Recensie: Grimm Seizoen 1

Roodkapje, Assepoester, Repelsteeltje en Sneeuwwitje zijn namen die ons allemaal doen denken aan de onschuldige, kinderlijke sprookjesfiguren van Disney. Maar deze verhalen ontstonden pas aan het eind van de 19e eeuw, jaren na de publicatie van het boek "Kinder- und Hausmärchen" door de gebroeders Grimm in 1812. Deze volksvertellingen waren van oorsprong erg duister en gewelddadig. Combineer de klassieke sprookjes van de mythen en sagen verzamelende broeders, met mythologische wezens en mysterieuze moordzaken en het resultaat..? Een serie genaamd Grimm.

*** Recensie (let op: spoilers) ***

Grimm Seizoen 1 speelt zich af in een moderne setting in Portland en draait om Nick Burkhardt (David Giuntoli); een man die zijn ouders op jonge leeftijd heeft verloren aan een auto-ongeluk. Opgevoed door zijn tante Marie (Kate Burton), groeide hij op tot een wetshandhaver. Zijn carrière als agent verloopt rustig - zoals je zou verwachten - totdat hij op een dag last krijgt van vreemde visioenen. Sommige normale, alledaagse mensen lijken op rare wezens. Ervan overtuigd dat zulke beelden nooit echt kunnen zijn, doet hij alsof het allemaal komt door te weinig rust en een actief verbeeldingsvermogen. Totdat.. zijn tante uit het niets opduikt en hem overdonderd met het nieuws dat ze stervende is aan kanker. Oh ja, en Nick Burkhardt is blijkbaar een van de laatste afstammelingen van de Grimms; een familie die is belast met de taak om het kwaad (de eerder genoemde mythische wezens: "Wesen") in het gareel te houden. Deze verantwoordelijkheid wordt na het overlijden van Marie doorgegeven aan Nick. Veel tijd is er helaas niet voor Marie om Nick voor te bereiden op deze immens zware taak. Na haar dubieuze vroegtijdige dood blijft Nick achter met een trailer vol boeken en creatieve wapens, om het allemaal zelf uit te vogelen..

Samen met zijn partner Hank Griffin (Russel Hornsby) lost Nick dagelijks nieuwe moordzaken op. Door Nick zijn speciale gave (het zien van de Wesen) - in beeld gebracht door CGI-veranderende gezichten van menselijk naar mythische wezens en vice versa - en informatie uit Marie's boeken, kan hij achterhalen wat hun sterke en zwakke kanten zijn en hoe de daders opgepakt kunnen worden. Niet alle daders zijn Wesen, maar degene die dat wel zijn variëren heel erg in vorm, soort en 'angst-factor'. De namen van deze wezens zijn afgeleid uit het Duits, zo zijn er bijvoorbeeld wolven (Blutbaden), heksen (Hexenbiest), beren (Jägerbär), draken (Dämonfeuer) en muizen (Mauseherz). Deze laatste soort is echter erg onschuldig en ongevaarlijk.

Tijdens één van zijn zaken leert Nick een Blutbad kennen, genaamd Monroe (Silas Weir Mitchell) en gedurende de afleveringen groeien deze twee steeds meer naar elkaar toe, terwijl Monroe Nick gaandeweg helpt om moordzaken op te lossen en hem leert wat het precies inhoudt om een Grimm te zijn. Na iedere lange werkdag kan Nick zijn hart thuis weer luchten bij zijn vriendin, Juliette Silverton (Bitsie Tulloch); een dierenarts die ook een belangrijke rol zal vervullen in de serie.

Al met al is Grimm Seizoen 1 een leuke serie, het duurt alleen een aflevering of vijf voordat de serie zijn ritme heeft gevonden en de setting duidelijk krijgt. De special effects kunnen hier en daar iets beter, maar de meeste Wesen zien er best goed - en enigszins angstaanjagend - uit en daar tegenover staat wel een origineel concept waarin er een goede chemie is tussen de verschillende personages. Grimm: een combinatie tussen een politiedrama en het bovennatuurlijke element, doet erg denken aan series als The X-Files, Medium en Fringe. Het 22 afleveringen-tellende eerste seizoen - waarin Hank en Juliette niet weten dat Nick een Grimm is - resulteert in een erg vermakelijk samenspel tussen Nick, de Wesen en andere personages en is, ondanks enkele verbeterpunten, zeker de moeite waard om te kijken.