Recensie
'Las Hermanas Guerra': soap, soaper, soapst
Deze hypersimplistische soap over rivaliserende zussen gaat zo snel dat je er duizelig van wordt.
Regie: Carlos Villegas Rosales, Iker Dypeyron | Cast: Ana Serradilla (Perla Guerra), Claudia Álvarez (Antonia Guerra), Ana Valeria Becerril (Jacinta), Christian Tappan (Bernardo Ceteno), Eric Elias (Efrain), Bernardo Flores (Pedro), e.a. | Afleveringen: 20 | Speelduur: 33-43 minuten | Jaar: 2024
Hoeveel verrassende wendingen kun je in vijf minuten stoppen? Hoeveel in één serie? En hoe lang kan je dat volhouden? Die vragen probeert Las Hermanas Guerra te beantwoorden, maar in andere vragen zijn de makers van deze Mexicaanse soap duidelijk niet geïnteresseerd. Echte personages zijn aldus niet te vinden in dit marionettentheater. Met een hoog tempo probeert men soapliefhebbers zo lang mogelijk bezig te houden, maar Las Hermanas Guerra is zo leeg dat meer dan twee afleveringen bekijken aanvoelt als een marteling.
De eerste shots lijken afkomstig uit een western. Perla wordt aan de rand van Durango gevangengenomen door cowboys, handlangers van haar zus Antonia. We leren dat Perla een tijdje terug door Antonia betrapt werd in de armen van Bernardo, de man met wie Antonia ging trouwen. Hun vanzelfsprekende ruzie leidde tot een incident waardoor Antonia onvruchtbaar werd, wat uitmondde in wraak: om haar kinderwens te vervullen dwong ze Bernardo om Perla te verkrachten, om haar vervolgens na de geboorte van het kind te verbannen. Dit is de samenvatting van... de eerste minuten, niet van het eerste uur.
De opening van Las Hermanas Guerra is beslist verrassend, maar op een zeer bizarre manier. Je krijgt de indruk dat je naar de trailer zit te kijken. Heeft Netflix een technische fout gemaakt? Nee, dit was een vliegende start: een reeks van scènes, flashbacks inbegrepen, die op een enorm hoog tempo voor je netvlies floepen. Met wat in de eerste minuten gebeurt zou een Amerikaanse producent een volledig seizoen kunnen vullen. Pas na een halfuur wordt de serie iets rustiger – al gaat het allemaal nog steeds snel – en begint te dagen wat de ruggengraat van het verhaal zal worden.
Het eigenlijke plot begint jaren later, wanneer Perla op zoek gaat naar haar intussen volwassen dochter en een wraakplan beraamt om Antonia's ondergang te bewerkstelligen. Daarvoor moet ze zich eerst laten opsluiten in een zwaarbewapende gevangenis en met de hulp van een politieman een spectaculaire ontsnapping organiseren. De makers hebben het concept 'soap' heel breed genomen, want zowat alle genres worden afgevinkt: western, gevangenisdrama, rampenfilm, misdaadthriller, ecologisch pamflet, medisch drama en nog veel meer. Maar wat je voorgeschoteld krijgt, is wel volgens de regels van een oubollige soap.
Elk plotpunt wordt afgesloten met dreigende bazookamuziek à la The Rock. Showrunner José Ignacio Valenzuela amuseert zich met wat er allemaal mogelijk is om een verhaal in een andere richting te sturen. Een voorbeeld: een personage wil trouwen, maar zegt het huwelijk af wanneer hij ontdekt dat hij doodziek is. Dan blijkt zijn aanstaande lesbisch, wat niet geaccepteerd wordt door haar ouders. Ze willen dan alsnog trouwen omwille van een financiële deal, waardoor de partner van de bruid boos wordt. En zo gaat het maar door. En dit betreft slechts een nevenplot.
Valenzuela hoopt de kijker mee te slepen door het constant hoge tempo – vergeleken hiermee voelt 24 traag aan –maar doordat de personages lege hulzen zijn, er geen enkele sociale of maatschappelijke boodschap is en het over twintig afleveringen uitgesmeerde plot compleet ridicuul is, slaan irritatie en verveling snel toe. En dan slagen de scenaristen er niet eens in om een degelijke afsluiter te bedenken. In de twintigste aflevering is Las Hermanas Guerra helemaal uitgeput en doodgebloed. Toch nog goed nieuws: er zit geen tweede seizoen in. Oef!
Las Hermanas Guerra is te zien bij Netflix.
Hoeveel verrassende wendingen kun je in vijf minuten stoppen? Hoeveel in één serie? En hoe lang kan je dat volhouden? Die vragen probeert Las Hermanas Guerra te beantwoorden, maar in andere vragen zijn de makers van deze Mexicaanse soap duidelijk niet geïnteresseerd. Echte personages zijn aldus niet te vinden in dit marionettentheater. Met een hoog tempo probeert men soapliefhebbers zo lang mogelijk bezig te houden, maar Las Hermanas Guerra is zo leeg dat meer dan twee afleveringen bekijken aanvoelt als een marteling.
De eerste shots lijken afkomstig uit een western. Perla wordt aan de rand van Durango gevangengenomen door cowboys, handlangers van haar zus Antonia. We leren dat Perla een tijdje terug door Antonia betrapt werd in de armen van Bernardo, de man met wie Antonia ging trouwen. Hun vanzelfsprekende ruzie leidde tot een incident waardoor Antonia onvruchtbaar werd, wat uitmondde in wraak: om haar kinderwens te vervullen dwong ze Bernardo om Perla te verkrachten, om haar vervolgens na de geboorte van het kind te verbannen. Dit is de samenvatting van... de eerste minuten, niet van het eerste uur.
De opening van Las Hermanas Guerra is beslist verrassend, maar op een zeer bizarre manier. Je krijgt de indruk dat je naar de trailer zit te kijken. Heeft Netflix een technische fout gemaakt? Nee, dit was een vliegende start: een reeks van scènes, flashbacks inbegrepen, die op een enorm hoog tempo voor je netvlies floepen. Met wat in de eerste minuten gebeurt zou een Amerikaanse producent een volledig seizoen kunnen vullen. Pas na een halfuur wordt de serie iets rustiger – al gaat het allemaal nog steeds snel – en begint te dagen wat de ruggengraat van het verhaal zal worden.
Het eigenlijke plot begint jaren later, wanneer Perla op zoek gaat naar haar intussen volwassen dochter en een wraakplan beraamt om Antonia's ondergang te bewerkstelligen. Daarvoor moet ze zich eerst laten opsluiten in een zwaarbewapende gevangenis en met de hulp van een politieman een spectaculaire ontsnapping organiseren. De makers hebben het concept 'soap' heel breed genomen, want zowat alle genres worden afgevinkt: western, gevangenisdrama, rampenfilm, misdaadthriller, ecologisch pamflet, medisch drama en nog veel meer. Maar wat je voorgeschoteld krijgt, is wel volgens de regels van een oubollige soap.
Elk plotpunt wordt afgesloten met dreigende bazookamuziek à la The Rock. Showrunner José Ignacio Valenzuela amuseert zich met wat er allemaal mogelijk is om een verhaal in een andere richting te sturen. Een voorbeeld: een personage wil trouwen, maar zegt het huwelijk af wanneer hij ontdekt dat hij doodziek is. Dan blijkt zijn aanstaande lesbisch, wat niet geaccepteerd wordt door haar ouders. Ze willen dan alsnog trouwen omwille van een financiële deal, waardoor de partner van de bruid boos wordt. En zo gaat het maar door. En dit betreft slechts een nevenplot.
Valenzuela hoopt de kijker mee te slepen door het constant hoge tempo – vergeleken hiermee voelt 24 traag aan –maar doordat de personages lege hulzen zijn, er geen enkele sociale of maatschappelijke boodschap is en het over twintig afleveringen uitgesmeerde plot compleet ridicuul is, slaan irritatie en verveling snel toe. En dan slagen de scenaristen er niet eens in om een degelijke afsluiter te bedenken. In de twintigste aflevering is Las Hermanas Guerra helemaal uitgeput en doodgebloed. Toch nog goed nieuws: er zit geen tweede seizoen in. Oef!
Las Hermanas Guerra is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
