'Get Millie Black': vertrouwde formule werkt nog steeds prima dankzij goede uitvoering

Regie: Tanya Hamilton, Annetta Laufer, Jean Luc Herbulot | Cast: Tamara Lawrance (Millie Black), Chyna McQueen (Hibiscus), Gershwyn Eustache Jnr (Curtis), Joe Dempsie (Holborn), Shernet Swearine (Janet), e.a. | Afleveringen: 5 | Speelduur: 43-63 minuten | Jaar: 2024

Een feitje over Nederland: we staan op één wat betreft beheersing van het Engels in een land waar dat niet de eerste taal is. Dat komt mooi uit voor toeristen, maar ook voor liefhebbers van films en series die zich graag honderd procent op het beeld willen concentreren zonder de afleiding van ondertiteling. Helaas zal die groep dat bij Get Millie Black toch nodig hebben, want in deze serie wordt niet zomaar gesproken Engels maar Patois: Jamaicaans Engels dat niet alleen andere grammatica hanteert maar ook wat unieke woorden. Leuk om eens te horen, lastig te volgen zonder hulp.

De Jamaicaanse Millie, door haar homofobe moeder verbannen naar Engeland, leeft al jaren met het idee dat haar homoseksuele broer is overleden. Daarover blijkt haar moeder echter te hebben gelogen, wat Millie ontdekt wanneer die moeder sterft en haar broer de overlijdensakte blijkt te hebben ondertekend. Ze keert terug naar Kingston, waar ze als rechercheur aan de slag kan en ontdekt dat haar broer definitief niet meer haar broer is. Terwijl ze hun onderlinge relatie probeert te verbeteren werpt ze zich op een zaak die vele malen groter is dan gedacht.

Geen idee waar UB40 zo lovend over zingt, want de meesten die in Kingston Town wonen zouden liever ergens anders zijn. Dat geldt ook Millies broer, die nu haar zus is en de naam Hibiscus draagt. Opmerkelijk genoeg duikt daarmee weer eens een transgender personage op dat geschreven is als een hondsvermoeiend mens. Tijdens een discussie noemt Millie haar per ongeluk bij haar oude naam, waarna ze direct het verwijt krijgt haar niet te accepteren. Daarnaast leeft Hibiscus liever als dakloze prostituee dan dat ze intrekt in hun ouderlijk huis.

Dit is Get Millie Black: een verhaal dat wisselt tussen persoonlijk drama en een detectiveplot. Weinig nieuws onder de zon, maar tenminste wel goed uitgevoerd. De misdaadkant begint met de melding van een vermist meisje, waarna zich een groots en choquerend complot ontvouwt. Al gauw is er een tweede vermiste, een schattig klein joch genaamd Romeo. Het is tot het einde spannend of deze knul nog leeft en kan worden thuisgebracht.

Het persoonlijk drama, dat zich uitspreidt over meerdere personages (zoals Millies politiepartner Curtis), heeft als rode draad het thema van de levensgevaarlijke intolerantie jegens iedereen die niet hetero is. Dat is in Jamaica helaas geen fictie. Ook een opsteker voor Nederland dat hier niet iemand zonder reden vermoord wordt en de politie zegt: "Ach ja, wat doe je eraan?"

De focus ligt op Millie. Zij wil graag haar zus redden, maar nu die volwassen is en achter haar slechte keuzes staat is het daarvoor eigenlijk te laat. In Engeland had Millie een zaak waarbij ze iemand niet op tijd kon redden, wat haar nog steeds dwarszit. Vandaar dat ze heel wat regels overtreedt bij het opsporen van kleine Romeo.

Op die weg laat ze een spoor van vernieling achter. Millie Black is geen makkelijk personage om mee te identificeren, maar dankzij het sterke spel van Tamara Lawrance lukt dat toch. Ook het overige acteerwerk tilt dit doorsnee detectivedrama naar een hoger niveau. Een van de tegenvallende punten is dat de sfeer minder sterk is dan hij had kunnen zijn.

Kingston speelt een belangrijke rol. Deze stad vormt de mensen tot wie ze zijn, het is de drijfveer voor hun gedrag. Mensen gaan ver om deze hel voorgoed achter zich te laten, maar afgezien van wat zinloos geweld jegens Hibiscus en haar 'collega's' komt dat niet goed over. Het is dan misschien geen paradijs, maar er zijn plekken op de wereld die een stuk naarder ogen.

Ergens halverwege zit een clichématige wending en de laatste aflevering bevat een zwak moment waarop een nieuw personage toevallig met wat typisch hackwerk Millies opsporing wat nieuwe brandstof geeft. De serie weet de opzichtige verhaaltrucjes grotendeels te vermijden, maar wanneer dat niet gebeurt ligt het er wel heel dik bovenop.

In plaats van de boel op te rekken tot een extra aflevering is simpelweg de slotaflevering twintig minuten langer dan de rest. Daarmee komt deze verfilming van een kort verhaal van Marlon James ten einde. Aangenaam genoeg is die afronding redelijk kort en knoopt deze niet alle touwtjes aan elkaar, maar wordt er wat opengelaten en geëindigd met een gevoel van hoop. Get Millie Black is een aanrader voor zowel fans van detectiveseries als liefhebbers van drama; het stelt op beide fronten niet teleur.



Get Millie Black is te zien bij HBO Max.