Netflix-serie 'Mo' seizoen 2: de lange weg naar Amerika

Regie: Solvan Naim, Mohammed Amer | Cast: Mohammed Amer (Mo Najjar), Teresa Ruiz (Maria), Omar Elba (Sameer Najjar), Farah Bsieso (Yusra Najjar), Tobe Nwigwe (Nick), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 25-39 minuten | Jaar: 2025

In het tweede seizoen van Mo staat de immigratiestatus van de Palestijnse titelfiguur en zijn familie weer centraal. Wanneer de Mo door een misverstand in Mexico terechtkomt, moet hij zo snel mogelijk terug naar de VS, waar zijn familie een uitspraak over hun asielaanvraag verwacht. Een werkbare premisse voor het hele seizoen, maar het plot springt vooral van de hak op de tak in een poging de belevingswereld van arbeidsmigranten te vangen.

Uit het eerste seizoen van Mo konden wel wat lessen worden getrokken. De vele verhaallijnen haalden namelijk de focus weg bij het hoofdpersonage, wiens authenticiteit nou juist de kracht van de serie was. Het doel leek om het verhaal spannend te houden met veel dramatische plotpunten, maar het conflict van het hoofdpersonage was van zichzelf al spannend genoeg. Afgaand op enkele stijlkeuzes lijkt seizoen twee af te wijken van zijn voorganger, maar helaas wordt ook ditmaal de spanning weer overschaduwd door talloze plotwendingen.

De rommelige aanpak zit hem niet alleen in het verhaal, maar ook in de vorm. Zo zijn er scènes die afkomstig lijken uit Griekse tragedies die enkel dienen als weerspiegeling van Mo's binnenwereld. Deze buitensporige scènes belemmeren de mogelijkheid tot een invoelbaar verhaal. Het is bijzonder dat de makers qua vorm zo hevig de grens opzoeken in plaats van te vertrouwen op het hoofdpersonage. Want juist in de scènes met een intieme opzet zien we zijn kwetsbaarheid.

Wel blinkt de serie opnieuw uit in de dialogen. Deze bevatten humor, ritme en eigenheid zonder af te doen aan wat er binnen de scène op het spel staat. Je zou het bijna vergeten door wat er in de korte afleveringen allemaal gaande is, maar dat de serie boeiend blijft is toch vooral de verdienste van de schrijvers.

Dit tweede seizoen is geproduceerd tijdens de Israël-Gaza-oorlog, maar doet geen poging een genuanceerd standpunt uit te dragen over dit conflict. Die term is volgens het hoofdpersonage sowieso misplaatst, omdat die suggereert dat twee gelijke partijen met elkaar strijden. Hij spreekt liever van een bezetting. Hoewel het goed is dat Mo niet wegkijkt van de ernst van deze situatie, wordt die dusdanig minimaal in het verhaal verwerkt dat het personage ongeloofwaardig in zijn keuzes en prioriteiten wordt.

Natuurlijk zagen de makers niet aankomen dat hun serie ingehaald zou worden door de realiteit. Door de Palestijnse afkomst van het hoofdpersonage is het logisch dat ze iets moesten doen met de oorlog die kort na het verschijnen van het eerste seizoen uitbrak. Een radicale stijlbreuk zou een groot risico zijn, maar er is wel bar weinig gedaan om serieus op de actualiteit in te gaan. Door de satirische bombast in vorm en verhaal verdwijnt de actuele Gazasituatie naar de achtergrond.

Zo is Mo wederom een serie met een interessante basis die besmet wordt door slechte keuzes. Mo verdient een seizoen waarin de keuzes van het titelpersonage centraal staan, in plaats van dat hij door de invloed van anderen in nieuwe situaties wordt geforceerd.



Mo is te zien bij Netflix.