Recensie
'Only Murders in the Building' seizoen 4: heerlijk thuiskomen in een dodelijk gebouw
Na podcasts, de kunstwereld en Broadway neemt de populaire meta-misdaadkomedie ditmaal Hollywood flink te grazen.
Regie: Jamie Babbit, Shari Springer Berman, John Hoffman, e.a. | Cast: Steve Martin (Charles-Haden Savage), Martin Short (Oliver Putnam), Selena Gomez (Mabel Mora), Meryl Streep (Loretta Durkin), Jane Lynch (Sazz Pataki), e.a. | Afleveringen 10 | Speelduur: 35-42 minuten | Jaar: 2024
Mocht je ooit naar New York verhuizen, kies dan niet voor een appartement in het Arconia-gebouw. In de eerste plaats omdat ze niet te betalen zijn, maar vooral omdat je als buur van Mabel, Oliver en Charles je leven niet zeker bent. Voor het vierde seizoen op rij wordt binnen de muren van het Arconia een moord gepleegd, dus hebben de drie truecrimepodcasters opnieuw een mysterie te ontrafelen. Dat gegeven gaat verrassend genoeg niet vervelen, want rondom deze nieuwe zaak is weer een reeks afleveringen gebouwd om je vingers bij af te likken.
Dit seizoen van Only Murders in the Building komt voor het centrale drietal de moord wel heel dichtbij. Toegegeven, het eerste slachtoffer was een jeugdvriend van Mabel en andere slachtoffers waren buren of collega's. Maar niet eerder was de aanleiding van een nieuw moordonderzoek iemand die zowel bij alle personages als ongetwijfeld de kijkers geliefd was: Sazz Pataki.
In het eerste seizoen maakten we al kennis met deze stuntdubbel van oud-acteur Charles. Ze was toen misschien niet het meest prominente personage, maar wel iemand die je direct in je hart sloot. Misschien nog wel eerder dan de toch wat ongemakkelijke en, vooral in het eerste seizoen, ook wat onbescheiden Charles zelf.
Jane Lynch speelt Sazz zoals alleen zij dat kan en maakt van haar de ideale schaduw van Charles. Want beide personages hebben nogal wat eigenaardigheden. Toch is het Sazz die vaak de redelijkheid vertegenwoordigt. Ze staat niet alleen fysiek, maar ook mentaal veel sterker in haar schoenen. En zowel op de set als daarbuiten staat de stuntvrouw altijd klaar voor haar 'number one'. Een loyaliteit die niet altijd op waarde wordt geschat door de nukkige Charles.
In het vierde seizoen treedt Sazz, juist nu ze er nu niet meer is, eindelijk naar de voorgrond. In diverse flashbacks leren we niet alleen haar, maar ook de wereld van de stuntmensen beter kennen. Althans, zoals die wereld alleen in deze serie kan bestaan: met eigen cafés, eigen spelregels en zelfs eigen rituelen. In de wereld van Only Murders in the Building is stuntmens zijn een levensstijl.
Die bijna absurde interpretatie van de stuntwereld is niet de enige manier waarop de serie de spot drijft met de industrie waar ze zelf deel van uitmaakt. Want heel Hollywood is dit seizoen niet veilig. Er blijkt namelijk interesse om een film te maken over de drie amateurmisdaadverslaggevers. Via dit subplot wordt heel Tinseltown goed te grazen genomen.
Vooral dankzij Eva Longoria, Zach Galifianakis en Eugene Levy, die hilarische parodieën op zichzelf spelen wanneer zij gecast blijken om Mabel, Oliver en Charles in deze fictieve Hollywoodproductie te gaan vertolken. Maar ook Molly Shannon overtuigt als zelfingenomen en overijverige producent. De personages op de set lopen niet alleen in de weg bij het onderzoek naar Sazz' dood, maar vormen ook een slimme manier om de lijst met potentiële verdachten weer wat langer te maken.
Alsof dat de zaken nog niet ingewikkeld genoeg maakt, blijkt het Arconia ook een tot nu toe onbekende westvleugel te hebben. De 'westies', zoals de bewoners van deze vleugel worden genoemd, zijn stuk voor stuk markante types die door hun vreemde gedrag al snel hoog op de verdachtenlijst van het podcasttrio komen te staan.
Bij deze serie schuilt een groot deel van het kijkplezier in de verrassing van welke grote acteurs hun opwachting zullen maken wanneer nieuwe personages worden geïntroduceerd. Dat geldt ook voor het vierde seizoen, want bovengenoemde namen zijn lang niet de enige sterren die hun opwachting maken. Dat meta-niveau is een van de vele krachten van Only Murders in the Building, maar dit seizoen zit wel heel vol.
De matroesjka-constructie van een serie over een podcast waarin dan weer over diezelfde podcast een film gemaakt wordt, is op zich best goed te volgen en het spelplezier van de vele acteurs is een genot om naar te kijken. Maar de vele uitgezette plotlijntjes worden niet altijd even bevredigend, of zelf helemaal niet, opgevolgd. Sommige personages lijken tegen het einde van het seizoen zelfs helemaal verdwenen.
Toch is het vierde seizoen vooral weer heerlijk thuiskomen. Naast de campy vormgeving, metahumor en fantastische cast, is ook een andere vaste waarde weer aanwezig: in de laatste aflevering is er alweer een nieuw slachtoffer om een volgende zaak in gang te zetten. De drie amateurspeurders kunnen weer een seizoen vooruit. Hopelijk worden in het reeds aangekondigde vijfde seizoen ook een paar andere losse eindjes vastgeknoopt.
Only Murders in the Building is te zien bij Disney+.
Mocht je ooit naar New York verhuizen, kies dan niet voor een appartement in het Arconia-gebouw. In de eerste plaats omdat ze niet te betalen zijn, maar vooral omdat je als buur van Mabel, Oliver en Charles je leven niet zeker bent. Voor het vierde seizoen op rij wordt binnen de muren van het Arconia een moord gepleegd, dus hebben de drie truecrimepodcasters opnieuw een mysterie te ontrafelen. Dat gegeven gaat verrassend genoeg niet vervelen, want rondom deze nieuwe zaak is weer een reeks afleveringen gebouwd om je vingers bij af te likken.
Dit seizoen van Only Murders in the Building komt voor het centrale drietal de moord wel heel dichtbij. Toegegeven, het eerste slachtoffer was een jeugdvriend van Mabel en andere slachtoffers waren buren of collega's. Maar niet eerder was de aanleiding van een nieuw moordonderzoek iemand die zowel bij alle personages als ongetwijfeld de kijkers geliefd was: Sazz Pataki.
In het eerste seizoen maakten we al kennis met deze stuntdubbel van oud-acteur Charles. Ze was toen misschien niet het meest prominente personage, maar wel iemand die je direct in je hart sloot. Misschien nog wel eerder dan de toch wat ongemakkelijke en, vooral in het eerste seizoen, ook wat onbescheiden Charles zelf.
Jane Lynch speelt Sazz zoals alleen zij dat kan en maakt van haar de ideale schaduw van Charles. Want beide personages hebben nogal wat eigenaardigheden. Toch is het Sazz die vaak de redelijkheid vertegenwoordigt. Ze staat niet alleen fysiek, maar ook mentaal veel sterker in haar schoenen. En zowel op de set als daarbuiten staat de stuntvrouw altijd klaar voor haar 'number one'. Een loyaliteit die niet altijd op waarde wordt geschat door de nukkige Charles.
In het vierde seizoen treedt Sazz, juist nu ze er nu niet meer is, eindelijk naar de voorgrond. In diverse flashbacks leren we niet alleen haar, maar ook de wereld van de stuntmensen beter kennen. Althans, zoals die wereld alleen in deze serie kan bestaan: met eigen cafés, eigen spelregels en zelfs eigen rituelen. In de wereld van Only Murders in the Building is stuntmens zijn een levensstijl.
Die bijna absurde interpretatie van de stuntwereld is niet de enige manier waarop de serie de spot drijft met de industrie waar ze zelf deel van uitmaakt. Want heel Hollywood is dit seizoen niet veilig. Er blijkt namelijk interesse om een film te maken over de drie amateurmisdaadverslaggevers. Via dit subplot wordt heel Tinseltown goed te grazen genomen.
Vooral dankzij Eva Longoria, Zach Galifianakis en Eugene Levy, die hilarische parodieën op zichzelf spelen wanneer zij gecast blijken om Mabel, Oliver en Charles in deze fictieve Hollywoodproductie te gaan vertolken. Maar ook Molly Shannon overtuigt als zelfingenomen en overijverige producent. De personages op de set lopen niet alleen in de weg bij het onderzoek naar Sazz' dood, maar vormen ook een slimme manier om de lijst met potentiële verdachten weer wat langer te maken.
Alsof dat de zaken nog niet ingewikkeld genoeg maakt, blijkt het Arconia ook een tot nu toe onbekende westvleugel te hebben. De 'westies', zoals de bewoners van deze vleugel worden genoemd, zijn stuk voor stuk markante types die door hun vreemde gedrag al snel hoog op de verdachtenlijst van het podcasttrio komen te staan.
Bij deze serie schuilt een groot deel van het kijkplezier in de verrassing van welke grote acteurs hun opwachting zullen maken wanneer nieuwe personages worden geïntroduceerd. Dat geldt ook voor het vierde seizoen, want bovengenoemde namen zijn lang niet de enige sterren die hun opwachting maken. Dat meta-niveau is een van de vele krachten van Only Murders in the Building, maar dit seizoen zit wel heel vol.
De matroesjka-constructie van een serie over een podcast waarin dan weer over diezelfde podcast een film gemaakt wordt, is op zich best goed te volgen en het spelplezier van de vele acteurs is een genot om naar te kijken. Maar de vele uitgezette plotlijntjes worden niet altijd even bevredigend, of zelf helemaal niet, opgevolgd. Sommige personages lijken tegen het einde van het seizoen zelfs helemaal verdwenen.
Toch is het vierde seizoen vooral weer heerlijk thuiskomen. Naast de campy vormgeving, metahumor en fantastische cast, is ook een andere vaste waarde weer aanwezig: in de laatste aflevering is er alweer een nieuw slachtoffer om een volgende zaak in gang te zetten. De drie amateurspeurders kunnen weer een seizoen vooruit. Hopelijk worden in het reeds aangekondigde vijfde seizoen ook een paar andere losse eindjes vastgeknoopt.
Only Murders in the Building is te zien bij Disney+.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
