Recensie
Disney+-serie 'Doctor Odyssey': 'The Love Boat' anno 2024
Ryan Murphy zet een levensechte Ken en plastieken eendjes op het menu van een onnozele soap met een hoog queergehalte.
Regie: Paris Barclay, John J. Gray, e.a. | Cast: Joshua Jackson (Dr. Max Bankman), Don Johnson (Captain Robert Massey), Sean Teale (Tristan Silva), Phillipa Soo (Avery Morgan), Gina Gershon (Lenore), Margaret Cho (Judy), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 56-61 minuten | Jaar: 2024
De uiterst productieve producent Ryan Murphy had na het recente Grotesquerie, Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story en een nieuw seizoen van American Horror Story nog tijd over voor een tussendoortje. Veel inspiratie was daar niet voor nodig: Murphy stofte het concept van de jarenzeventigsoap The Love Boat af en mixte het met de medische mysteries van House M.D. Alles blinkt, de acteurs zijn naar de kapper en manicure geweest en de personages zijn allemaal hypergevoelig en zo zondevrij dat je er duizelig van wordt.
Doctor Odyssey bestaat voor zeventig procent uit losse afleveringen. Tijdens de intro ontvangen de kapitein, de nieuwe dokter Max Bankman, verpleegster Avery en verpleger Tristan op het cruiseschip The Odyssey de gasten – vertolkt door acteurs die al jaren over hun hoogtepunt heen zijn. Wanneer vervolgens enkele passagiers ten prooi vallen aan een mysterieuze ziekte, moet het medische team uitvissen wat er aan de hand is. Voor de behandeling is er een minihospitaal aanwezig dat uitgerust is met de laatste snufjes. Opereren tijdens een storm blijkt geen enkel probleem. Die duurt namelijk slechts enkele minuten.
Tussen de diagnoses en operaties trachten de dokter en zijn personeel ook hun interpersoonlijke problemen op te lossen. Zo raakt de dokter diep onder de indruk van Avery, maar ook Tristan kijkt verlekkerd naar de verpleegster. Avery laat zich die aandacht van beide heren welgevallen. Die driehoeksrelatie fungeert als de beperkte rode draad van de serie. Iedere aflevering beslaat een reisje en draait rond een specifiek thema: vrijgezellen, wellness, Halloween, plastische chirurgie, huwelijken, dragqueens enzovoort. Als afsluiter mogen de intussen genezen passagiers telkens weer met tranen in de ogen afscheid nemen van bemanning en schip.
In vergelijking met oudere soapseries is het acteren er iets op vooruitgegaan en de doorgaans zeer flauwe humor gelukkig afgezwakt. Maar inhoudelijk blijft Doctor Odyssey waardeloos. Dit is luchtbellenentertainment. Daar zal Ryan Murphy het niet mee eens zijn, want hij injecteerde zijn serie met een heel open blik op seksualiteit. Hij wil immers zijn publiek meer tolerantie bijbrengen voor mensen die niet passen in het heteroseksuele schuifje en ouderwetse ideeën bevragen. Een triootje? Waarom niet. Die boodschappen ramt Murphy er echter in met de subtiliteit van een bazooka.
Eén keer gaat Murphy veel te ver. In de derde aflevering komt 'de echte Ken' aan boord. Dat personage wordt vertolkt door Justin Jedlica, een homoseksuele man die in het echte leven een miljoen dollar uitgaf om eruit te zien als het vriendje van Barbie. Fictie en realiteit overlappen hier dus. De dokter van het schip is helemaal onder de indruk van 'Ken', omdat hij tijdens een ziekteperiode steun vond bij een realityserie waarin hij de hoofdrol had. Je moet dan even in je arm knijpen. Nee, je hallucineert niet. Murphy meent het allemaal.
Murphy lijkt in die aflevering plastische chirurgie te promoten – hij was ook de maker van Nip/Tuck – omdat hij blijkbaar vindt dat ieder mens het recht heeft om zich te laten omvormen naar hoe hij of zij dat wil. Meer nog, hij bewondert mensen die dat ook daadwerkelijk doen. Het gaat hier dus niet om iemand die uit noodzaak een gendertransformatie wil ondergaan, maar om iemand met veel geld die, door een vreemde kronkel in zijn of haar brein, er wil uitzien als een handpop. Zoiets uitdragen als een positieve boodschap is niet alleen onzinnig, maar ook schadelijk.
Het onnozele stijgt exponentieel. In de slotaflevering staat alles in het teken van plastieken eendjes, die als ridicule symbolen worden ingezet voor een bizarre climax die de aanzet geeft voor seizoen twee. Doctor Odyssey zal vooral mensen aantrekken die nostalgie koesteren voor slechte soaps over een extreem geïdealiseerde wereld of nieuwsgierig zijn naar een luxegevangenis vol excentrieke wezens. Dat je in deze gouden kooi nooit de chef ingenieur ziet, de nummer twee van zo'n schip die meestal in een vuile overall rondloopt, zegt veel over deze serie.
Doctor Odyssey is te zien bij Disney+.
De uiterst productieve producent Ryan Murphy had na het recente Grotesquerie, Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story en een nieuw seizoen van American Horror Story nog tijd over voor een tussendoortje. Veel inspiratie was daar niet voor nodig: Murphy stofte het concept van de jarenzeventigsoap The Love Boat af en mixte het met de medische mysteries van House M.D. Alles blinkt, de acteurs zijn naar de kapper en manicure geweest en de personages zijn allemaal hypergevoelig en zo zondevrij dat je er duizelig van wordt.
Doctor Odyssey bestaat voor zeventig procent uit losse afleveringen. Tijdens de intro ontvangen de kapitein, de nieuwe dokter Max Bankman, verpleegster Avery en verpleger Tristan op het cruiseschip The Odyssey de gasten – vertolkt door acteurs die al jaren over hun hoogtepunt heen zijn. Wanneer vervolgens enkele passagiers ten prooi vallen aan een mysterieuze ziekte, moet het medische team uitvissen wat er aan de hand is. Voor de behandeling is er een minihospitaal aanwezig dat uitgerust is met de laatste snufjes. Opereren tijdens een storm blijkt geen enkel probleem. Die duurt namelijk slechts enkele minuten.
Tussen de diagnoses en operaties trachten de dokter en zijn personeel ook hun interpersoonlijke problemen op te lossen. Zo raakt de dokter diep onder de indruk van Avery, maar ook Tristan kijkt verlekkerd naar de verpleegster. Avery laat zich die aandacht van beide heren welgevallen. Die driehoeksrelatie fungeert als de beperkte rode draad van de serie. Iedere aflevering beslaat een reisje en draait rond een specifiek thema: vrijgezellen, wellness, Halloween, plastische chirurgie, huwelijken, dragqueens enzovoort. Als afsluiter mogen de intussen genezen passagiers telkens weer met tranen in de ogen afscheid nemen van bemanning en schip.
In vergelijking met oudere soapseries is het acteren er iets op vooruitgegaan en de doorgaans zeer flauwe humor gelukkig afgezwakt. Maar inhoudelijk blijft Doctor Odyssey waardeloos. Dit is luchtbellenentertainment. Daar zal Ryan Murphy het niet mee eens zijn, want hij injecteerde zijn serie met een heel open blik op seksualiteit. Hij wil immers zijn publiek meer tolerantie bijbrengen voor mensen die niet passen in het heteroseksuele schuifje en ouderwetse ideeën bevragen. Een triootje? Waarom niet. Die boodschappen ramt Murphy er echter in met de subtiliteit van een bazooka.
Eén keer gaat Murphy veel te ver. In de derde aflevering komt 'de echte Ken' aan boord. Dat personage wordt vertolkt door Justin Jedlica, een homoseksuele man die in het echte leven een miljoen dollar uitgaf om eruit te zien als het vriendje van Barbie. Fictie en realiteit overlappen hier dus. De dokter van het schip is helemaal onder de indruk van 'Ken', omdat hij tijdens een ziekteperiode steun vond bij een realityserie waarin hij de hoofdrol had. Je moet dan even in je arm knijpen. Nee, je hallucineert niet. Murphy meent het allemaal.
Murphy lijkt in die aflevering plastische chirurgie te promoten – hij was ook de maker van Nip/Tuck – omdat hij blijkbaar vindt dat ieder mens het recht heeft om zich te laten omvormen naar hoe hij of zij dat wil. Meer nog, hij bewondert mensen die dat ook daadwerkelijk doen. Het gaat hier dus niet om iemand die uit noodzaak een gendertransformatie wil ondergaan, maar om iemand met veel geld die, door een vreemde kronkel in zijn of haar brein, er wil uitzien als een handpop. Zoiets uitdragen als een positieve boodschap is niet alleen onzinnig, maar ook schadelijk.
Het onnozele stijgt exponentieel. In de slotaflevering staat alles in het teken van plastieken eendjes, die als ridicule symbolen worden ingezet voor een bizarre climax die de aanzet geeft voor seizoen twee. Doctor Odyssey zal vooral mensen aantrekken die nostalgie koesteren voor slechte soaps over een extreem geïdealiseerde wereld of nieuwsgierig zijn naar een luxegevangenis vol excentrieke wezens. Dat je in deze gouden kooi nooit de chef ingenieur ziet, de nummer twee van zo'n schip die meestal in een vuile overall rondloopt, zegt veel over deze serie.
Doctor Odyssey is te zien bij Disney+.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
