'Seoul Busters': humoristisch K-drama met alle charmes van het genre

Regie: Kwang-jae Lee, Ok-gyu Lee | Cast: Dong-wook Kim (Yu-bin), Ji-hwan Park (Jung-ryeok), Se-wan Park (Min-seo), Hyun-woo Seo (Jung-hwan), Seung-woo Lee (Tan-sik), e.a. | Afleveringen: 20 | Speelduur: 42-59 minuten | Jaar: 2024

De eenheid zware criminaliteit van het Songwondistrict in Seoul heeft weer eens zo erg geblunderd dat de leidinggevende de laan uit is gestuurd en de rest van het team voortaan zijn intrek moet nemen in een voormalige kleuterschool. De meubel(tje)s, het speelgoed en de lage toiletten die daar allemaal zijn achtergelaten geven deze dependance een inherent onprofessionele uitstraling. Het is een label dat ook op de vier overgebleven rechercheurs kan worden geplakt, want deze goedbedoelende sukkels zullen zonder hulp waarschijnlijk geen enkele zaak oplossen.

Gelukkig doet een nieuwe chef zijn intrede. De relatief jonge Yu-bin Dongbang was de beste van zijn lichting aan de politieacademie, trainde in de Verenigde Staten bij de FBI en schreef een proefschrift over toegepaste criminologie. Hij is daarnaast verslaafd aan chocola en zit duidelijk aan de rechterkant van het autismespectrum. Dat laatste zien we vaker bij (televisie)rechercheurs en zorgt voor een portie scherpe deductie en de nodige komische situaties.

De humor in Seoul Busters is echter niet alleen gebaseerd op Yu-bins verkeerde inschatting van sociale mores. Werkelijk alles wordt uit de kast gehaald om de kijker aan het lachen te brengen. We worden getrakteerd op de voor Zuid-Koreaanse komedies karakteristieke mix van sullige personages, rare misverstanden, veel geschreeuw, slapstickactie, beeld- en geluidseffecten (veel rubberen kippen) en tussenfilmpjes die elke denkbare vorm en inhoud aan kunnen nemen. Zo zien we regelmatig een korte uitleg van achtergrondinformatie alsof deze uit de encyclopedie in Yu-bins hoofd komt, muzikaal begeleid door Serenade van Haydn, maar ook poep- en piesgrappen worden niet geschuwd.

Vooral de eerste afleveringen van Seoul Busters zijn behoorlijk hysterisch en zullen kijkers die niet op dit soort humor zijn voorbereid mogelijk afschrikken. Maar wie humoristisch K-drama als Chicken Nugget en Strong Girl Nam-soon wel kan waarderen moet zeker blijven plakken. Seoul Busters combineert de maffe, visuele komedie van die series met misdaadzaken uit Baantjer of Tatort, maar dan geënt in de Zuid-Koreaanse samenleving. Zo zijn een verdachte zelfmoord van een televisiester, oneerlijke online gokspelletjes en de diefstal van een kunstwerk uit de Joseon-periode enkele van de zaken die worden onderzocht.

Elk misdaadmysterie wordt in twee à drie afleveringen opgelost. De opbouw en climax zijn zeer gevarieerd. Soms is meesterspeurder Yu-bin zelf op de plaats delict aanwezig en wordt visueel weergegeven hoe hij de gebeurtenissen en verbanden beredeneert, maar in andere gevallen heeft de zaak raakvlakken met de persoonlijke levens van een van zijn collega-rechercheurs en leren we deze of gene wat beter kennen. Net als in de visuele weergave en humor is qua plotontwikkeling eigenlijk alles mogelijk. Er is geen vast stramien zoals bij veel andere politieseries, wat Seoul Busters lekker fris houdt. En dat twintig afleveringen lang!

De lange speeltijd van deze serie (de afleveringen duren bijna een uur) zorgt ervoor dat we de karakters, eigenaardigheden en persoonlijke achtergrond van de personages goed leren kennen. Teamleider Yu-bin blijft nog het grootste enigma, maar we raken echt betrokken bij de familieman Jung-hwan, de ruige womanizer (ook al zou je dat op het eerste gezicht niet zeggen) Jung-ryeok, de kordate Min-seo met een duister familiegeheim en het groentje Tan-sik die een beter reukvermogen heeft dan een hond.

Zij vormen een zeer innemend team dat een gebrek aan denkkracht (daar is Yu-bin voor) en vakkunde compenseert met goede wil en oprechte betrokkenheid bij de slachtoffers. Overigens zien we de personages wel duidelijk groeien gedurende de serie, zowel in hun professie als naar elkaar toe. De laatste zaak, die een blok van vier afleveringen beslaat, wordt echt met vereende krachten opgelost.

Seoul Busters biedt, zoals zo vaak in K-drama, een warme, positieve benadering van de personages, of dit nu de rechercheurs, familieleden, voorbijgangers, slachtoffers of misdadigers zijn. Iedereen heeft goede en slechte kanten die in deze serie op liefdevolle wijze onder de aandacht worden gebracht. Elk mens probeert er toch gewoon maar het beste van te maken. De toon wordt nooit te zwaar, maar de serie roept zeker oprechte emoties op. De kleuterschool in het Songwondistrict huisvest niet de beste, maar wel de leukste politieafdeling van Seoul. Zoals Yu-bin zegt: "Jullie zijn niet onoverwinnelijk, maar jullie hebben iets charmants."



Seoul Busters is te zien bij Disney+.