'Dune: Prophecy': de ogen van Travis Fimmel blijven intrigeren

Regie: Anna Foerster, John Cameron, Richard J. Lewis, e.a. | Cast: Emily Watson (Mother Superior Valya Harkonnen), Olivia Williams (Reverend Mother Tula Harkonnen), Travis Fimmel (Desmond Hart), Mark Strong (Emperor Javicco Corrino), Sarah-Sofie Boussnina (Princess Ynez), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 61-81 minuten | Jaar: 2024

Frank Herberts Duin is niet makkelijk te verfilmen. Alejandro Jodorowsky kreeg zijn versie nooit van de grond, David Lynch' bewerking was een flop en wie herinnert zich nog de miniserie uit 2000? Des te knapper dat Denis Villeneuve er met zijn recente tweeluik wél in slaagde om het boek naar het witte doek te vertalen en daarmee ook nog genoeg mensen naar de bioscoop trok om een derde film te kunnen aankondigen. Voordat die zal verschijnen is er eerst de serie Dune: Prophecy, waarvan het verhaal zich tienduizend jaar eerder afspeelt.

Dune: Prophecy is meteen herkenbaar als aanvulling op de nieuwe films dankzij een soortgelijke visuele stijl, inclusief de weidse beelden van grote afstand die hielpen om Villeneuves bewerking groots en episch over te laten komen. Dat werkt in de bioscoop, op een zo groot mogelijk scherm, maar minder op televisie. Daarop worden de imposant bedoelde exotische locaties toch vrij klein en de mensen daarin al helemaal. Zonde, want de sets zien er goed uit en zijn met zorg gebouwd dan wel uit de computer getoverd.

Dune: Prophecy is niet zomaar uit de grond gestampt om meer content te genereren, maar ook weer een verfilming. Niet van een boek van Frank Herbert zelf (hij schreef vijf Duin-vervolgen), maar op een romantrilogie van zijn zoon Brian en Kevin Anderson. Het duo schreef een aantal reeksen boeken, waarin ze de verre voorgeschiedenis van het verhaal van Duin verkennen. Anderson schreef daarnaast ook zijn eigen sciencefictionwerk, maar is daarnaast vooral bekend vanwege zijn geschreven uitbreidingen van het Star Wars-universum.

De Scholen van Duin-trilogie volgt op een reeks boeken over de grote oorlog tussen mens en machine, waardoor zelfdenkende machines in het Duin-universum werden verbannen en verboden. Dat verhaal verfilmen zou echter héél veel geld gaan kosten, dus koos men voor een iets goedkopere optie: de intriges en het gekonkel van de Bene Gesserit, de occulte orde van vrouwen die achter de schermen de loop van de geschiedenis probeert te bepalen door adellijke families te manipuleren om hun eigen visioenen en voorspellingen te realiseren.

Dat kan heel interessant uitpakken, en mogelijk doen de boeken dat ook, maar de serie slaagt daar niet helemaal in. De Bene Gesserit zijn nog lang niet bezig met het creëren van de messias die opstaat in de Dune-films in de vorm van Paul Atreides, maar met een voorspelde ramp die in de veel nabijere toekomst ligt. Om dit allemaal uit te leggen zijn veel flashbacks nodig naar de jonge jaren van de twee zusters die nu de orde leiden: Valya en Tula Harkonnen. Ambitie, machtshonger, een minderwaardigheidscomplex en bleke huiden in zwarte outfits speelden de familie toen ook al parten.

Door twee Harkonnens als hoofdpersonages te nemen en een groot deel van de flashbacks te wijden aan het ontstaan van hun eeuwige vete met het Huis Atreides (wat niet eens echt duidelijk wordt gedaan aangezien de oorsprong daarvan nog voor dit verhaal ligt), maakt deze serie het Dune-universum niet groter maar kleiner. Een struikelblok voor vele van dit soort 'uitbreidingen' van al bestaande sciencefictionverhalen, ondanks dat deze nu eens niet om de personages van het oorspronkelijke verhaal draait.

Door zo veel tijd te spenderen aan een achtergrondverhaal van wat zelf ook al een achtergrondverhaal is, komt de serie maar langzaam op gang. Het interne conflict tussen twee facties binnen de Bene Gesserit, over het doel en bestaansrecht van de orde, krijgt daardoor te laat momentum. Tegen de tijd dat de strijd echt begint op te laaien, zijn de zes afleveringen van dit eerste seizoen alweer afgelopen.

Het gewelddadige gekonkel rondom de keizerlijke familie is intrigerender. Enerzijds omdat deze plotlijn directer is en sneller begint, anderzijds dankzij Travis Fimmel als antagonist Desmond Hart. Deze soldaat met bijzondere gaven blijft lang in mysterie gehuld, waarvoor Fimmel de perfecte vertolker is. De acteur heeft altijd een aparte fonkeling in zijn ogen, die hem iets mysterieus geeft. Het is nooit helemaal te duiden wat precies schuilgaat achter die ogen, wat hem spannend en intrigerend maakt.

Ergens is het betreurenswaardig dat in een serie die voornamelijk over vrouwen gaat, met een cast vol topactrices als Emily Watson, Olivia Williams en Tabu, een man het interessantst blijkt. Tegen het einde van dit eerste seizoen lijkt deze balans enigszins te worden hersteld, al gebeurt dat deels op de verkeerde manier. De neiging van de schrijvers om alles uit te leggen zit vooral in het begin een vlotte vertelling rondom de Bene Gesserit in de weg en zou het mysterie rondom Desmond Hart ook volledig teniet kunnen doen.

Dan blijft er weinig van de intrige over. Hopelijk kan dat worden gecompenseerd door de protagonisten en hun strijd in de toekomst boeiender te maken. Daar krijgen de makers in ieder geval de kans voor: een tweede seizoen werd onlangs aangekondigd. Het is te hopen dat ze, nu ze de wat onhandige, soms te trage opbouw en de uitleg van de specifieke setting van de serie achter de rug hebben, daar meer van zullen maken dan van dit eerste, ietwat teleurstellende seizoen.



Dune: Prophecy is te zien bij HBO Max.