'Territory': heibel op de boerderij, maar wie is wie?

Regie: Greg McLean | Cast: Anna Torv (Emily), Michael Dorman (Graham), Robert Taylor (Colin), Sam Corlett (Marshall), Kylah Day (Sharnie), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 54-62 minuten | Jaar: 2024

Toen Dallas en Dynasty ruim veertig jaar geleden verschenen, werden ze geclassificeerd als drama. Ze waren namelijk beter geschreven en vooral duurder dan gebruikelijke televisieseries. Tegenwoordig worden deze titels gezien als veredelde soaps, want ze bevatten voornamelijk clichématige ellende in een wat chiquer jasje. Hoewel Territory enkele acteurs van hoog kaliber heeft en hier en daar sterk camerawerk, is het alsnog zo'n duur soapdrama. De serie kijken vanuit die gedachte verbetert de ervaring.

Emily werkt op de Australische koeienranch van haar schoonfamilie, de Lawsons, die gerund wordt door de oudste zoon van de eigenaar. Wanneer die dood wordt aangetroffen, begint er een strijd over het eigendom van het landgoed, genaamd Marianne Station. Niet alleen de gieren van buitenaf hebben het hierop gemunt; ook binnen de gelederen is er drama en verraad.

Amerikaanse films en series pakken het vaak slim aan door personages regelmatig de naam van een ander te laten uitspreken. Een kijker krijgt namelijk iets meer binding heeft met de personages wanneer die weet hoe ze heten. In het Australische Territory gebeurt dat niet. In de eerste aflevering komen in korte tijd veel onbekende gezichten voorbij, maar je hebt geen idee wie wie is.

Dat is echter niet het grootste probleem. De vertelwijze en flow zijn simpelweg niet goed. Vooral de eerste twee afleveringen laten zich niet lekker bekijken. Er is een hoop aan de hand, maar de informatie wordt op rommelige wijze overgebracht en de overgangen tussen scènes missen een gevoel voor ritme. Een extra afleiding is dat Territory zichzelf niet ziet als soap maar kwaliteitsdrama.

De aanwezigheid van goede acteurs als Anna Torv (Fringe, Mindhunters) en Robert Taylor (Apples Never Fall) draagt daaraan bij, maar vanzelfsprekend is het prettig dat die hun best doen. Hetzelfde geldt voor de beelden van de zanderige Australische wildernis, die in de eerste instantie wellicht wat monotoon zijn, maar gaandeweg op cinematische wijze het ruige landschap in beeld brengen.

Wanneer eindelijk duidelijk is wie wie is (en hoe iedereen heet) wordt het wat interessanter. Emily is met afstand het meest intrigerende personage. Zij wil haar eigen familie beschermen en gaat daarin ver, maar haar motivaties blijken anders dan gedacht. Het beschermen van het landgoed wordt persoonlijker wanneer het belang van Aboriginals erbij komt kijken.

De laatste twee afleveringen maken de serie alsnog de moeite waard. Het lijkt alsof de eerste vier afleveringen slechts een aanloop waren om op dit punt te landen, inclusief goedkope cliffhangers. De familiedynamiek is helder, het Australische landschap wordt meer benut en de dreigingen van buitenaf worden spannender. Wel zorgen culturele verschillen voor wat onduidelijkheid, bijvoorbeeld dat de politie niets doet wanneer iemand privéterrein betreedt en er vrijuit mag worden geschoten.

En er wordt heel wat afgeschoten. Soms is het zelfs lachwekkend om te zien hoe schutters van dichtbij met vizier nog steeds massaal het doelwit missen. Er is meer actie dan alleen schietpartijen, maar af en toe is die nogal flauw bedacht. Het geheel zou niet compleet zijn zonder een steenrijke, koelbloedige bitch, maar die krijgt (nog) niet genoeg aandacht.

De laatste aflevering onthult snode plannen voor de toekomst en een groot mysterie in een kleine kluis. Maar de afleveringen duren veel te lang. Er is een reden waarom dure soaps normaal altijd veertig minuten duren: sappige ontwikkelingen zijn lekker, maar niet al te boeiend. Alles is opgezet voor een tweede seizoen; hopelijk kiezen de makers daarmee voor acht keer veertig minuten.



Territory is te zien bij Netflix.