Recensie
'La Legge di Lidia Poët' seizoen 2: opnieuw een heerlijke wegkijker met een sterke boodschap
De eerste Italiaanse vrouwelijke advocaat zet haar strijd krachtig voort.
Regie: Letizia Lamartire, Matteo Rovere | Cast: Matilda De Angelis (Lidia Poët), Eduardo Scarpetta (Jacopo Barberis), Pier Luigi Pasino (Enrico Poët), Gianmarco Saurino (Fourneau), Sinéad Thornhill (Marianna Poët), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 51-57 minuten | Jaar: 2024
In het tweede seizoen van La Legge di Lidia Poët blijft Lidia pleiten voor gelijkheid. Na haar vergeefse strijd om officieel te worden beëdigd als advocaat is ze vastberaden zich in te zetten voor een wet om vrouwen stemrecht te geven. Omdat ze niet zelf het Italiaanse Parlement in mag, moet ze een manier vinden om daar een voet tussen de deur te krijgen. Ondertussen krijgt ze ook enkele moordzaken toegewezen en zet ze alles op alles om haar cliënten te helpen.
Daarvoor hanteert dit seizoen een andere structuur dan het vorige. Waar voorheen in elke aflevering één zaak werd opgelost, worden sommige zaken nu over meerdere afleveringen uitgesmeerd. Wat niet is veranderd, is dat Lidia door hooggeplaatste mannen wordt uitgelachen om haar theorieën, maar ze hen de mond kan snoeren door haar gelijk te bewijzen. De juriste ziet vaak verbanden die haar mannelijke collega's missen en bewijst daarmee keer op keer haar unieke scherpzinnigheid.
Qua romantiek is dit seizoen nog intenser dan het eerste. Lidia raakt verstrikt in een tweestrijd en worstelt zichtbaar met haar gevoelens. Haar verlangen naar vrijheid is groter dan de wil om zich te binden, maar toch doet een geliefde haar wankelen. Matilda De Angelis speelt de titelrol opnieuw vol overtuiging en vindt een perfecte balans tussen humor en elegantie.
De kleurrijke kostuums springen ditmaal nog meer in het oog en maken van Lidia een opvallende verschijning tussen alle zwarte en grijze pakken van de mannelijke machthebbers. Ook haar broer, die langzaamaan inziet wat Lidia teweegbrengt in de rechtbank en progressieve regering, verschijnt in steeds kleurrijkere outfits. Nu staan Italianen natuurlijk bekend om hun mooie kleding, maar deze kostuums zijn werkelijk om te smullen.
Daarnaast scoort de serie weer een hoop audiovisuele punten. Alles wordt prachtig in beeld gebracht en de overgangen tussen scènes zorgen voor een prettig tempo. Opvallend is de moderne soundtrack, die sterk contrasteert met de setting van de late negentiende eeuw maar juist daardoor verfrissend werkt. Dit aspect geeft de serie een unieke sfeer en maakt het verhaal, hoewel grotendeels gefictionaliseerd, toegankelijker zonder afbreuk te doen aan het tijdsbeeld.
Ook in het tweede seizoen combineert La Legge di Lidia Poët weer het kijkplezier van Enola Holmes en Bridgerton met een diepere boodschap over feminisme. Dat maakt ook dit weer een heerlijke wegkijkserie met inhoud. Lidia is nog lang niet klaar met haar strijd en een derde seizoen is dan ook te verwachten.
La Legge di Lidia Poët is te zien bij Netflix.
In het tweede seizoen van La Legge di Lidia Poët blijft Lidia pleiten voor gelijkheid. Na haar vergeefse strijd om officieel te worden beëdigd als advocaat is ze vastberaden zich in te zetten voor een wet om vrouwen stemrecht te geven. Omdat ze niet zelf het Italiaanse Parlement in mag, moet ze een manier vinden om daar een voet tussen de deur te krijgen. Ondertussen krijgt ze ook enkele moordzaken toegewezen en zet ze alles op alles om haar cliënten te helpen.
Daarvoor hanteert dit seizoen een andere structuur dan het vorige. Waar voorheen in elke aflevering één zaak werd opgelost, worden sommige zaken nu over meerdere afleveringen uitgesmeerd. Wat niet is veranderd, is dat Lidia door hooggeplaatste mannen wordt uitgelachen om haar theorieën, maar ze hen de mond kan snoeren door haar gelijk te bewijzen. De juriste ziet vaak verbanden die haar mannelijke collega's missen en bewijst daarmee keer op keer haar unieke scherpzinnigheid.
Qua romantiek is dit seizoen nog intenser dan het eerste. Lidia raakt verstrikt in een tweestrijd en worstelt zichtbaar met haar gevoelens. Haar verlangen naar vrijheid is groter dan de wil om zich te binden, maar toch doet een geliefde haar wankelen. Matilda De Angelis speelt de titelrol opnieuw vol overtuiging en vindt een perfecte balans tussen humor en elegantie.
Gerelateerd nieuws
De kleurrijke kostuums springen ditmaal nog meer in het oog en maken van Lidia een opvallende verschijning tussen alle zwarte en grijze pakken van de mannelijke machthebbers. Ook haar broer, die langzaamaan inziet wat Lidia teweegbrengt in de rechtbank en progressieve regering, verschijnt in steeds kleurrijkere outfits. Nu staan Italianen natuurlijk bekend om hun mooie kleding, maar deze kostuums zijn werkelijk om te smullen.
Daarnaast scoort de serie weer een hoop audiovisuele punten. Alles wordt prachtig in beeld gebracht en de overgangen tussen scènes zorgen voor een prettig tempo. Opvallend is de moderne soundtrack, die sterk contrasteert met de setting van de late negentiende eeuw maar juist daardoor verfrissend werkt. Dit aspect geeft de serie een unieke sfeer en maakt het verhaal, hoewel grotendeels gefictionaliseerd, toegankelijker zonder afbreuk te doen aan het tijdsbeeld.
Ook in het tweede seizoen combineert La Legge di Lidia Poët weer het kijkplezier van Enola Holmes en Bridgerton met een diepere boodschap over feminisme. Dat maakt ook dit weer een heerlijke wegkijkserie met inhoud. Lidia is nog lang niet klaar met haar strijd en een derde seizoen is dan ook te verwachten.
La Legge di Lidia Poët is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
