Recensie
Netflix-serie 'Churchill at War': de man die van oorlog hield
Klassieke documentaire die Winston Churchill prijst, maar ook zijn negatieve kanten blootlegt.
Regie: Malcolm Venville | Cast: Christian McKay (Winston Churchill), Erica Wessels (Clementine Churchill), Langley Kirkwood (Franklin Delano Roosevelt), David Kluge (Josef Stalin), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 56-61 minuten | Jaar: 2024
Winston Churchill was tijdens de Tweede Wereldoorlog een zeer belangrijke figuur in het afblokken van het Derde Rijk. Maar de Britse premier was niet zonder controverse. Zo iemand verdient een uitgebreide documentaireserie. Hollywoodproducenten Ron Howard en Brian Grazer staan garant voor een degelijke productie voor een breed publiek, al mikken ze vooral op Amerikaanse en Britse kijkers, zeker door de bijdragen van George W. Bush en Boris Johnson. Maar misschien waren dit net niet de mensen om Churchill at War naar een hoger niveau te tillen.
Zoals de titel al impliceert draait deze serie vooral om Churchills belang en aanpak tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was de man die gewaarschuwd had voor het enorme gevaar van Adolf Hitlers oorlogszucht. Jarenlang probeerden de Britten onder Neville Chamberlain een pseudovrede in stand te houden door onthutsende toegevingen te doen aan Hitler. Chamberlain stond zelfs toe dat de Führer Tsjechoslowakije innam. Aangezien Churchill zowat de enige was die met veel oratorische kunde op het eminente gevaar wees, was hij de enige kandidaat om Groot-Brittannië overtuigend te beschermen tegen een mogelijke Duitse invasie. En dat deed hij met verve.
Maar Churchill heeft beslist ook grote blunders begaan. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij als minister van Marine verantwoordelijk voor de ramp in Gallipoli. Die wordt hier een beetje vergoelijkt door te stellen dat hij slechts deel uitmaakte van een comité. Maar voor de hongersnood in Bengalen in India tijdens de Tweede Wereldoorlog krijgt hij, als toenmalig premier, de volle laag. Imperialist Churchill wilde het voorradige voedsel enkel voor de strijdkrachten en weigerde bovendien voedselhulp van de Canadezen. Daar zat zeker een racistisch kantje aan. Zou Churchill dezelfde beslissing hebben genomen als het om Australiërs ging?
En dan waren er nog de bombardementen op Dresden. Nazi-Duitsland liep op zijn laatste benen, dus het slachtofferen van vijfentwintigduizend Duitse burgers was nergens voor nodig. Daar wordt echter met geen woord over gerept. Te controversieel? Naar verluidt eiste Stalin dat de Britten die bombardementen zouden uitvoeren om het oostfront meer kansen te geven. Maar heeft Churchill, die toen de Jalta-conferentie voorbereidde, zelf het bevel gegeven, of iemand anders? Daar bestaat geen eensgezindheid over. Het was interessant én correct geweest om die smet op het blazoen van Churchill te behandelen.
Er zijn al zoveel documentaires gemaakt over de Tweede Wereldoorlog dat documentairemakers manieren zoeken om zich te onderscheiden. Howard en Grazer hadden als Hollywoodproducenten het budget om te innoveren. Voor Churchill at War lieten ze de archiefbeelden inkleuren met behulp van state-of-the-art technologie. Dit is op zich niet nieuw; Peter Jackson deed dit eerder al met They Shall Not Grow Old. Wat de serie wél bijzonder maakt, is dat de stem van Winston Churchill met AI is gereproduceerd op basis van wat de man ooit gezegd en geschreven heeft. En hij heeft enorm veel geschreven.
Daarnaast zijn er flarden reconstructies, met Christian McKay als Churchill, die daar die amper op lijkt. Die fragmenten zijn zuivere fictie en voegen niet direct iets toe, maar zorgen wel voor een paar komische momenten. Zo vraagt Clementine Churchill aan haar man of hij een schip zou leiden in zijn kamerjas. "Dat zou ik best kunnen", antwoordt hij. Even later zie je hem op archiefbeelden in zijn kamerjas.
Ook komt een reeks geschiedkundigen, Churchill-experts en enkele speciale gasten aan het woord. Onder die gasten bevinden zich George W. Bush, Boris Johnson en ex-generaal en voormalige CIA-directeur David Petraeus. De eerste twee zijn nogal ongelukkige keuzes. Bush heeft uiteindelijk weinig te vertellen en Johnson doet alsof hij de grootste strateeg en democraat van de laatste zeventig jaar is. Het valt te betwijfelen of Alex Gibney en Errol Morris die mensen ooit aan het woord zouden laten zonder hen kritisch te benaderen.
Churchill at War is te zien bij Netflix.
Winston Churchill was tijdens de Tweede Wereldoorlog een zeer belangrijke figuur in het afblokken van het Derde Rijk. Maar de Britse premier was niet zonder controverse. Zo iemand verdient een uitgebreide documentaireserie. Hollywoodproducenten Ron Howard en Brian Grazer staan garant voor een degelijke productie voor een breed publiek, al mikken ze vooral op Amerikaanse en Britse kijkers, zeker door de bijdragen van George W. Bush en Boris Johnson. Maar misschien waren dit net niet de mensen om Churchill at War naar een hoger niveau te tillen.
Zoals de titel al impliceert draait deze serie vooral om Churchills belang en aanpak tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was de man die gewaarschuwd had voor het enorme gevaar van Adolf Hitlers oorlogszucht. Jarenlang probeerden de Britten onder Neville Chamberlain een pseudovrede in stand te houden door onthutsende toegevingen te doen aan Hitler. Chamberlain stond zelfs toe dat de Führer Tsjechoslowakije innam. Aangezien Churchill zowat de enige was die met veel oratorische kunde op het eminente gevaar wees, was hij de enige kandidaat om Groot-Brittannië overtuigend te beschermen tegen een mogelijke Duitse invasie. En dat deed hij met verve.
Maar Churchill heeft beslist ook grote blunders begaan. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij als minister van Marine verantwoordelijk voor de ramp in Gallipoli. Die wordt hier een beetje vergoelijkt door te stellen dat hij slechts deel uitmaakte van een comité. Maar voor de hongersnood in Bengalen in India tijdens de Tweede Wereldoorlog krijgt hij, als toenmalig premier, de volle laag. Imperialist Churchill wilde het voorradige voedsel enkel voor de strijdkrachten en weigerde bovendien voedselhulp van de Canadezen. Daar zat zeker een racistisch kantje aan. Zou Churchill dezelfde beslissing hebben genomen als het om Australiërs ging?
Gerelateerd nieuws
En dan waren er nog de bombardementen op Dresden. Nazi-Duitsland liep op zijn laatste benen, dus het slachtofferen van vijfentwintigduizend Duitse burgers was nergens voor nodig. Daar wordt echter met geen woord over gerept. Te controversieel? Naar verluidt eiste Stalin dat de Britten die bombardementen zouden uitvoeren om het oostfront meer kansen te geven. Maar heeft Churchill, die toen de Jalta-conferentie voorbereidde, zelf het bevel gegeven, of iemand anders? Daar bestaat geen eensgezindheid over. Het was interessant én correct geweest om die smet op het blazoen van Churchill te behandelen.
Er zijn al zoveel documentaires gemaakt over de Tweede Wereldoorlog dat documentairemakers manieren zoeken om zich te onderscheiden. Howard en Grazer hadden als Hollywoodproducenten het budget om te innoveren. Voor Churchill at War lieten ze de archiefbeelden inkleuren met behulp van state-of-the-art technologie. Dit is op zich niet nieuw; Peter Jackson deed dit eerder al met They Shall Not Grow Old. Wat de serie wél bijzonder maakt, is dat de stem van Winston Churchill met AI is gereproduceerd op basis van wat de man ooit gezegd en geschreven heeft. En hij heeft enorm veel geschreven.
Daarnaast zijn er flarden reconstructies, met Christian McKay als Churchill, die daar die amper op lijkt. Die fragmenten zijn zuivere fictie en voegen niet direct iets toe, maar zorgen wel voor een paar komische momenten. Zo vraagt Clementine Churchill aan haar man of hij een schip zou leiden in zijn kamerjas. "Dat zou ik best kunnen", antwoordt hij. Even later zie je hem op archiefbeelden in zijn kamerjas.
Ook komt een reeks geschiedkundigen, Churchill-experts en enkele speciale gasten aan het woord. Onder die gasten bevinden zich George W. Bush, Boris Johnson en ex-generaal en voormalige CIA-directeur David Petraeus. De eerste twee zijn nogal ongelukkige keuzes. Bush heeft uiteindelijk weinig te vertellen en Johnson doet alsof hij de grootste strateeg en democraat van de laatste zeventig jaar is. Het valt te betwijfelen of Alex Gibney en Errol Morris die mensen ooit aan het woord zouden laten zonder hen kritisch te benaderen.
Churchill at War is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
