SkyShowtime-serie 'Mamen Mayo': verwacht het onverwachte van dit erfrechtkomediedrama

Regie: Carmen Aumedes, Oriol Pérez Alcaraz, Miguel Angel Faura | Cast: Silvia Abril (Mamen), Pablo Capuz (David), Mona Martínez (Sebastiana), Clara Sans (Clara), Toni Acosta (Rebeca), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 22-36 minuten | Jaar: 2024

Advocaat Mamen houdt zich bezig met de lastige (en vaak absurde) casussen van erfgenamen die met elkaar in de clinch liggen. Dat klinkt mogelijk als het uitgangspunt van een zware serie, maar Mamen Mayo weet te allen tijde de luchtige kanten op te zoeken en deze optimaal te benutten. Daarmee neemt deze innige serie een unieke positie in binnen zowel het advocaten- als mysteriegenre.

Naast opperadvocaat Mamen, een rasoptimist met een onconventioneel hart van goud die iedereen naar de mond weet te praten, heeft haar kantoor drie andere werknemers: de knullige David, die eigenlijk een 'normale' advocaat zoals zijn vader wil zijn, Sebastiana, die met het ene been in de taxatiewereld en het andere in het criminele circuit staat, en Carla, die voorheen niet op haar plek zat bij standaard advocatenkantoren, maar wel nu ze voor Mamen werkt. Samen helpen zij mensen door hun rouw heen en vinden een passende oplossing voor hun zaak.

Elke aflevering behandelt één casus, elk met een bijbehorend mysterie- en thrillerelement. Zo komen seances, een verlaten blokhut in het bos, religieuze misdaadmysteries en melodramatische telenovela's voorbij, zonder belachelijk te worden gemaakt. De stijl van de serie heeft iets weg van Better Call Saul (maar dan minder luguber) en de Knives Out-reeks (maar dan met een kleiner ensemble), al heeft Mamen Mayo genoeg identiteit om op eigen benen te kunnen staan.

Mamen Mayo neemt zichzelf niet te serieus en trekt de absurditeit van de verhalen tot in het maximale, zij het zonder de details van het verhaal te vertroebelen. Van de decors tot de emotionele banden tussen personages en de extreem gevatte dialogen: alles is tot in de puntjes uitgewerkt. Daardoor voelt het soms alsof Mamen Mayo al langer loopt of dat de personages echt bestaande mensen zijn. Dat gevoel wordt sterker wanneer gedurende het seizoen een overkoepelend verhaal zich begint te vormen. De overduidelijk aanwezige liefde voor Agatha Christie-mysteries komt daarbij steeds meer naar voren.

Dat geldt tevens voor hoe de afleveringen eindigen: met een concrete samenvatting van de zaak en een uitleg van het mysterie dat aan het probleem ten grondslag lag. Want soms worden de zaken opgelost met onvoorspelbare gebeurtenissen, terwijl op andere momenten het complexe web van aanwijzingen grondig worden toegelicht. Hoewel deze vertelmethode na een aantal afleveringen iets te vertrouwd begint te worden, behoudt Mamen Mayo toch steeds haar charme en onvoorspelbaarheid.

Alles van dat overkoepelende verhaal komt in de laatste aflevering mooi samen. Deze slotaflevering breekt weliswaar met de tot dan toe neergezette stijl, maar houdt wel vast aan het motto van de serie: blijf het onverwachte verwachten. Doordat constant wordt gespeeld met de verwachtingen van de kijker kan die na een tijdje het puzzelen opgeven en gewoon met veel plezier van de serie genieten. Wie weet leiden er aanwijzingen naar een volgend seizoen.