Netflix-serie 'Subteran': bloedstollende Roemeense misdaadserie mist geloofwaardige personages en plotwendingen

Regie: Octav Gheorghe, Anca Miruna Lazarescu, Daniel Sandu | Cast: Ana Ularu (Cami Serbu), Cezar Grumazescu (Marius Roman), Florin Piersic Jr. (Nicolae Tanase), Irina Artenii (Crisi Tanase), Cosmin Teodor Pana (Dracu Negrescu), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 40-53 minuten | Jaar: 2025

In Subteran infiltreert de Roemeense moeder en IT'er Cami in een gewelddadige misdaadbende die haar verloofde omlegde. Terwijl ze zich schuilhoudt in Boekarest, belaagt een hele stoet gure tronies en langbenige prostituees haar en haar zoontje. Enkele opwindende scènes op de beats van Roemeense rap zullen zeker enkele fans van het genre bekoren. Maar de serie mist geloofwaardigheid door de veelvuldige fortuinlijke ontsnappingen, de kille afstand van haar kind en de overdaad aan karakterkoppen.

De serie start met enkele huiselijke scènes van het gelukkige gezin. Tot Cami via een videocall live ziet hoe de bloedmooie dochter van een misdaadbaas haar verloofde omlegt in een hotelkamer. En dat is niet de enige ongeloofwaardige scène. Na een aanvaring met de bende en een gelukkige ontsnapping infiltreert ze ongemerkt in het criminele netwerk. De vermomming? Enkele rode haarlokken en wat extravagantere make-up. Bovendien heeft ze naar het einde toe de neiging om rond te neuzen op een verse plaats delict. Gelukkig heeft de dame een prima beschermengel.

Door de spannende in-het-hol-van-de-leeuw-insteek blijf je als kijker gemakkelijk nog even verder kijken. Op een gegeven punt groeit echter de neiging om af te haken. Toegegeven, enkele criminele personages spelen op het opwindende randje tussen intrigerend en karikaturaal. Net als in de films van Quentin Tarantino of de Vlaamse populaire misdaadserie Matroesjkas vliegen er namelijk wat geslaagde oneliners en lokaal dialect heen en weer.

Ook visueel weet de serie het sfeertje in de onderbuik van Boekarest goed weer te geven. Als kijker boek je niet meteen meer een ticket naar deze bestemming. Maar toch vervalt de serie qua plot en personages steeds weer in een groot Kuifje in het Oostblok-gehalte. Zo antwoordt één figuur op de vraag naar zijn avondlijke plannen met: "Drank. Meisjes. Pijpbeurten. Chaos." Ook de bijnaam van de mysterieuze Botten is niet ver te zoeken. Hij loste iemand op in het zuur maar de botten gaven de identiteit van het slachtoffer weg, waarna hij in de gevangenis belandde.

Naast de ongeloofwaardigheid mist er ook een gevoel van verbinding met de hoofdpersoon. Met een verrekijker vanop een balkon kijkt de moeder toe hoe haar zoon alleen de begrafenis van zijn plusvader – haar verloofde – bijwoont. Zonder dat hij weet of zijn mama nog leeft of niet. Verrassend genoeg kan ze dat moment redelijk snel van zich afschudden. De actie wacht immers. Maar elke moeder voelt dat zoiets niet in de koude kleren zou kruipen.

In de grote finale breekt de bende – inclusief moeder Cami – binnen in een politiehoofdkwartier. Dankzij een belangrijke voetbalmatch en het binnensmokkelen van een tv-scherm verloopt dat aanvankelijk verrassend vlotjes en triomfantelijk. Nu vermoedt de kijker dat zelfs de meest brutale bendes in de realiteit een andere locatie zouden verkiezen voor een kleine diefstal. Wanneer de laatste kat-en-muisspelletjes met de politie zich ontvouwen, boeit de serie al lang niet meer. Verdient deze mama een mogelijke hereniging met haar zoon of bellen we toch maar de kinderbescherming?



Subteran is te zien bij Netflix.