Recensie
Netflix-serie 'Manual para Señoritas': Spaanse elite van toen, met een vleugje nu
Komisch kostuumdrama weet het hart van menig kijker te winnen
Regie: Carlos Sedes, Claudia Pinto | Cast: Nadia de Santiago (Elena), Álvaro Mel (Santiago), Isa Montalbán (Cristina), Zoe Bonafonte (Sara), Maria Caballero (Alicia), Tristán Ulloa (Pedro) e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 37-48 minuten | Jaar: 2025
In de negentiende eeuw was het heel gebruikelijk dat de kinderen uit welgestelde gezinnen aan een chaperonne werden toevertrouwd. Elena Bianda is zo'n chaperonne. Zij wordt door een weduwnaar ingehuurd om zich over zijn drie dochters te ontfermen. Het begeleiden van drie volwassen wordende jongedames blijkt een behoorlijke uitdaging, vooral door de rivaliteit met een van haar medechaperonnes.
Terwijl Sara medicijnen wil gaan studeren (totaal ongebruikelijk voor een vrouw in die periode), wordt het tijd dat Cristina in het huwelijksbootje stapt. Haar vader heeft zijn ideale schoonzoon al uitgekozen, maar die blijkt gevoelens te hebben voor iemand anders, net als Cristina. Daarmee heeft Elena een zware kluif aan het arrangeren van dit huwelijk.
Manual para Señoritas is een lust voor het oog. De Spaanse elite hult zich in de prachtigste kledij, het weer is altijd goed en de paleizen zijn voorzien van de mooiste details. De situatie leent zich perfect voor een romantisch verhaal om bij weg te zwijmelen. Het geheel heeft dan ook iets weg van een klassieke telenovela.
Wel moet het hele gebeuren met een korreltje zout worden genomen. Want gezien het moderne sausje dat over het verhaal wordt gegoten zal het niet geheel waarheidsgetrouw zijn. Bovendien wordt alles gebracht met een flinke dosis humor, wat met name terug te zien is in de montage en de manier van vertellen. Romantiek en drama worden luchtig gemaakt door het toevoegen van kleine grapjes. Bovendien praat Elena regelmatig rechtstreeks in de camera om de kijker wat toelichting te geven.
Op het acteerwerk valt niets aan te merken. De acteurs leveren stuk voor stuk prima werk en weten hun rollen natuurgetrouw neer te zetten. Als we toch iets aan moeten merken, dan wel dat het plot niet waterdicht is. Het is allemaal een beetje rommelig. Maar door de komische noot komen de makers hier prima mee weg. Want wat is waarheid en wat is humor?
Manual para Señoritas heeft het drama van een telenovela, de charme van een kostuumdrama en de luchtigheid en gezelligheid van een komedie. Een beetje Mary Poppins meets Bridgerton en Jane the Virgin. Het einde zal menig kijker onbevredigd achterlaten, aangezien die eventjes voor de gek wordt gehouden door een onverwacht, niet zo sprookjesachtig slot. Deze scène wordt echter gevolgd door de tekst "wordt vervolgd", dus misschien komt het toch allemaal nog goed met Elena.
In de negentiende eeuw was het heel gebruikelijk dat de kinderen uit welgestelde gezinnen aan een chaperonne werden toevertrouwd. Elena Bianda is zo'n chaperonne. Zij wordt door een weduwnaar ingehuurd om zich over zijn drie dochters te ontfermen. Het begeleiden van drie volwassen wordende jongedames blijkt een behoorlijke uitdaging, vooral door de rivaliteit met een van haar medechaperonnes.
Terwijl Sara medicijnen wil gaan studeren (totaal ongebruikelijk voor een vrouw in die periode), wordt het tijd dat Cristina in het huwelijksbootje stapt. Haar vader heeft zijn ideale schoonzoon al uitgekozen, maar die blijkt gevoelens te hebben voor iemand anders, net als Cristina. Daarmee heeft Elena een zware kluif aan het arrangeren van dit huwelijk.
Manual para Señoritas is een lust voor het oog. De Spaanse elite hult zich in de prachtigste kledij, het weer is altijd goed en de paleizen zijn voorzien van de mooiste details. De situatie leent zich perfect voor een romantisch verhaal om bij weg te zwijmelen. Het geheel heeft dan ook iets weg van een klassieke telenovela.
Gerelateerd nieuws
Wel moet het hele gebeuren met een korreltje zout worden genomen. Want gezien het moderne sausje dat over het verhaal wordt gegoten zal het niet geheel waarheidsgetrouw zijn. Bovendien wordt alles gebracht met een flinke dosis humor, wat met name terug te zien is in de montage en de manier van vertellen. Romantiek en drama worden luchtig gemaakt door het toevoegen van kleine grapjes. Bovendien praat Elena regelmatig rechtstreeks in de camera om de kijker wat toelichting te geven.
Op het acteerwerk valt niets aan te merken. De acteurs leveren stuk voor stuk prima werk en weten hun rollen natuurgetrouw neer te zetten. Als we toch iets aan moeten merken, dan wel dat het plot niet waterdicht is. Het is allemaal een beetje rommelig. Maar door de komische noot komen de makers hier prima mee weg. Want wat is waarheid en wat is humor?
Manual para Señoritas heeft het drama van een telenovela, de charme van een kostuumdrama en de luchtigheid en gezelligheid van een komedie. Een beetje Mary Poppins meets Bridgerton en Jane the Virgin. Het einde zal menig kijker onbevredigd achterlaten, aangezien die eventjes voor de gek wordt gehouden door een onverwacht, niet zo sprookjesachtig slot. Deze scène wordt echter gevolgd door de tekst "wordt vervolgd", dus misschien komt het toch allemaal nog goed met Elena.
