search
Netflix-serie 'Cobra Kai' seizoen 6: alles eindigt in balans, met evengoed nog een scherp hoektandje
Recensie

Netflix-serie 'Cobra Kai' seizoen 6: alles eindigt in balans, met evengoed nog een scherp hoektandje

Even lijkt dit net een seizoen te veel, maar de laatste afleveringen maken alles goed.

Regie: Joel Novoa, Sherwin Shilati, Jennifer Celotta | Cast: William Zabka (Johnny Lawrence), Ralph Macchio (Danny LaRusso), Xolo Maridueña (Miguel), Mary Mouser (Samantha), Peyton List (Tory), e.a. | Afleveringen: 15 | Speelduur: 36-49 minuten | Jaar: 2024

The Karate Kid is een goede film, maar zeker geen meesterwerk. Dat hij desondanks al vier decennia tot de verbeelding spreekt, komt door de kraakheldere conflicten die voortkomen uit emoties. Dat is tevens al jaren de kracht van Cobra Kai. In deze vervolgserie liepen begrijpelijke misverstanden keer op keer uit op botsingen, die vervolgens vruchtbare grond bleken voor toekomstige conflicten. In het slotseizoen blijken te veel van die conflicten te zijn opgelost, waardoor de kracht van de serie is afgenomen. Maar dat valt te vergeven omdat de cirkel zo prachtig rond wordt gemaakt.

Netflix besloot extra irritant te zijn met dit laatste seizoen en het uit te brengen in drie delen van vijf afleveringen. In het eerste deel zoeken senseis Johnny Lawrence en Danny LaRusso het team uit dat mag deelnemen aan het wereldkampioenschap karate in Barcelona. In het tweede deel zijn ze daar en gaat het aan het einde zo mis dat de stekker eruit wordt getrokken. In het derde deel gaat die stekker er weer in.

In Barcelona begint de serie voor het eerst lichtelijk vermoeiend worden. Deze personages knokken al jaren met elkaar, om steeds weer te leren dat er sprake was van misverstanden en niemand zo slecht is als gedacht. En toch laait dat puberale gedrag weer op. In seizoen vijf viel veel mooi op zijn plaats. Zou seizoen zes dan net één seizoen te veel blijken?

Leuk bedacht is dat de jonge vechtsporters het niet alleen moeten opnemen tegen alle andere teams, maar ook twee die het specifiek op Miyagi-Do hebben gemunt: Cobra Kai gerund door Kreese en Iron Dragon gerund door Silver. Met name Iron Dragon blijkt een pittige tegenstander die toch weer twijfel opwekt in het talent van de helden. Ook ontdekt Danny een duistere kant van meneer Miyagi.

Maar dan komt die laatste reeks afleveringen en daarmee het inzicht dat de conflicten binnen de groep voorgoed zijn opgelost. Het draait nu om het winnen en daarvoor zijn innerlijke inzichten nodig. Het gedurende zes seizoenen flink gegroeide aantal personages krimpt nu steeds meer terug naar de essentiële figuren.

Uiteindelijk gaat het zowaar helemaal terug naar het begin: Johnny Lawrence, de man wiens leven is gedefinieerd door zijn nederlaag in 1984. Het absolute hoofdpersonage van deze serie heeft ondanks zijn prestaties van de afgelopen jaren nog steeds dat stemmetje in zijn achterhoofd dat zegt dat hij een loser is. In de laatste twee afleveringen komen bij hem, en andere personages, emoties los. Nu is Ralph Macchio een acteur die daar wel raad mee weet, maar William Zabka net niet.

Wat niet ontbreekt is een ander element dat Cobra Kai altijd perfect heeft aangepakt: fanservice. Er doken genoeg bekende gezichten en iconische trainingsrituelen op, maar dan toegepast binnen een eigen, origineel verhaal. Zo hoort dat, in plaats van lui op de herhaaltoer te gaan. Het was lang wachten, maar we worden eindelijk getrakteerd op Joe Esposito's You're the Best. En dan ook nog tijdens een trainingsmontage. Alleen Hilary Swank (te zien in The Next Karate Kid) is nooit opgedoken.

Over muziek gesproken: het is ietwat vreemd dat de achtergrondmuziek van dit slotseizoen typisch jaren tachtig is. Tijdens vechtpartijen is de muziek nog steeds overdreven episch, tijdens melodramatische dreigende speeches is die nog steeds duister. Maar tussendoor lijkt het ineens alsof we weer in de jaren tachtig zijn. Leuk en toepasselijk, maar onnodig om dit op de valreep ineens te introduceren.

Desondanks is seizoen zes een waardige afsluiter van de kleinste topserie van de afgelopen jaren. Dankzij het fantastische schrijfwerk is het niveau nooit ondermaats geweest en hoe alles uiteindelijk op zijn plek valt bezorgt toch een kleine brok in de keel. Johnny is veranderd, maar Johnny blijft ook gewoon Johnny. Er is al sprake van een spin-off. Mocht die er daadwerkelijk komen, dan graag met dezelfde wijsheid: niet op de herhaaltoer, vertel je eigen verhaal.

f

Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.

Aanbevolen artikelen