'Os Quatro da Candélaria': onverwachte tederheid in beenharde miniserie over een waargebeurde tragedie

Regie: Márcia Faria, Luis Lomenha | Cast: Samuel Silva (Douglas), Andrei Marques (Jesus), Wendy Queiroz (Popcorn), Patrick Congo (Seven), Maria Ibraim (Jéssica), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 48-51 minuten | Jaar: 2024

Os Quatro da Candélaria volgt vier verschillende straatkinderen die op de trappen van de Braziliaanse Candelária-kerk slapen. Elke aflevering telt expliciet de uren af naar een onafwendbare 'slachtpartij' die gebaseerd is op waargebeurde feiten uit 1993. Een bijzonder grimmig uitgangspunt, maar gelukkig is er ook ruimte voor tederheid en speelsheid in deze straatfamilie. Daardoor zijn de beenharde scènes nog net te verteren.

De vierdelige miniserie opent met een scène waarin de straatkinderen de koffietafel van een begrafenis crashen. De toon is meteen gezet: grimmig maar met een speelsheid die kinderen en tieners als geen ander uitdragen. Ook de minderjarige acteurs spelen heel naturel. De vier personages bieden elk een verschillend perspectief dankzij de uiteenlopende leeftijden en temperamenten. Een overval op een chocoladefabriek beleeft de kleuter Popcorn als een escapistisch sprookje, het kind Douglas vanuit een impulsieve drive, de tiener Jesús als redder en de zeventienjarige Seven vanuit een beschermende reflex.

Ondanks de vier verschillende perspectieven is er tegen het einde iets te veel overlap in de gebeurtenissen, waardoor de spanning soms even inzakt. Maar het begin van elke aflevering zuigt je telkens weer mee in het verhaal: je krijgt het veelzeggende verleden van elk personage te zien, wat resulteert in begrip voor bepaalde levenskeuzes. Bovendien blijven alle verhaallijnen weg van het cliché van lijmsnuivende straatkinderen. Drugs spelen in dit verhaal zeker niet de hoofdrol.

Door te spelen met uitgestelde onthullingen worden sommige gezichtsuitdrukkingen of geluiden pas duidelijk in latere afleveringen. Gebeurtenissen en emoties komen hard aan, maar worden goed gedoseerd. En het siert de makers dat de serie geen gratuit geweld bevat. De verhalen raken meer dan genoeg zonder er nog een schepje horror bovenop te doen.

Er zijn twee vlijmscherpe contrasten die de kijker zullen beroeren. Ten eerste dat tussen de rijke beroemdheden en de straatkinderen die hun slag proberen slaan. De glamourwereld van Brazilië en de armoedige glijden op meerdere momenten langs elkaar heen zonder dat ze elkaar echt raken. Ten tweede het contrast tussen de felgekleurde dagdromen van de kinderen en de grauwe realiteit. Soms daalt pas na enkele seconden het besef in dat het om een droomwereld gaat, waarna er opnieuw een ruw ontwaken plaatsvindt.

Alle kijkers – ouders in het bijzonder – zullen aangeslagen aan de bank genageld zijn bij het bekijken van deze serie. Het is aldus aan te raden om Os Quatro da Candélaria te bekijken op klaarlichte dag, niet net voor het slapengaan. Een stevige reminder om kinderen die op straat leven niet te ontmenselijken. En gelukkig maken onverwachte nieuwe banden dit verhaal niet alleen aangrijpend maar ook hartverwarmend.



Os Quatro da Candélaria is te zien bij Netflix.