Videoland-serie 'Safe Harbor': knulligheid ten top in een verder niet onaardige productie

Regie: Mark Willilams, Inti Calfat, Arne Toonen, e.a. | Cast: Martijn Lakemeier (Marco), Charlie Murphy (Sloane), Alfie Allen (Tobias), Jack Gleeson (Farrell), Gaite Jansen (Rika), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 49-54 minuten | Jaar: 2025

Sommige acteurs hebben zo'n indruk gemaakt in een rol dat ze daar altijd mee geassocieerd zullen blijven worden, terwijl ze daar zelf niet blij mee zijn. Jack Gleeson was er al vroeg bij. Nog steeds zal iedereen meteen denken aan hoe hij Joffrey was in Game of Thrones. En dus hoopt hij dat het publiek een ander beeld van hem te geven, ook al speelt hij in Safe Harbor wederom een heethoofdige psychopaat met een kort lontje. Maar ach, in plaats van blonde lokken en een glad smoeltje heeft hij nu een pruik en een plaksnor van de lokale feestwinkel.

Omdat een Ierse maffioso voet aan de grond wil krijgen in West-Europa, stuurt hij zijn zoon en dochter naar Rotterdam om ervoor te zorgen dat alles goed er aankomt – wat niet gebeurt. Wanneer de twee horen over een jongeman die bezig is met spyware, huren ze hem in om controle te hebben over de aangekomen containers in de Rotterdamse haven. Zus ziet het wel zitten, maar broer is zeer aarzelend. En dat is nog voordat ze het aan de stok krijgen met concurrenten.

Safe Harbor is een internationale productie. Geen idee of deze serie elders vertoond gaat worden, maar volgens Videoland is deze titel in eerste instantie is gemaakt voor hun platform. Er is in ieder geval wel wat geld in gestoken, want er zitten, voor Nederlandse begrippen, best wat dure stunts in, evenals een paar bekende Britse acteurs.

Maar een serie draait uiteindelijk niet om de grootte van het spektakel of wie erin meespeelt, maar of ze je raakt. Ergens tijdens de eerste aflevering komt al het besef dat Safe Harbor dat niet doet. Er is, zoals vrijwel altijd bij Videoland-series, totaal geen interessante opening voor een nieuw verhaal. Er zijn geen personages die de kijker een reden geven om betrokken te raken.

Alles blijft tot en met de laatste aflevering van dit eerste seizoen op enige afstand: geen emotionele binding, weinig interesse. Er is geen reden om aan de kant te staan van de criminele Ieren noch is er reden om de heren van de computertechnische afdeling het beste toe te wensen. De makers verwachten dat kijkers de personages zullen toejuichen puur omdat ze de serie volgen. Een klein geluk dat ze daar in Nederland nog best mee weg kunnen komen.

Het plot zit vol knulligheid. De personages zijn soms enorme prutsers, omdat de schrijvers van de serie dat zijn. Zo is er een duo dat werkt voor de politie (een bizar subplot van een samenwerkende neef en nicht die verliefd zijn op elkaar) dat toekijkt hoe IT'ers dubieuze vogelhuisjes neerzetten op een verboden gebied naast de haven en daar letterlijk niets mee doen. En sommige familieleden voeren een spontaan plan uit waarvoor ze de hacker nodig hebben op exact hetzelfde moment dat die een extreem belangrijke container in de haven moet wegwerken.

Er ontbreken ook overduidelijk stukken. Zo is er een moment waarop de Ierse broer naar een vage drugs-en-seksclub gaat en onder invloed een zeemeermin meent te zien. Enkele scènes later zit hij naast een nat meisje dat zegt: "You gave us quite a scare." Dat de zeemeermin slechts een zwemmend meisje in kostuum was valt nog zelf in te vullen, dat hij van een verdrinkingsdood gered moest worden en paniek veroorzaakte in de club is iets te veel om over te slaan.

Om acht afleveringen te hebben is er de nodige opvulling. Een voorbeeld: de hacker heeft in een latere aflevering een financiële investeerder nodig, wat zijn ex-vriendin wordt. Maar om te voorkomen dat zij dan ineens uit de lucht komt vallen, mag dit personage in de eerste helft van de serie herhaaldelijk opdagen als wanhopige meid die seks met hem wil en daarbij keer op keer wordt afgewezen. Zo zijn er nog wel meer grote brokken die eigenlijk niets aan het verhaal toevoegen.

Gelukkig is het niet een en al ellende. Het oogt allemaal niet verkeerd en hoewel de muziek clichématig is, doet deze niet onder voor die van een Hollywoodproductie. En de acteurs doen hun best. Er zijn er twee uit Game of Thrones en eentje uit Star Trek: Deep Space Nine, maar ook de Nederlanders, zoals Martijn Lakemeier en Gaite Jansen, zijn indrukwekkend goed. Fijn dat naturel gedrag hier eindelijk is ingeburgerd bij acteurs.

Volgens de opening van elke aflevering is de serie gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Maar welk deel is onduidelijk. Er gebeurt veel, maar nergens ligt specifiek een nadruk op. Het hacken? De drugsoorlog? In ieder geval niet de persoonlijke ontwikkelingen, die willekeurig en grillig zijn. Safe Harbor lijkt hoog te mikken, maar komt door talloze missers in het verhaal nog niet eens halverwege.



Safe Harbor is te zien bij Videoland.