
Recensie
Apple TV+-serie 'Surface' seizoen 2: een geheugenverliesthriller die net zo Hitchcockiaans is als 'De Fabeltjeskrant'
Gugu Mbatha-Raw verdient zo veel beter dan dit lamlendige vervolgseizoen.
Regie: Ed Lilly, Jon East, e.a. | Cast: Gugu Mbatha-Raw (Sophie Ellis), Millie Brady (Eliza), Gavin Drea (Callum Walsh), Phil Dunster (Quinn Huntley), Rupert Graves (Henry Huntley), Oliver Jackson Cohen (James Ellis), Freida Pinto (Grace), Tara Fitzgerald (Anne), Joely Richardson (Lady Huntley), Julian Glover (William Huntley), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 39-52 minuten | Jaar: 2025
Met Surface meende showrunner Veronica West de televisieversie van een Hitchcock-klassieker te brengen, maar voor het eerste seizoen leverden zij en haar co-scenaristen scripts af die kant noch wal raakten. Wie verwacht dat zij zich weten te herpakken met het tweede seizoen komt bedrogen uit, want dat blijkt nog rampzaliger dan het eerste. Op de hoofdrol van Gugu Mbatha-Raw en het glossy camerawerk na is er niets dat deze serie de moeite waard maakt.
In het eerste seizoen maakten we kennis met Sophie, een Britse in San Francisco die probeerde zelfmoord te plegen door van een ferry te springen. Ze overleefde de val, maar kampte sindsdien met geheugenverlies. Sophie begon te vermoeden dat haar Amerikaanse echtgenoot niet zuiver op de graat was en kreeg daarvoor bewijzen van een undercoveragent. Uiteindelijk werd het haar te heet onder de voeten en veinsde ze een nieuwe zelfmoord, nam een andere identiteit aan en verkaste naar geboortestad Londen.
Op dat moment gaat het tweede seizoen van start. Was het eerste seizoen een niet mis te verstane, maar compleet ridicule, hommage aan Alfred Hitchcocks Vertigo, daar wil seizoen twee de thrillerversie zijn van de Elektra-mythe. Sophie betreedt ditmaal de wereld van de Britse aristocratie door haar vroegere vriendin Eliza Huntley te benaderen, die mogelijk meer weet over de verdwijning van haar moeder. Een journalist die eropuit is de oppermachtige Huntley-familie te ontmaskeren belooft Sophie bij te staan in haar queeste. Maar een oude bekende komt roet in het eten gooien.
Seizoen twee staat min of meer los van seizoen één. Er is een andere locatie, een ander verhaal en andere nevenpersonages. Slechts een enkel belangrijk personage keert terug, maar alleen om de zoektocht van Sophie wat chaotischer te maken. Vermoedelijk was er slechts één seizoen gepland, maar plantten de schrijvers daarin de kiemen voor een tweede. Afgaand op de inhoud en (gebrekkige) kwaliteit van dat nieuwe seizoen hadden ze geen enkel idee wat voor plot uit die kiemen zou ontspruiten.
Opnieuw trekt showrunner West zich niets aan van essentiële verhaalconventies. Zo krijgt Sophie het advies om via een privéfeestje te infiltreren bij de familie Huntley, waarna vijf minuten later een uitnodiging uit de hemel valt. Handig, nietwaar? Personages met wraakzuchtige bedoelingen duiken plots op als reddende engelen, 'verrassende' wendingen staan los van het hoofpersonage, climaxen blijken anticlimaxen en met het geheugenverlieselement wordt niets meer gedaan. De structuur is dusdanig amateuristisch dat het hallucinant wordt.
Dat geldt ook voor de dialogen. Binnen een aflevering vragen personages elkaar meerdere keren: "Can I ask you a question?" Antwoord: "Sure." Een typisch voorbeeld van extreem lui schrijfwerk. Eliza stelt Sophie minstens twee keer een andere clichévraag: "Can we talk in private?" Dan blijkt ze niets te zeggen te hebben en stuurt ze haar vriendin boos weg. Waarom zit die scène dan in de serie? De meeste acteurs, veroordeeld tot het spelen van eendimensionale personages, weten niet hoe ze hun clichézinnetjes moeten brengen en gaan dan ook de mist in.
Waarom moest er per se een tweede seizoen van Surface komen? De negatieve recensies van het eerste seizoen maakten blijkbaar geen indruk op Apple TV+. Vermoedelijk wilde de streamingsdienst de relatie met producente Reese Witherspoon en haar productiebedrijf Hello Sunshine niet onder druk zetten. Want dat bedrijf levert ook The Morning Show, de op een na best bekeken serie van Apple TV+. Afgaand op de laatste scène komt er mogelijk ook nog een derde seizoen. Ik ga in ieder geval niet meer kijken.
Met Surface meende showrunner Veronica West de televisieversie van een Hitchcock-klassieker te brengen, maar voor het eerste seizoen leverden zij en haar co-scenaristen scripts af die kant noch wal raakten. Wie verwacht dat zij zich weten te herpakken met het tweede seizoen komt bedrogen uit, want dat blijkt nog rampzaliger dan het eerste. Op de hoofdrol van Gugu Mbatha-Raw en het glossy camerawerk na is er niets dat deze serie de moeite waard maakt.
In het eerste seizoen maakten we kennis met Sophie, een Britse in San Francisco die probeerde zelfmoord te plegen door van een ferry te springen. Ze overleefde de val, maar kampte sindsdien met geheugenverlies. Sophie begon te vermoeden dat haar Amerikaanse echtgenoot niet zuiver op de graat was en kreeg daarvoor bewijzen van een undercoveragent. Uiteindelijk werd het haar te heet onder de voeten en veinsde ze een nieuwe zelfmoord, nam een andere identiteit aan en verkaste naar geboortestad Londen.
Op dat moment gaat het tweede seizoen van start. Was het eerste seizoen een niet mis te verstane, maar compleet ridicule, hommage aan Alfred Hitchcocks Vertigo, daar wil seizoen twee de thrillerversie zijn van de Elektra-mythe. Sophie betreedt ditmaal de wereld van de Britse aristocratie door haar vroegere vriendin Eliza Huntley te benaderen, die mogelijk meer weet over de verdwijning van haar moeder. Een journalist die eropuit is de oppermachtige Huntley-familie te ontmaskeren belooft Sophie bij te staan in haar queeste. Maar een oude bekende komt roet in het eten gooien.
Gerelateerd nieuws
Seizoen twee staat min of meer los van seizoen één. Er is een andere locatie, een ander verhaal en andere nevenpersonages. Slechts een enkel belangrijk personage keert terug, maar alleen om de zoektocht van Sophie wat chaotischer te maken. Vermoedelijk was er slechts één seizoen gepland, maar plantten de schrijvers daarin de kiemen voor een tweede. Afgaand op de inhoud en (gebrekkige) kwaliteit van dat nieuwe seizoen hadden ze geen enkel idee wat voor plot uit die kiemen zou ontspruiten.
Opnieuw trekt showrunner West zich niets aan van essentiële verhaalconventies. Zo krijgt Sophie het advies om via een privéfeestje te infiltreren bij de familie Huntley, waarna vijf minuten later een uitnodiging uit de hemel valt. Handig, nietwaar? Personages met wraakzuchtige bedoelingen duiken plots op als reddende engelen, 'verrassende' wendingen staan los van het hoofpersonage, climaxen blijken anticlimaxen en met het geheugenverlieselement wordt niets meer gedaan. De structuur is dusdanig amateuristisch dat het hallucinant wordt.
Dat geldt ook voor de dialogen. Binnen een aflevering vragen personages elkaar meerdere keren: "Can I ask you a question?" Antwoord: "Sure." Een typisch voorbeeld van extreem lui schrijfwerk. Eliza stelt Sophie minstens twee keer een andere clichévraag: "Can we talk in private?" Dan blijkt ze niets te zeggen te hebben en stuurt ze haar vriendin boos weg. Waarom zit die scène dan in de serie? De meeste acteurs, veroordeeld tot het spelen van eendimensionale personages, weten niet hoe ze hun clichézinnetjes moeten brengen en gaan dan ook de mist in.
Waarom moest er per se een tweede seizoen van Surface komen? De negatieve recensies van het eerste seizoen maakten blijkbaar geen indruk op Apple TV+. Vermoedelijk wilde de streamingsdienst de relatie met producente Reese Witherspoon en haar productiebedrijf Hello Sunshine niet onder druk zetten. Want dat bedrijf levert ook The Morning Show, de op een na best bekeken serie van Apple TV+. Afgaand op de laatste scène komt er mogelijk ook nog een derde seizoen. Ik ga in ieder geval niet meer kijken.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.