tussen Sophie en Dennis. Als Ross en Rachel uit Friends een tien scoren wat betreft betrokkenheid, dan zit het voor deze twee op… tja, een twee. Het laat bijna volledig koud of Sophie en Dennis ooit bij elkaar zullen zijn. Te vaak loopt een van de twee de kamer binnen en wisselen ze in stilte een lange blik. Daar moet de kijker het maar mee doen: de suggestie dat er een diep verlangen schuilt achter die blikken.

Sophie is echter nog steeds een personage dat betrokkenheid afdwingt, want ze is gedreven en komt voor zichzelf op. Vanuit meerdere hoeken wordt haar opgelegd hoe ze zich zou moeten gedragen en in welk hokje ze zichzelf dient te proppen, maar ze geeft nooit toe. Af en toe spreekt ze hierover in klagende toon, maar dat recht heeft ze.

Ook mogen we er weer van genieten dat de acteurs met hulp van de computer in echte jarenzestigbeelden van Londen zijn gestopt. Af en toe sluiten oud en nieuw beeldmateriaal niet naadloos op elkaar aan, maar dat stoort niet. Vanzelfsprekend is er ook weer een passende soundtrack aanwezig. Sets, kleding, haar en make-up: alle afdelingen creëren wederom een geloofwaardig tijdsbeeld.

Hoewel het geen lachen, gieren, brullen is, blijft Funny Woman een leuk geschreven en uitgevoerde serie die blijft boeien tot het einde. Zeker omdat de laatste aflevering de sterkste is met de introductie van de nieuwe sitcom waarin Sophie haar talent mag tonen. Het seizoen bestaat uit slechts vier afleveringen, wat doet verlangen naar meer. Gelukkig is er dan ook een open einde dat een interessant derde seizoen belooft.



Funny Woman is te zien bij SkyShowtime.



Lees ook
Recensie Netflix-serie 'Tore'
Innemende en emotionele serie over een twintiger die op geheel eigen wijze het verlies van zijn vader verwerkt.... Lees verder