Recensie
'Interior Chinatown': een serie in een serie
Verwarring alom bij dit onoverzichtelijke verhaal waarin verschillende tijdlijnen door elkaar lopen.
Regie: Stephanie Laing, John Lee, Pete Chatmon, e.a. | Cast: Jimmy O. Yang (Willis Wu), Chloe Bennet (Lana), Ronny Chieng (Fatty Choi), Lisa Gilroy (Sarah), Sullivan Jones (Miles), Chau Long (Carl), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 36-49 minuten | Jaar: 2024
Acteren dat je acteert is een uitdaging. Wanneer een acteur iemand neerzet die zijn vak uitvoert, speelt die als het ware een dubbele rol. In Interior Chinatown geldt dat voor de hele cast. Het verhaal is namelijk een soort serie in een serie. De diverse verhaallijnen die dat met zich meebrengt zorgen voor een hoop verwarring.
De wereld van de Chinese acteur Willis, die het maar niet lukt door te breken in de Amerikaanse showbizz, is namelijk niet helemaal dezelfde als die van ieder ander. Willis leeft in een mysterieuze wereld waarin verschillende tijdlijnen door elkaar heen lopen. Om het allemaal nog wat verwarrender te maken is totaal onduidelijk wanneer iets zich afspeelt in de realiteit of in de opnames van de serie waarin de personages een rol spelen.
Verwarring alom dus. De personages hebben namelijk geen dubbele namen (echte en fictieve), noch is er een heldere scheidslijn tussen de verschillende tijd- en verhaallijnen. Waag je het als kijker eventjes naar het toilet te gaan, dan kun je erop rekenen dat je bij terugkomst compleet verloren bent en gewoon weer opnieuw moet beginnen om het verhaal nog een beetje te kunnen begrijpen.
Er zijn momenten waarop alles even stilstaat en er met een hoop bombarie wordt geswitcht tussen de verschillende verhaallijnen, maar dit maakt het geheel niet bepaald duidelijker. Er komen ontzettend veel toeters en bellen aan zo'n moment te pas, maar de precieze functie daarvan is compleet onduidelijk. Dit maakt het allemaal alleen nog maar rommeliger. Om nog maar te zwijgen over de ontzettend flauwe humor waarmee dit alles wordt uitgevoerd.
Deze uitbundigheid en de overdreven geacteerde scènes zouden grappig moeten zijn, maar van echte humor is in Interior Chinatown geen sprake. Het is nep, er is veel te weinig context en het ontbreekt compleet aan logica en samenhang. Goed acteerwerk had de serie mogelijk nog het warrige verhaal wat kunnen verdoezelen en zo de serie nog een beetje de moeite waard kunnen maken, maar ook daarvan is geen sprake.
Of het nu de bedoeling is dat alles er zo dik bovenop ligt waardoor niet duidelijk is of het allemaal gespeeld is of niet, het komt allemaal niet lekker uit de verf en lijkt ook niet echt passend te zijn. Een enkeling zal de chaos en het bijzondere gevoel voor humor van Interior Chinatown misschien kunnen waarderen, maar het gros van de kijkers zal de draad kwijtraken en geen flauw idee hebben wat nu eigenlijk de boodschap en het doel van dit verhaal is.
Interior Chinatown is te zien bij Disney+.
Acteren dat je acteert is een uitdaging. Wanneer een acteur iemand neerzet die zijn vak uitvoert, speelt die als het ware een dubbele rol. In Interior Chinatown geldt dat voor de hele cast. Het verhaal is namelijk een soort serie in een serie. De diverse verhaallijnen die dat met zich meebrengt zorgen voor een hoop verwarring.
De wereld van de Chinese acteur Willis, die het maar niet lukt door te breken in de Amerikaanse showbizz, is namelijk niet helemaal dezelfde als die van ieder ander. Willis leeft in een mysterieuze wereld waarin verschillende tijdlijnen door elkaar heen lopen. Om het allemaal nog wat verwarrender te maken is totaal onduidelijk wanneer iets zich afspeelt in de realiteit of in de opnames van de serie waarin de personages een rol spelen.
Verwarring alom dus. De personages hebben namelijk geen dubbele namen (echte en fictieve), noch is er een heldere scheidslijn tussen de verschillende tijd- en verhaallijnen. Waag je het als kijker eventjes naar het toilet te gaan, dan kun je erop rekenen dat je bij terugkomst compleet verloren bent en gewoon weer opnieuw moet beginnen om het verhaal nog een beetje te kunnen begrijpen.
Er zijn momenten waarop alles even stilstaat en er met een hoop bombarie wordt geswitcht tussen de verschillende verhaallijnen, maar dit maakt het geheel niet bepaald duidelijker. Er komen ontzettend veel toeters en bellen aan zo'n moment te pas, maar de precieze functie daarvan is compleet onduidelijk. Dit maakt het allemaal alleen nog maar rommeliger. Om nog maar te zwijgen over de ontzettend flauwe humor waarmee dit alles wordt uitgevoerd.
Deze uitbundigheid en de overdreven geacteerde scènes zouden grappig moeten zijn, maar van echte humor is in Interior Chinatown geen sprake. Het is nep, er is veel te weinig context en het ontbreekt compleet aan logica en samenhang. Goed acteerwerk had de serie mogelijk nog het warrige verhaal wat kunnen verdoezelen en zo de serie nog een beetje de moeite waard kunnen maken, maar ook daarvan is geen sprake.
Of het nu de bedoeling is dat alles er zo dik bovenop ligt waardoor niet duidelijk is of het allemaal gespeeld is of niet, het komt allemaal niet lekker uit de verf en lijkt ook niet echt passend te zijn. Een enkeling zal de chaos en het bijzondere gevoel voor humor van Interior Chinatown misschien kunnen waarderen, maar het gros van de kijkers zal de draad kwijtraken en geen flauw idee hebben wat nu eigenlijk de boodschap en het doel van dit verhaal is.
Interior Chinatown is te zien bij Disney+.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
