Recensie
'The Mothers of Penguins': hartverwarmend drama over de strijd van neurodiverse kinderen voor meer avontuur
Een moeder worstelt met de diagnose van haar zoon en haar carrière als MMA-vechter.
Regie: Klara Kochanska, Jagoda Szelc | Cast: Masza Wagrocka (Kama), Jan Lubas (Jás), Barbara Wypych (Uma), Magdalena Rózczka (Tatiana), Tomasz Tyndyk (Jerzy), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 43-58 minuten | Jaar: 2024
MMA-vechter Kama verzet zich tegen de diagnose van neurodiversiteit bij haar zevenjarige zoon. Terwijl zijn leerkracht duidelijke kenmerken bespeurt, volhardt zij in haar ontkenning. Dat zet een reeks van tragikomische gevolgen en nieuwe vriendschappen in gang. Met een verhaal over de vechtrespons versus aanvaarding, dat bovendien enkele pijnlijke dilemma's tackelt, zal het Poolse The Mothers of Penguins zeker enkele aanmoedigingskreten ontlokken aan de kijker.
Kama is allesbehalve de typische curlingmoeder die je verwacht bij een 'zorgenkind'. Ze richt zich op haar sportieve prestaties en houdt haar zoon voor dat ze hardgekookte eieren zijn, geen zachtgekookte. Daardoor is het spannend om haar proces te zien. Wat doet ze met een uitdaging die ze niet met haar vuisten kan oplossen? Zal ze bevriezen of langzaam ontdooien? En vindt ze aansluiting bij de ouders van een nieuwe inclusieve school?
Haar worstelingen als sporter en moeder komen eveneens aan bod. Van een sexy campagne voor een pantymerk tot de combinatie van trainingsschema's en moederschap. Ook de andere ouders van leerlingen uit de zogenaamde pinguïnklas zijn meer dan verzorgers. De serie navigeert tussen de ouderschapsstijlen en relatieperikelen van een ijdele 'momfluencer', een toonbeeld van zelfopoffering en een homoseksuele aanhanger van mild ouderschap. Gelukkig ontluiken de vriendschappen zich in een omgeving die op geen enkele manier wordt geromantiseerd. Bij een ellendige excursie is het moeilijk geen connectie te voelen met dit gezelschap.
Enkele scènes zijn dan weer een tikje voorspelbaar, zoals de confrontatie tussen de zorgenkinderen en een groep elitekinderen op een gedeelde locatie voor een verjaardagsfeestje. Die onwennige interacties eindigen op een hoogtepunt wanneer Kama de piñata van het verwende verjaardagskind tot moes slaat. Niet geheel onverwacht, maar nog steeds licht bevredigend.
Toegegeven, zelfs die voorspelbare aflevering schuwt de harde realiteit en moeilijke vragen niet. Zoals de mogelijke spijt wanneer na een verontrustende zwangerschapsecho wordt gekozen voor abortus. Een moedige opwerping in het erg katholieke Polen. En is het wreed om als ouder grote prestaties van een neurodivers kind te verwachten? Of is dat juist mooi? De serie slaat je echter nooit knock-out met zware gesprekken. De pijnlijke thema's worden steeds in de juiste porties aangesneden.
The Mothers of Penguins had gerust iets langer mogen duren. De vijfde en zesde aflevering knopen namelijk enkele losse eindjes alsnog te snel aan elkaar. Desondanks blijven de lach, de traan en de spanning de hele tijd goed in evenwicht. Op het einde overheerst de bewondering voor de vechtlust van de ouders. Ze knokken elke dag om hun kind meer kansen te geven en zijn niet bang om daarbij een modderfiguur te slaan. Dat laatste mag je gerust letterlijk nemen. Als afsluiter krijgt de kijker een fameuze uppercut die geruchten over een tweede seizoen aanwakkert.
The Mothers of Penguins is te zien bij Netflix.
MMA-vechter Kama verzet zich tegen de diagnose van neurodiversiteit bij haar zevenjarige zoon. Terwijl zijn leerkracht duidelijke kenmerken bespeurt, volhardt zij in haar ontkenning. Dat zet een reeks van tragikomische gevolgen en nieuwe vriendschappen in gang. Met een verhaal over de vechtrespons versus aanvaarding, dat bovendien enkele pijnlijke dilemma's tackelt, zal het Poolse The Mothers of Penguins zeker enkele aanmoedigingskreten ontlokken aan de kijker.
Kama is allesbehalve de typische curlingmoeder die je verwacht bij een 'zorgenkind'. Ze richt zich op haar sportieve prestaties en houdt haar zoon voor dat ze hardgekookte eieren zijn, geen zachtgekookte. Daardoor is het spannend om haar proces te zien. Wat doet ze met een uitdaging die ze niet met haar vuisten kan oplossen? Zal ze bevriezen of langzaam ontdooien? En vindt ze aansluiting bij de ouders van een nieuwe inclusieve school?
Haar worstelingen als sporter en moeder komen eveneens aan bod. Van een sexy campagne voor een pantymerk tot de combinatie van trainingsschema's en moederschap. Ook de andere ouders van leerlingen uit de zogenaamde pinguïnklas zijn meer dan verzorgers. De serie navigeert tussen de ouderschapsstijlen en relatieperikelen van een ijdele 'momfluencer', een toonbeeld van zelfopoffering en een homoseksuele aanhanger van mild ouderschap. Gelukkig ontluiken de vriendschappen zich in een omgeving die op geen enkele manier wordt geromantiseerd. Bij een ellendige excursie is het moeilijk geen connectie te voelen met dit gezelschap.
Enkele scènes zijn dan weer een tikje voorspelbaar, zoals de confrontatie tussen de zorgenkinderen en een groep elitekinderen op een gedeelde locatie voor een verjaardagsfeestje. Die onwennige interacties eindigen op een hoogtepunt wanneer Kama de piñata van het verwende verjaardagskind tot moes slaat. Niet geheel onverwacht, maar nog steeds licht bevredigend.
Toegegeven, zelfs die voorspelbare aflevering schuwt de harde realiteit en moeilijke vragen niet. Zoals de mogelijke spijt wanneer na een verontrustende zwangerschapsecho wordt gekozen voor abortus. Een moedige opwerping in het erg katholieke Polen. En is het wreed om als ouder grote prestaties van een neurodivers kind te verwachten? Of is dat juist mooi? De serie slaat je echter nooit knock-out met zware gesprekken. De pijnlijke thema's worden steeds in de juiste porties aangesneden.
The Mothers of Penguins had gerust iets langer mogen duren. De vijfde en zesde aflevering knopen namelijk enkele losse eindjes alsnog te snel aan elkaar. Desondanks blijven de lach, de traan en de spanning de hele tijd goed in evenwicht. Op het einde overheerst de bewondering voor de vechtlust van de ouders. Ze knokken elke dag om hun kind meer kansen te geven en zijn niet bang om daarbij een modderfiguur te slaan. Dat laatste mag je gerust letterlijk nemen. Als afsluiter krijgt de kijker een fameuze uppercut die geruchten over een tweede seizoen aanwakkert.
The Mothers of Penguins is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
