
Recensie
NPO Start-serie 'Time' seizoen 2: ook met nieuwe personages nog steeds een krachtige gevangenisserie
De levens van drie vrouwen veranderen drastisch tijdens hun tijd achter de tralies.
Regie: Andrea Harkin | Cast: Jodie Whittaker (Orla O'Riordan), Bella Ramsey (Kelsey Morgan), Tamara Lawrance (Abi Cochrane), Siobhan Finneran (Marie-Louise O'Dell), Matilda Firth (Nancy O'Riordan), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 44-47 minuten | Jaar: 2023
Het eerste seizoen van Time was een zeldzaam rauw en intens gevangenisdrama met Sean Bean en Stephen Graham in mogelijk de beste rollen van hun toch al glansrijke carrières. Het wel en wee van de berouwvolle gedetineerde en de gevangenisbewaarder die met zijn rug tegen de muur stond, was ook een mooi afgerond verhaal. Seizoen twee introduceert een nieuwe setting en nieuwe hoofdpersonages. Het enige bekende gezicht is dat van geestelijke Marie-Louise, die ook nu weer voor de nodige psychologische steun, verwerking en verzoening zorgt. Die immateriële bijdragen kunnen de gevangenen goed gebruiken.
Seizoen twee volgt drie Britse vrouwen die een slaapkamer delen in Carlingford, een opvallend gemoedelijke gevangenis. De gedetineerden verblijven in gesloten barakken met een gezamenlijke woonkamer, keuken en telefoons naast het bed. Bewakers zijn binnen niet aanwezig, maar kunnen via de noodknop worden ingeschakeld. Er is veel tijd voor recreatie, maar ook wapens zijn makkelijk te vervaardigen, mocht er toch een rekening moeten worden vereffend. Ondanks de zusterlijke sfeer blijven dit wel criminelen, dus geweld ligt altijd op de loer. De dreiging bevindt zich alleen een stuk verder onder de oppervlakte dan in de mannengevangenis van het eerste seizoen.
We zien opnieuw dat wanhopige omstandigheden aanzetten tot wanhopige daden. Vooral Orla, een moeder van drie die aanvankelijk slechts een korte straf uitzit vanwege knoeien met de elektriciteitsmeter, glijdt steeds verder weg in een spiraal van negatieve gebeurtenissen en verkeerde beslissingen. De twee andere protagonisten, de geharde Abi en de jonge Kelsey, zien we juist stukje bij beetje uit het dal omhoog kruipen. Een ware sisyfusarbeid. Het leidt tot een aaneenschakeling van dramatische momenten die de kijker zeker niet onberoerd zullen laten.
Het tweede seizoen van Time focust op de zachte kanten en de familieproblematiek van de personages. De rauwe spanning van seizoen één ontbreekt, maar omdat die sowieso moeilijk te evenaren was is het goed dat showrunner Jimmy McGovern en regisseur Andrea Harkin het over de andere boeg gooien. Dit seizoen toont vooral de onderlinge verhoudingen en wat het gevangenschap in sociaal en maatschappelijk opzicht voor de gedetineerden betekent. Orla verzucht: "Toen ik hier aankwam had ik een huis, een baan en een gezin; nu heb ik niets meer."
De verhaallijn van elk van de drie protagonisten is boeiend en realistisch. Natuurlijk gebeurt er veel in de levens van deze vrouwen, maar het voelt nooit alsof er geforceerde ontwikkelingen in het plot zijn geschreven. De sfeer is 'down to earth', zoals gebruikelijk bij BBC-producties. Daarnaast vormen de acteerprestaties een enorme troef. Zowel in de hoofd- als de bijrollen worden echte mensen neergezet. Vooral Bella Ramsey als Kelsey, die een grote verandering doormaakt, is onvergetelijk. Het harde realisme gecombineerd met de maatschappelijke en persoonlijke thema's maakt van Time opnieuw een serie die nog wel een tijd in je gedachten gevangen zit.
Time is te zien bij [url1=]NPO Start[/url1].
Het eerste seizoen van Time was een zeldzaam rauw en intens gevangenisdrama met Sean Bean en Stephen Graham in mogelijk de beste rollen van hun toch al glansrijke carrières. Het wel en wee van de berouwvolle gedetineerde en de gevangenisbewaarder die met zijn rug tegen de muur stond, was ook een mooi afgerond verhaal. Seizoen twee introduceert een nieuwe setting en nieuwe hoofdpersonages. Het enige bekende gezicht is dat van geestelijke Marie-Louise, die ook nu weer voor de nodige psychologische steun, verwerking en verzoening zorgt. Die immateriële bijdragen kunnen de gevangenen goed gebruiken.
Seizoen twee volgt drie Britse vrouwen die een slaapkamer delen in Carlingford, een opvallend gemoedelijke gevangenis. De gedetineerden verblijven in gesloten barakken met een gezamenlijke woonkamer, keuken en telefoons naast het bed. Bewakers zijn binnen niet aanwezig, maar kunnen via de noodknop worden ingeschakeld. Er is veel tijd voor recreatie, maar ook wapens zijn makkelijk te vervaardigen, mocht er toch een rekening moeten worden vereffend. Ondanks de zusterlijke sfeer blijven dit wel criminelen, dus geweld ligt altijd op de loer. De dreiging bevindt zich alleen een stuk verder onder de oppervlakte dan in de mannengevangenis van het eerste seizoen.
We zien opnieuw dat wanhopige omstandigheden aanzetten tot wanhopige daden. Vooral Orla, een moeder van drie die aanvankelijk slechts een korte straf uitzit vanwege knoeien met de elektriciteitsmeter, glijdt steeds verder weg in een spiraal van negatieve gebeurtenissen en verkeerde beslissingen. De twee andere protagonisten, de geharde Abi en de jonge Kelsey, zien we juist stukje bij beetje uit het dal omhoog kruipen. Een ware sisyfusarbeid. Het leidt tot een aaneenschakeling van dramatische momenten die de kijker zeker niet onberoerd zullen laten.
Het tweede seizoen van Time focust op de zachte kanten en de familieproblematiek van de personages. De rauwe spanning van seizoen één ontbreekt, maar omdat die sowieso moeilijk te evenaren was is het goed dat showrunner Jimmy McGovern en regisseur Andrea Harkin het over de andere boeg gooien. Dit seizoen toont vooral de onderlinge verhoudingen en wat het gevangenschap in sociaal en maatschappelijk opzicht voor de gedetineerden betekent. Orla verzucht: "Toen ik hier aankwam had ik een huis, een baan en een gezin; nu heb ik niets meer."
De verhaallijn van elk van de drie protagonisten is boeiend en realistisch. Natuurlijk gebeurt er veel in de levens van deze vrouwen, maar het voelt nooit alsof er geforceerde ontwikkelingen in het plot zijn geschreven. De sfeer is 'down to earth', zoals gebruikelijk bij BBC-producties. Daarnaast vormen de acteerprestaties een enorme troef. Zowel in de hoofd- als de bijrollen worden echte mensen neergezet. Vooral Bella Ramsey als Kelsey, die een grote verandering doormaakt, is onvergetelijk. Het harde realisme gecombineerd met de maatschappelijke en persoonlijke thema's maakt van Time opnieuw een serie die nog wel een tijd in je gedachten gevangen zit.
Time is te zien bij [url1=]NPO Start[/url1].
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.