Recensie
Videoland-serie 'Bennie': jongeman met het syndroom van Down wil zijn vleugels uitslaan
Integere serie neemt alle personages serieus en schetst een breed en diep beeld van de gezinsdynamiek.
Regie: Nicole van Kilsdonk, Jamille van Wijngaarden | Cast: Wesley van Klink (Bennie), Hadewych Minis (Susanne), Fedja van Huêt (Kars), Damaris de Jong (Tess), Mo Braun (Jonas), Noortje Herlaar (Ceciel), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 41-46 minuten | Jaar: 2025
Acteur Barry Atsma verloor in 2023 zijn oudere broer Rimmert aan het coronavirus. Rimmert had het syndroom van Down. Atsma schreef op Instagram: "Hij leerde mij vele levenslessen: onvoorwaardelijk liefhebben, niet oordelen, je écht verbinden met de mensen om je heen en vol overgave plezier hebben." Atsma verwerkte zijn ervaringen, observaties en herinneringen aan zijn broer in een mooie, gebalanceerde televisieserie.
Bennie gaat niet alleen over de op Rimmert gebaseerde Bennie, maar over het hele gezinssysteem waar hij onderdeel van is. Hierin is iedereen met elkaar verbonden. Tijdens een groepstherapie maakt een van de gezinsleden een zogeheten 'familieopstelling' met andere mensen in de rollen van ouders, jongere broer en oudere zus. Degene die Bennie voor moet stellen pakt er een stoel bij en gaat erop staan, hoog boven de rest uittorenend. Dit beeldt uit hoe groot Bennies impact is op de levens van de anderen.
De achttiende verjaardag van Bennie en de groeiende drang om zijn vleugels uit te slaan brengen roerige tijden naar het gezin van vijf. Broer Jonas voelt zich amper gezien, zus Tess neemt veel te veel verantwoordelijkheden op zich, moeder Susanna heeft moeite met loslaten en ook bij vader Kars broeit van alles, ook al reageert hij aanvankelijk nog zo laconiek op de toenemende problemen. Iedereen maakt interessante ontwikkelingen door, niet in de laatste plaats Bennie zelf.
Onafhankelijkheid is een heikel thema waar het mensen met het syndroom van Down betreft. Hoe gaat dat qua huisvesting, omgaan met nieuwe mensen, dagbesteding of werk en – onvermijdelijk –seks? Over dat laatste zegt Kars tegen Susanna: "We hebben het er met hem over als het moment daar is." Waarop zij vraagt: "Wat als dit het moment is?" En inderdaad, Bennie wordt verliefd, leert lessen in intimiteit en verkent andere relaties dan die met zijn familieleden. Iemand zegt tegen hem: "Mensen zoals jij kunnen geen verhoudingen hebben." Maar dat is natuurlijk onzin.
De serie laat zien dat de ontwikkeling naar volwassenheid van mensen met Down unieke, maar juist ook algemene vraagstukken met zich meebrengt. Het proces verloopt misschien trager en ogenschijnlijk kinderlijker, maar ook Bennie moet leren omgaan met spanning, jaloezie, verdriet, vrijheid en verantwoordelijkheid. Al deze facetten van het leven worden in Bennie geconstrueerd zoals alleen iemand met directe ervaring met de materie kan overbrengen. Een buitenstaander kan onmogelijk de nuances vangen en de processen schetsen zoals Atsma dat doet.
Dat betekent niet dat elke verhaallijn even geloofwaardig is. Vooral de belevenissen van de jongste telg lijken wat vergezocht. Desondanks wordt duidelijk getoond hoe de aanwezigheid van een persoon met Down de familiestructuur beïnvloedt. Iedereen houdt met hart en ziel van Bennie, maar de omgang met hem gaat ook gepaard met heftige negatieve gevoelens en gebeurtenissen. Bennie leert ons op integere wijze dat we onze ogen daar niet voor hoeven te sluiten. Kars zegt: "Ik vind het soms echt niet te doen, maar ik zou het niet anders willen."
Een van de grootste verdiensten van Bennie is dat geen van de mensen met een beperking wordt neergezet als een (vertederende) clown, maar dat alle personages uiterst serieus worden genomen. Er zijn geen geforceerde plotwendingen waarin Bennie iedereen te slim af is of het leven ineens één groot feest is.
In de titelrol weet Wesley van Klink de bedachtzaamheid, de frustratie en het verdriet, maar ook de leermomenten goed uit te beelden. De langere dialogen zijn soms wat lastiger te volgen en voelen wel erg precies voorgeschreven, maar in de kleine gebaren en uitdrukkingen schittert Van Klink. Het maakt van Bennie een unieke, leerzame, maar ook gewoon zeer onderhoudende serie.
Acteur Barry Atsma verloor in 2023 zijn oudere broer Rimmert aan het coronavirus. Rimmert had het syndroom van Down. Atsma schreef op Instagram: "Hij leerde mij vele levenslessen: onvoorwaardelijk liefhebben, niet oordelen, je écht verbinden met de mensen om je heen en vol overgave plezier hebben." Atsma verwerkte zijn ervaringen, observaties en herinneringen aan zijn broer in een mooie, gebalanceerde televisieserie.
Bennie gaat niet alleen over de op Rimmert gebaseerde Bennie, maar over het hele gezinssysteem waar hij onderdeel van is. Hierin is iedereen met elkaar verbonden. Tijdens een groepstherapie maakt een van de gezinsleden een zogeheten 'familieopstelling' met andere mensen in de rollen van ouders, jongere broer en oudere zus. Degene die Bennie voor moet stellen pakt er een stoel bij en gaat erop staan, hoog boven de rest uittorenend. Dit beeldt uit hoe groot Bennies impact is op de levens van de anderen.
De achttiende verjaardag van Bennie en de groeiende drang om zijn vleugels uit te slaan brengen roerige tijden naar het gezin van vijf. Broer Jonas voelt zich amper gezien, zus Tess neemt veel te veel verantwoordelijkheden op zich, moeder Susanna heeft moeite met loslaten en ook bij vader Kars broeit van alles, ook al reageert hij aanvankelijk nog zo laconiek op de toenemende problemen. Iedereen maakt interessante ontwikkelingen door, niet in de laatste plaats Bennie zelf.
Gerelateerd nieuws
Onafhankelijkheid is een heikel thema waar het mensen met het syndroom van Down betreft. Hoe gaat dat qua huisvesting, omgaan met nieuwe mensen, dagbesteding of werk en – onvermijdelijk –seks? Over dat laatste zegt Kars tegen Susanna: "We hebben het er met hem over als het moment daar is." Waarop zij vraagt: "Wat als dit het moment is?" En inderdaad, Bennie wordt verliefd, leert lessen in intimiteit en verkent andere relaties dan die met zijn familieleden. Iemand zegt tegen hem: "Mensen zoals jij kunnen geen verhoudingen hebben." Maar dat is natuurlijk onzin.
De serie laat zien dat de ontwikkeling naar volwassenheid van mensen met Down unieke, maar juist ook algemene vraagstukken met zich meebrengt. Het proces verloopt misschien trager en ogenschijnlijk kinderlijker, maar ook Bennie moet leren omgaan met spanning, jaloezie, verdriet, vrijheid en verantwoordelijkheid. Al deze facetten van het leven worden in Bennie geconstrueerd zoals alleen iemand met directe ervaring met de materie kan overbrengen. Een buitenstaander kan onmogelijk de nuances vangen en de processen schetsen zoals Atsma dat doet.
Dat betekent niet dat elke verhaallijn even geloofwaardig is. Vooral de belevenissen van de jongste telg lijken wat vergezocht. Desondanks wordt duidelijk getoond hoe de aanwezigheid van een persoon met Down de familiestructuur beïnvloedt. Iedereen houdt met hart en ziel van Bennie, maar de omgang met hem gaat ook gepaard met heftige negatieve gevoelens en gebeurtenissen. Bennie leert ons op integere wijze dat we onze ogen daar niet voor hoeven te sluiten. Kars zegt: "Ik vind het soms echt niet te doen, maar ik zou het niet anders willen."
Een van de grootste verdiensten van Bennie is dat geen van de mensen met een beperking wordt neergezet als een (vertederende) clown, maar dat alle personages uiterst serieus worden genomen. Er zijn geen geforceerde plotwendingen waarin Bennie iedereen te slim af is of het leven ineens één groot feest is.
In de titelrol weet Wesley van Klink de bedachtzaamheid, de frustratie en het verdriet, maar ook de leermomenten goed uit te beelden. De langere dialogen zijn soms wat lastiger te volgen en voelen wel erg precies voorgeschreven, maar in de kleine gebaren en uitdrukkingen schittert Van Klink. Het maakt van Bennie een unieke, leerzame, maar ook gewoon zeer onderhoudende serie.
