Recensie
Netflix-serie 'Black Doves': zware kost en toch verrassend humoristisch
In dit spannende spionageverhaal zet de volledige cast zijn beste beentje voor.
Regie: Alex Gabassi, Lisa Gunning | Cast: Keira Knightley (Helen), Ben Whishaw (Sam), Sarah Lancashire (Mrs. Reed), Andrew Buchan (Wallace), Ella Lily Hyland (Williams), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 52-56 minuten | Jaar: 2024
Geheime organisaties schieten als paddenstoelen uit de grond. In films en series dan. Alleen al dit jaar zagen we onder meer The Beekeeper en The Union. En nu zijn er de Zwarte Duiven in Black Doves. Maar deze organisatie voelt wat realistischer en functioneler voor het plot. Niet zo gek, want de serie als geheel is van erg hoge kwaliteit.
Helen is de vrouw van een Britse minister. Tenminste, de vrouw die zich voordoet als Helen. Want eigenlijk is ze een mol voor een organisatie die informatie vergaart en deze aan de hoogste bieder verkoopt. De laatste tijd heeft Helen zich onprofessioneel gedragen door oprecht verliefd te worden en een affaire te hebben met een medewerker van de Chinese ambassade. Laat nou uitgerekend hij een van drie mensen zijn die wordt vermoord. Helen is uit op wraak.
In plaats van lang geheim te houden wie of wat de Black Doves zijn, komt de waarheid daarover lekker vlot op tafel. Voor de rest blijft alles gehuld in mysterie, want het gaat Helen geen zak aan wie haar collega's zijn. De enige contactpersoon is haar leidinggevende Mrs. Reed, briljant koelbloedig gespeeld door Sarah Lancashire die bekendheid verwierf met haar vertolking van televisiekok Julia Child in Julia.
En dat is dan slechts een bijrol. De hoofdrollen zijn voor topacteurs Keira Knightley en Ben Whishaw, die veel emoties in hun personages stoppen. De kernvraag van het verhaal is namelijk: wie is iemand nou echt? Hoe goed ken je iemand? En hoe goed ken je jezelf? Hoe ver ga je, waar ligt de grens? De serie weet dit thema tot het uiterste te benutten.
Helen is bijvoorbeeld moeder van twee kinderen, geboren in een huwelijk waarvan alleen zij weet dat het nep is. Helen houdt oprecht van haar zoon en dochter en zou zo met ze vertrekken als ze de mogelijkheid zou hebben. Iets vergelijkbaars zagen we in The Americans, al is dit in Black Doves slechts een van de kleinere conflicten. Een groter aspect is hoe ver Helen gaat in het nemen van haar wraak.
Black Doves schakelt steeds tussen nu en toen. In het verleden zien we hoe Helen en Sam elkaar ontmoeten en bevriend raken, voordat een pijnlijk voorval Sam doet verdwijnen. In het heden proberen ze samen uit te vogelen wie de moorden heeft gepleegd en wie daarachter zit. Ongeacht in welke tijd een scène zich afspeelt, het thema blijft continu aanwezig.
Voor een verhaal met zo'n zware kern is er opvallend veel humor, met name in de dialogen. Knightley en Whishaw hebben sowieso een goede chemie. De twee zijn dusdanig op hun gemak bij elkaar dat het lijkt alsof ze echt al jarenlang vrienden zijn. Daarnaast zijn er meerdere bijfiguren die met hun typisch droge, Britse opmerkingen goed zijn voor een lach. De twee dames die in dienst zijn van Sams voormalige opdrachtgever verdienen hun eigen spin-off.
Black Doves is bovenal een dure, strakke productie. Zo komen er heel wat bijzondere Londense locaties voorbij (zoals het Granada, een voormalige bioscoop die nu een enorme bingohal is) die mooi in beeld worden gebracht. Slechts af en toe sluipt er een scène in die een tikkeltje minder boeit. Dat spionnen altijd gesprekken voeren met hun werkgever tijdens een relaxte wandeling is inmiddels een uitgekauwd cliché. Ook de begeleidende muziek is iets minder. In de eerste aflevering lijkt die veelbelovend, maar de klanken vallen veel in herhaling.
Maar meer minpunten heeft Black Doves niet. Het verhaal speelt zich af tijdens kerst en grappig genoeg zit de kerstsfeer er meer in dan in de foute romantische kerstfilms waarvan er deze periode vele verschijnen. De serie is ook erg verslavend; ook zonder gebruik te maken van onnodige cliffhangers blijft het verhaal spannend van begin tot eind. Ook heel fijn dát het verhaal een einde heeft. Er is ruimte voor meer, maar dit is (voor nu, in ieder geval) een miniserie.
Black Doves is bedacht door Joe Barton (van onder andere The Union), die ook alle acht afleveringen in zijn eentje schreef. Het lijkt erop dat de man het beste werk levert wanneer hij de leiding heeft en zijn eigen ding kan doen. Netflix heeft al meerdere malen gebruik van hem gemaakt en hopelijk blijft de streamingdienst dat doen.
Black Doves is te zien bij Netflix.
Geheime organisaties schieten als paddenstoelen uit de grond. In films en series dan. Alleen al dit jaar zagen we onder meer The Beekeeper en The Union. En nu zijn er de Zwarte Duiven in Black Doves. Maar deze organisatie voelt wat realistischer en functioneler voor het plot. Niet zo gek, want de serie als geheel is van erg hoge kwaliteit.
Helen is de vrouw van een Britse minister. Tenminste, de vrouw die zich voordoet als Helen. Want eigenlijk is ze een mol voor een organisatie die informatie vergaart en deze aan de hoogste bieder verkoopt. De laatste tijd heeft Helen zich onprofessioneel gedragen door oprecht verliefd te worden en een affaire te hebben met een medewerker van de Chinese ambassade. Laat nou uitgerekend hij een van drie mensen zijn die wordt vermoord. Helen is uit op wraak.
In plaats van lang geheim te houden wie of wat de Black Doves zijn, komt de waarheid daarover lekker vlot op tafel. Voor de rest blijft alles gehuld in mysterie, want het gaat Helen geen zak aan wie haar collega's zijn. De enige contactpersoon is haar leidinggevende Mrs. Reed, briljant koelbloedig gespeeld door Sarah Lancashire die bekendheid verwierf met haar vertolking van televisiekok Julia Child in Julia.
En dat is dan slechts een bijrol. De hoofdrollen zijn voor topacteurs Keira Knightley en Ben Whishaw, die veel emoties in hun personages stoppen. De kernvraag van het verhaal is namelijk: wie is iemand nou echt? Hoe goed ken je iemand? En hoe goed ken je jezelf? Hoe ver ga je, waar ligt de grens? De serie weet dit thema tot het uiterste te benutten.
Gerelateerd nieuws
Helen is bijvoorbeeld moeder van twee kinderen, geboren in een huwelijk waarvan alleen zij weet dat het nep is. Helen houdt oprecht van haar zoon en dochter en zou zo met ze vertrekken als ze de mogelijkheid zou hebben. Iets vergelijkbaars zagen we in The Americans, al is dit in Black Doves slechts een van de kleinere conflicten. Een groter aspect is hoe ver Helen gaat in het nemen van haar wraak.
Black Doves schakelt steeds tussen nu en toen. In het verleden zien we hoe Helen en Sam elkaar ontmoeten en bevriend raken, voordat een pijnlijk voorval Sam doet verdwijnen. In het heden proberen ze samen uit te vogelen wie de moorden heeft gepleegd en wie daarachter zit. Ongeacht in welke tijd een scène zich afspeelt, het thema blijft continu aanwezig.
Voor een verhaal met zo'n zware kern is er opvallend veel humor, met name in de dialogen. Knightley en Whishaw hebben sowieso een goede chemie. De twee zijn dusdanig op hun gemak bij elkaar dat het lijkt alsof ze echt al jarenlang vrienden zijn. Daarnaast zijn er meerdere bijfiguren die met hun typisch droge, Britse opmerkingen goed zijn voor een lach. De twee dames die in dienst zijn van Sams voormalige opdrachtgever verdienen hun eigen spin-off.
Black Doves is bovenal een dure, strakke productie. Zo komen er heel wat bijzondere Londense locaties voorbij (zoals het Granada, een voormalige bioscoop die nu een enorme bingohal is) die mooi in beeld worden gebracht. Slechts af en toe sluipt er een scène in die een tikkeltje minder boeit. Dat spionnen altijd gesprekken voeren met hun werkgever tijdens een relaxte wandeling is inmiddels een uitgekauwd cliché. Ook de begeleidende muziek is iets minder. In de eerste aflevering lijkt die veelbelovend, maar de klanken vallen veel in herhaling.
Maar meer minpunten heeft Black Doves niet. Het verhaal speelt zich af tijdens kerst en grappig genoeg zit de kerstsfeer er meer in dan in de foute romantische kerstfilms waarvan er deze periode vele verschijnen. De serie is ook erg verslavend; ook zonder gebruik te maken van onnodige cliffhangers blijft het verhaal spannend van begin tot eind. Ook heel fijn dát het verhaal een einde heeft. Er is ruimte voor meer, maar dit is (voor nu, in ieder geval) een miniserie.
Black Doves is bedacht door Joe Barton (van onder andere The Union), die ook alle acht afleveringen in zijn eentje schreef. Het lijkt erop dat de man het beste werk levert wanneer hij de leiding heeft en zijn eigen ding kan doen. Netflix heeft al meerdere malen gebruik van hem gemaakt en hopelijk blijft de streamingdienst dat doen.
Black Doves is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
