Recensie: The Following Seizoen 1
Het verhaal in seizoen 1 is relatief eenvoudig: protagonist versus antagonist. Maak kennis met Dr. Joe Carroll (James Purefoy), hoogleraar Engelse literatuur aan de Universiteit van Winslow, gespecialiseerd in de romantiek, en naast zijn werk seriemoordenaar en amateurschrijver.
Tegen het einde van januari dit jaar ging het tweede seizoen van de door FOX hernieuwde serie The Following in première. Als fan van de serie, waarvan de pilot een jaar eerder werd uitgezonden, waren de verwachtingen hoog voor het vervolg van de fantastische cliffhanger in de finale van het eerste seizoen. In deze recensie wordt er teruggeblikt naar de vijftien afleveringen van de bloedstollende crime-thriller in het eerste seizoen, let dus op mogelijk spoiler-gevoelige informatie in onderstaande tekst.
** SPOILERS **
Previously on… The Following
Het verhaal in seizoen 1 is relatief eenvoudig: protagonist versus antagonist. Maak kennis met Dr. Joe Carroll (James Purefoy), hoogleraar Engelse literatuur aan de Universiteit van Winslow, gespecialiseerd in de romantiek, en naast zijn werk seriemoordenaar en amateurschrijver. Geobsedeerd door de schrijver Edgar Allan Poe, creëerde Carroll zijn eigen versie van 'de waanzin van de kunst', met het ontdarmen van veertien vrouwelijke studenten. Na zijn arrestatie door voormalig FBI-agent Ryan Hardy (Kevin Bacon) weet Carroll te ontsnappen uit de zwaarbeveiligde gevangenis, waar hij een sekte aan volgelingen heeft weten te verzamelen, die bereidt zijn te moorden op bevel en zich zelfs op te offeren om Carroll's vooropgezette plan voor de wraak op Hardy succesvol uit te voeren. Nadat Carroll's zoon Joey Matthews (Kyle Catlett) is ontvoerd door Emma (Valorie Curry), komt de FBI er snel achter dat dit de eerste stap is van Carroll's grootse plan om Ryan Hardy te vernederen en zich te herenigen met zijn ex-vrouw, en tevens Hardy's grote liefde, Claire Matthews (Natalie Zea). Aan Ryan Hardy de taak om Carroll te pakken te krijgen. Een concept met dé perfecte ingrediënten voor een spannend kat en muis spel.
Gerelateerd nieuws
The Following Still Seizoen 1 & 2
Edgar Allen Poe is voor Joe Carroll een grote inspiratiebron. Zijn gehele plan was van te voren, voor zijn arrestatie, tot in perfectie uitgedacht. Een plan waar zijn bondgenoten, FBI en toekomstige followers een rol in zullen spelen. Het plan lijkt op sommige momenten in het seizoen zelfs zo goed bedacht, dat Ryan en zijn mede wetshandhavers steeds een stap achter lopen. Wanneer Carroll iets gedaan wil hebben, dan is er altijd wel een "follower" die zo zijn connecties heeft om het vrijwel meteen gedaan te krijgen. Het is juist positief als de antagonist als een uiterst slim personage wordt neergezet, maar als dit resulteert in continu een stap voor te zijn op te protagonist, dan valt dit simpele trucje van de schrijvers al snel op bij de kijker.
Helaas, zijn dit soort trucjes niet het enige aspect die minder goed zijn uitgewerkt door de schrijvers van de serie. Het verhaal is over het algemeen erg matig en de karakterontwikkeling van personages, die soms uit het niets worden geïntroduceerd, is ronduit vlak. Het verhaal neemt de ene onlogische twist na de andere, zonder enige redenering. Het lijkt wel alsof de wendingen in het verhaal puur geschreven worden om de snelheid en de bloederige actie op hoog tempo te houden om de aandacht van de kijker erbij te houden; iets wat vrij goed lukt, maar helaas ten koste van een ander onderdeel. Ook personages handelen regelmatig niet zoals verwacht; de FBI wordt neergezet als een amateuristische organisatie. FBI-agenten lopen voortdurend in de val, maken rare beslissingen en onverklaarbare inschattingsfouten. Daarnaast zijn Debra Parker (Annie Parisse), leidinggevende van het FBI-team, en Claire Matthews waarschijnlijk de domste personages die je op een beeldscherm kan tegenkomen. Ohja, en ondanks een heftige hartconditie weet Ryan Hardy toch iedere aflevering lange afstanden te sprinten, because.. logic..
The Following
De acteerprestaties van Kevin Bacon en James Purefoy zijn echter wel van hoog niveau, de personages worden zo goed mogelijk neergezet ondanks dat het script soms te wensen overlaat. Waar het eerste seizoen ook een groot pluspunt voor krijgt is dat het niet bang is om belangrijke personages uit de serie te schrijven - wat we tegenwoordig ook gewend zijn in Game of Thrones - en het feit dat er risico's genomen worden door onder andere het verrassend grafisch geweld voor een zender als FOX.
Critici waren in sommige gevallen erg negatief over de serie door de té gewelddadige scènes en een verhaallijn met clichés. Het eerste seizoen was misschien niet perfect, maar kijkers waren het niet altijd eens met de kritiek betreft de eerste vijftien afleveringen. Een serie met een uiterst goede start, vol potentie om één van de beste series te worden van het jaar, werd gauw over de top, met matig tot ongeloofwaardig opsporingswerk van de FBI en enkele rare plot-gaten. Toch, verveelde het seizoen geen enkel moment. Het bleef je in zijn grip houden, na iedere cliffhanger snakkend naar meer…
