Apple TV+-serie 'Mythic Quest' seizoen 4: meer hart dan scherpe grappen

Regie: Heath Cullens, Megan Ganz, e.a. | Cast: Rob McElhenney (Ian Grimm), Charlotte Nicdao (Poppy Li), Ashly Burch (Rachel), Jessie Ennis (Jo), David Hornsby (David Brittlesbee), Danny Pudi (Brad Bakshi), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 24-35 minuten | Jaar: 2025

Er zijn de afgelopen tien jaar meer dan genoeg controverses geweest over de werkcultuur in de gamesindustrie. Daardoor kwam het komische Mythic Quest, dat meedogenloos de draak steekt met het wereldje, als geroepen. Het vierde seizoen bevat veel meer typische kantoorhumor, waardoor de serie aan uniekheid inlevert. Daar staat gelukkig tegenover dat de schrijvers wat meer de personages durven te verkennen, wat voor een paar van de beste momenten uit de serie zorgt.

We zien de bekende cast opnieuw schitteren in een dynamiek die fris blijft. Ian Grimm, de over het paard getilde gameregisseur die verslaafd is aan ideetjes, en Poppy Li, de overwerkte programmeur die leeft op energiedrankjes en de communicatietalenten van een stekelvarken heeft, kunnen in het vierde seizoen nog steeds niet door één deur, al is er wel wat veranderd. Zo is de sfeer binnen de gamestudio wat relaxter geworden.

Dana is nu zelf een succesvolle gameontwikkelaar en ontdekt in die hoedanigheid een duistere kant van zichzelf. De inhalige Brad worstelt juist met zijn geweten. David was in de voorgaande afleveringen al wat assertiever, maar ontpopt zich nu officieel als een baas van de studio. Gelukkig is hij nog steeds een eikel, ook al is hij niet langer de pispaal van de serie.

Maar verder is dit helaas niet het sterkste seizoen. Er loopt wat meer een rode draad door het verhaal, maar die zorgt soms wel voor afleveringen waar niets van blijft hangen. Grappig genoeg zijn de meest memorabele degene die het minst gaan over het maken van videogames. Bijvoorbeeld een aflevering met geënsceneerd moordmysterie, die zich laat bekijken alsof de gamemakers zich in een Agatha Christie-roman bevinden. Enorm clichématig voor een sitcom om dit te doen, maar door met de verwachtingen te spelen neemt de aflevering toch een verrassende wending.

Mythic Quest is lang niet meer zo hard als in de eerste afleveringen, maar toont in de verhaallijnen wel meer hart. Je geeft meer dan ooit om de beslommeringen van deze groep losers. Het spanningsveld tussen cynisme en oprechtheid doet denken aan dat van de inmiddels klassieke sitcom Community, al komt Mythic Quest nog lang niet in de buurt van diens beste seizoenen. Daarvoor zijn de individuele avonturen helaas niet memorabel genoeg.

Toch blijft het tech- en gamingwereldje een fascinerende locatie voor een komedieserie. De makers tonen hun research met details en verwijzingen naar bestaande titels en bedrijven, waar hardcore gamers goedkeurend bij zullen knikken. Die authenticiteit vind je nergens in een sitcom van dit kaliber. Mythic Quest is kwalitatief nog niet op haar hoogtepunt, dus hopelijk geeft Apple de makers nog wat extra seizoenen om de formule te kraken.



Mythic Quest is te zien bij Apple TV+.