Apple TV+ veranderde het bronmateriaal en creëerde zo een iconische scifi-productie

Het is niet altijd even makkelijk om het scifi-genre op een aansprekende manier op het scherm over te brengen. Naast het genre zelf is het bronmateriaal niet altijd even geschikt voor verfilming. Een goed doordachte aanpak kan echter resulteren in een grootse productie. De schaal van het verhaal, de visuele vormgeving en de verhaallijnen komen bij elkaar en vormen een iconisch geheel.

David S. Goyer en Josh Friedman zagen zich voor een gezonde uitdaging geplaatst, hoewel het tweetal al ervaring had opgedaan met epische verhalen. Goyer werkte eerder aan de 'The Dark Knight'-trilogie en Friedman was betrokken bij de verfilming van War of the Worlds. Het bewerken van een space-opera bleek echter een totaal ander niveau te eisen. De 'Foundation'-boekenserie van Isaac Asimov was niet erg gestructureerd, wat bewerken lastig maakte. Door de tijdlijn te veranderen en bepaalde onderdelen uit het verhaal tot ankerpunten te maken, brachten de schrijvers Foundation op het scherm.

Grote schaal

De oorspronkelijke serie is geschreven in de jaren 50 en bestaat uit drie boeken in totaal. In de jaren 80 en 90 volgden nog twee boeken die als vervolg fungeerden en twee prequelboeken. Het is een verhaal dat letterlijk 50.000 jaar beslaat, wat eenvoudigweg ondoenlijk is om te bewerken tot een serie. Ook had Asimov een enorm aantal verhaallijnen, waardoor het geheel op het scherm behoorlijk warrig zou worden. Goyer en Friedman hadden een volledig afgeronde boekenserie tot hun beschikking, terwijl Asimov zelf dit natuurlijk niet had. Dit betekent dat ze diep in het bronmateriaal zijn gedoken en kozen welke gebeurtenissen in de serie verwerkt zouden worden.

De start is hetzelfde als in de boeken, waarin we zien hoe Hari Seldon (Jared Harris) de eerste Foundation opricht. Vanaf dit moment wordt de tijdlijn danig aangepast en als kijker weet je dus niet wat je te wachten staat. Daarnaast zijn bepaalde voorspellingen in Asimovs werk vrij normaal geworden in de 21e eeuw. Het is dus logisch om dergelijke verouderde voorspellingen achterwege te laten. Hoewel Foundation duidelijk losjes gebaseerd is op de oorspronkelijke boeken, heeft dit de bewerking alleen maar goed gedaan.

Klonen

Ten slotte bleek de keuze om bepaalde kleinere onderdelen juist een grotere rol in het verhaal te geven goed uit te pakken. In de boeken zijn de Keizers figuren op de achtergrond, terwijl ze in de serie juist een belangrijke rol spelen. De schrijvers kozen er daarnaast voor om van deze heersers klonen te maken, die stuk voor stuk gespeeld worden door Lee Pace. Hierdoor krijgt het Keizerrijk een gezicht voor de kijker en wordt de tijdlijn concreet gemaakt. Verder komt Hari weliswaar om in de serie, maar wordt vervolgens weer tot leven gewekt. Harris speelt hierdoor twee versies van Hari. De vrije bewerking van Asimovs werk heeft gezorgd voor een meer gecondenseerd en daardoor ook beter gestructureerd verhaal De waardering van het tweede seizoen is ook hoger dan die van seizoen 1: de kijkerswaardering is van 64% gestegen naar 75%. Foundation kun je streamen op Apple TV+.