'Everyone But Us' seizoen 2: naturalistische acteerprestaties in een zweem van zelfmedelijden

Regie: Jerka Johansson, Filip Tellander | Cast: Alba August (Hilma), Björn Gustafsson (Ola), Christopher Wagelin (Simon), Lia Boysen (Ulla), Dejmis Rustom Bustos (David), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 18-22 minuten | Jaar: 2024

Het tweede seizoen van de Zweedse serie Everyone But Us zet vol in op het gevoel dat iedereen om je heen zwanger geraakt en jij maar niet. Worstelde het centrale koppel in seizoen één nog met de zoektocht naar een spermadonor, geld voor een dure behandeling en verplichte vrijpartijen, daar spelen ditmaal emotionele, relationele en hormonale ups en downs tijdens de vruchtbaarheidsbehandeling de hoofdrol. Jammer genoeg gaat die achtbaan niet hard genoeg om de kijker écht mee te trekken.

Bij aanvang toont een bevriend koppel hun net iets mooiere huis en verdere reizen: een tafereel waarin heel erg het Zweedse begrip 'lagom' doorschemert. Everyone But Us straft echter elke vorm van subtiel pronken af en vergeeft daarmee beduidend minder dan wat in de Lage Landen doorgaans wordt getolereerd. Daardoor mist de serie haar doel en krijgen de personages een aura van zelfmedelijden.

Iets vergelijkbaars zien we bij een verdere kennismaking met de ouders van de hoofdpersonen. Deze Boomers kunnen financieel meer van het leven genieten dan hun kinderen, wat voor veel middenklasse-millennials herkenbare situaties oplevert. Maar ook hier springen de antagonisten naar onze culturele normen net niet genoeg uit de band. Dat levert ietwat saaie momenten op en ook weer die zweem van zelfmedelijden. Zelfs het klushuis van het centrale koppel lijkt niet stoffig en bouwvallig genoeg om mee te voelen met de zogenaamd opstapelende uitdagingen.

Naarmate het seizoen vordert, stijgt de hoeveelheid opgekropte frustraties van het koppel. Die onderhuidse spanning is haast een even groot Zweeds exportproduct als IKEA-gehaktballetjes, maar die sfeer beklijft lang niet zo als die van de Deense films Festen en Jagten. Daarvoor worden de conflicten telkens te weinig op de spits gedreven. De hoofdpersonages gooien te snel het bijltje erbij neer om een mooie transformatie door te maken.

Liefhebbers van minimalisme en naturalistisch acteren komen bij deze serie zeker aan hun trekken. Ook zijn er herkenbare, spannende momenten, zoals een uitlopende vergadering terwijl je eigenlijk bij een noodsituatie van je gezin wil zijn. Welke ouder kent dit verschrikkelijke oponthoud niet? En de laatste aflevering bevat een scène die zonder twijfel ontroert.

Desondanks blijft deze serie vooral geschikt om met een half oog te volgen tijdens het aardappels schillen op een rustige zondagmiddag. Deze fictie verbleekt naast de tragikomische Deense Netflix-hit Skruk, waarin een dronken fertiliteitsarts zichzelf insemineert met het sperma van haar ex. Dat is pas op-het-puntje-van-je-stoel-televisie! In Everyone But Us zijn jammer genoeg geen morele vraagstukken of pijnlijke lichamelijke ongemakken te bespeuren. En herkenbare taferelen alleen blijken niet genoeg om de kijker volledig mee te slepen. Je blijft dan ook achter met het gevoel dat dit verhaal ook in een enkel seizoen had kunnen worden verteld.



Everyone But Us is te zien bij NPO Start.