Recensie
'El Niñero' seizoen 2: oppassen geblazen
De Mexicaanse feelgoodkomedie slaat nieuwe wegen in, maar zucht onder een overdaad aan verhaallijnen.
Regie: Javier Patrón, Nadia Ayala Tabachnik, Iker Dupeyron, e.a. | Cast: Iván Amozurrutia (Gabriel), Sandra Echeverria (Jimena), Matía Desiderio (Matías), Pamela Almanza (Violeta), Alexander Tavizon (Santiago), Cassandra Iturralde (Sofia), Anthony Giuletti (Leo), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 31-37 minuten | Jaar: 2024
Het onderhoudende Mexicaanse El Niñero bleek vorig jaar niet alleen een mannelijke variant van de sitcom The Nanny – al hadden ze er daarvan in Mexico al een – maar stelde ook de traditionele genderrollen ter discussie. Zodanig veel zelfs dat die boodschap al sleets was geworden voordat de laatste van de tien afleveringen zich aandiende, maar echt veel kon je hier ook niet op tegen hebben.
Bovendien draaide 'The Manny' toch vooral ook over de onvermijdelijke opbloeiende relatie tussen de in scheiding liggende zakenvrouw Jimena en de jongere knappe cowboy Gabriel die onder valse voorwendselen een baantje als kinderoppas aannam. De leugen kwam uit – Gabriel moest namelijk zijn ranch zien te redden van Jimena's bedrijf – en de eerste zoen werd uitgewisseld. De hunk bleek ook nog eens supergoed te zijn met Jimena's drie kinderen.
De ideale man dus, schot in de roos. Maar in seizoen twee zijn we een jaar verder en is de liefde bekoeld. Gabriel is met zijn bestie Violeta een project in windenergie begonnen en Jimena heeft in de gladde Matías een potentiële huwelijkspartner gevonden. Wanneer Gabriel en Jimena elkaar opnieuw treffen is voor hem al meteen duidelijk dat Jimena's nieuwe vent voor geen meter te vertrouwen is. Zij moet er nog even achter komen, dus daar is ze gedurende de acht afleveringen van het tweede seizoen vooral druk mee.
Het valt te prijzen dat de makers ditmaal de genderdiscussie grotendeels laten voor wat zij is. Wat ervoor in de plaats is gekomen is echter van kwalitatief en narratief twijfelachtige aard. Zo ligt er wel erg veel focus op de kinderen van Jimena. Haar dochter vindt een jongen leuk, maar wringt zich in allerlei bochten om dit niet kenbaar te maken. Oudste zoon Santiago wil het maken als muzikant, maar heeft moeite om de juiste band en toon te vinden.
Jimena's kroost slokt onnodig veel tijd op, vooral wanneer bijfiguren uit het eerste seizoen zich een plekje in het verhaal toe-eigenen. Dat verklaart waarom de zakelijke acties van zowel Gabriel als Jimena in relatie tot die slinkse Matías voor een feelgoodkomedie als El Niñero onnodig ingewikkeld worden gebracht. De investeringen, financieringen, derde partijen en zakelijke constructies vliegen je om de oren. Het is een gekunstelde manier om Gabriel en Jimena te laten beseffen dat ze voor elkaar gemaakt zijn en dat Matías een onbetrouwbare hond is.
Van het oppassen komt weinig terecht, al lopen de kinderen nog steeds weg met de cowboy. Tijdens een schoolkamp wordt er nog even roet in het eten van Jimena's amoureuze lotsbestemming gegooid. Net als bij het vorige seizoen is dit een serie waarbij een heerlijke mate van voorspelbaarheid heerst en het verstand op nul kan. Dat El Niñero nog meer de kant van een onvervalste telenovella opgaat zal wellicht niet iedereen kunnen bekoren.
Door de overdaad aan verhaallijnen (die vaak verre van boeiend zijn) komt een eventuele boodschap naarstig in het gedrang. Bovendien wordt het knap en sympathiek zitten wezen van Gabriel zo langzamerhand wat vervelend. El Niñero slaat nieuwe wegen in en kan nog steeds bogen op charmante acteurs en smeuïge ontwikkelingen, maar door het gebrek aan focus en twee afleveringen minder dan de vorige keer doet dit seizoen gehaast en afgeraffeld aan.
El Niñero is te zien bij Netflix.
Het onderhoudende Mexicaanse El Niñero bleek vorig jaar niet alleen een mannelijke variant van de sitcom The Nanny – al hadden ze er daarvan in Mexico al een – maar stelde ook de traditionele genderrollen ter discussie. Zodanig veel zelfs dat die boodschap al sleets was geworden voordat de laatste van de tien afleveringen zich aandiende, maar echt veel kon je hier ook niet op tegen hebben.
Bovendien draaide 'The Manny' toch vooral ook over de onvermijdelijke opbloeiende relatie tussen de in scheiding liggende zakenvrouw Jimena en de jongere knappe cowboy Gabriel die onder valse voorwendselen een baantje als kinderoppas aannam. De leugen kwam uit – Gabriel moest namelijk zijn ranch zien te redden van Jimena's bedrijf – en de eerste zoen werd uitgewisseld. De hunk bleek ook nog eens supergoed te zijn met Jimena's drie kinderen.
De ideale man dus, schot in de roos. Maar in seizoen twee zijn we een jaar verder en is de liefde bekoeld. Gabriel is met zijn bestie Violeta een project in windenergie begonnen en Jimena heeft in de gladde Matías een potentiële huwelijkspartner gevonden. Wanneer Gabriel en Jimena elkaar opnieuw treffen is voor hem al meteen duidelijk dat Jimena's nieuwe vent voor geen meter te vertrouwen is. Zij moet er nog even achter komen, dus daar is ze gedurende de acht afleveringen van het tweede seizoen vooral druk mee.
Gerelateerd nieuws
Het valt te prijzen dat de makers ditmaal de genderdiscussie grotendeels laten voor wat zij is. Wat ervoor in de plaats is gekomen is echter van kwalitatief en narratief twijfelachtige aard. Zo ligt er wel erg veel focus op de kinderen van Jimena. Haar dochter vindt een jongen leuk, maar wringt zich in allerlei bochten om dit niet kenbaar te maken. Oudste zoon Santiago wil het maken als muzikant, maar heeft moeite om de juiste band en toon te vinden.
Jimena's kroost slokt onnodig veel tijd op, vooral wanneer bijfiguren uit het eerste seizoen zich een plekje in het verhaal toe-eigenen. Dat verklaart waarom de zakelijke acties van zowel Gabriel als Jimena in relatie tot die slinkse Matías voor een feelgoodkomedie als El Niñero onnodig ingewikkeld worden gebracht. De investeringen, financieringen, derde partijen en zakelijke constructies vliegen je om de oren. Het is een gekunstelde manier om Gabriel en Jimena te laten beseffen dat ze voor elkaar gemaakt zijn en dat Matías een onbetrouwbare hond is.
Van het oppassen komt weinig terecht, al lopen de kinderen nog steeds weg met de cowboy. Tijdens een schoolkamp wordt er nog even roet in het eten van Jimena's amoureuze lotsbestemming gegooid. Net als bij het vorige seizoen is dit een serie waarbij een heerlijke mate van voorspelbaarheid heerst en het verstand op nul kan. Dat El Niñero nog meer de kant van een onvervalste telenovella opgaat zal wellicht niet iedereen kunnen bekoren.
Door de overdaad aan verhaallijnen (die vaak verre van boeiend zijn) komt een eventuele boodschap naarstig in het gedrang. Bovendien wordt het knap en sympathiek zitten wezen van Gabriel zo langzamerhand wat vervelend. El Niñero slaat nieuwe wegen in en kan nog steeds bogen op charmante acteurs en smeuïge ontwikkelingen, maar door het gebrek aan focus en twee afleveringen minder dan de vorige keer doet dit seizoen gehaast en afgeraffeld aan.
El Niñero is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.