Recensie
NPO Start-serie 'Rivière Perdue': het kwaad dicht bij huis
Franse remake van een Spaans misdaadmysterie overtuigt door een treffende setting en sterke hoofdrolspelers.
Regie: Jean-Christophe Delpias | Cast: Barbara Cabrita (Alix Berg), Nicolas Gob (Victor Ferrer), Annelise Hesme (Nathalie Perez), Charlotte Lacoste (Anna Casteran), Jean-Michel Tinivelli (Balthus), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 53-56 minuten | Jaar: 2024
Vijf jaar na de verdwijning van twee jonge meisjes uit het Zuid-Franse dorpje Rivière Perdue duikt een van hen uit het niets weer op. Het onwennige opduiken van de verloren gewaande Anna gaat hand in hand met de heropende zoektocht naar haar jeugdvriendin Lucie. De familietragedie die zich vervolgens ontvouwt, krijgt vooral gewicht door de passende casting van meerdere cruciale personages.
Het onderhoudende misdaadmysterie Rivière Perdue opent met de onorthodoxe terugkeer van Anna, wanneer zij als enige een auto-ongeluk op een bochtige bergweg overleeft. De jonge skater die deze botsing veroorzaakte, blijkt de broer van het meisje dat nog altijd wordt vermist. Sinds hun verdwijning is de band tussen de families van Anna en Lucie niet meer zoals vroeger, maar nu een van de meisjes terug is moét Lucies moeder wel toenadering zoeken. Weet Anna meer over het lot van haar dochter? En is de verongelukte chauffeur wel de ontvoerder die ze zochten?
Kort na het ongeluk en het opduiken van Anna arriveert Alix in het dorpje. Deze zedenagente uit Montpellier hoopt samen met de plaatselijke rechercheur Balthus en agent Victor meer te doen dan de autoriteiten in het verleden hebben bewerkstelligd, want de verdwijning van de twee meisjes werd vijf jaar eerder niet voldoende serieus genomen. In Rivière Perdue blijkt alles in de dienstensector net even wat langzamer te gaan dan op andere plekken.
Zo lelijk als de ontvoering van Anna en Lucie aandoet, zo prachtig is de omgeving in de zuidelijke landstreek Vallespir (het plaatsje uit de titel bestaat in werkelijkheid niet). Onder een oud aquaduct kunnen tieners in de zomer naar hartenlust zwemmen, de natuur is bosrijk en het ons-kent-ons-gehalte in het dorpje is (ironisch genoeg) groot. Het is toepasselijk dat de Spaanse grens dichtbij is en de hoofdpersonen bij het onderzoek naar Lucies verdwijning op een sterfgeval in Spanje stuiten. De serie is namelijk een remake van La Caza. Monteperdido, een Spaanse serie die vijf jaar eerder het levenslicht zag.
Net als in de licht vergelijkbare Netflix-serie Pax Massilia bloeit in Rivière Perdue langzaam iets op tussen de plaatselijke agent en de gedreven nieuwkomer. De chemie tussen de twee schiet niet per se tekort, maar hun romance voelt wel als een goedkoop extraatje. Dit verhaalelement is niet per se nodig, omdat we het duo al beter leren kennen terwijl ze stukje bij beetje dichter bij de waarheid komen. Vooral Barbara Cabrita (bekend als Zoé uit Luther) overtuigt met haar betrokkenheid bij de families en haar volharding in het onderzoek.
Minstens zo aangrijpend als het lot van Lucie is de beladen terugkeer van Anna, die zich niet vrij door haar woonplaats kan bewegen omdat haar vriendin nog ergens wordt vastgehouden. De relatief onervaren Charlotte Lacoste krijgt daarmee de meest complexe rol van allemaal. Aan de ene kant is Anna angstig en schuw, aan de andere kant doet ze haar best om de draad weer op te pakken en zich sociaal open te stellen. Naast Lacoste maakt vooral Annelise Hesme indruk als de emotioneel getroffen, maar veerkrachtige moeder van Lucie.
De wendingen volgen elkaar in de loop van de afleveringen gestaag op, waarbij de makers redelijk weten te balanceren tussen cliffhangers en meer subtiele verhaalontwikkelingen. De atmosferische score van André Dziezuk, met herkenbaar leidmotief, draagt bij aan de sluimerende spanning. De flashbacks naar Anna's herinneringen zijn zodanig kort gehouden dat ze het verhaal niet te zeer opbreken.
Slechts twee keer vliegt de serie uit de bocht. De eerste keer zelfs letterlijk, in de opzichtig gemonteerde openingsscène. De tweede keer wanneer een wanhopige gijzelactie gepaard gaat met overacting die niet past bij de meer onderhuidse en naargeestige toon van het verdere onderzoek. Gelukkig is de laatste aflevering wel weer behoorlijk geslaagd, omdat de makers een goede psychologische uitwerking verkiezen boven het rekken van de belangrijkste onthulling. Rivière Perdue is daarmee niet alleen een pakkend mysterie, maar vooral ook een ontstellend familiedrama.
Vijf jaar na de verdwijning van twee jonge meisjes uit het Zuid-Franse dorpje Rivière Perdue duikt een van hen uit het niets weer op. Het onwennige opduiken van de verloren gewaande Anna gaat hand in hand met de heropende zoektocht naar haar jeugdvriendin Lucie. De familietragedie die zich vervolgens ontvouwt, krijgt vooral gewicht door de passende casting van meerdere cruciale personages.
Het onderhoudende misdaadmysterie Rivière Perdue opent met de onorthodoxe terugkeer van Anna, wanneer zij als enige een auto-ongeluk op een bochtige bergweg overleeft. De jonge skater die deze botsing veroorzaakte, blijkt de broer van het meisje dat nog altijd wordt vermist. Sinds hun verdwijning is de band tussen de families van Anna en Lucie niet meer zoals vroeger, maar nu een van de meisjes terug is moét Lucies moeder wel toenadering zoeken. Weet Anna meer over het lot van haar dochter? En is de verongelukte chauffeur wel de ontvoerder die ze zochten?
Kort na het ongeluk en het opduiken van Anna arriveert Alix in het dorpje. Deze zedenagente uit Montpellier hoopt samen met de plaatselijke rechercheur Balthus en agent Victor meer te doen dan de autoriteiten in het verleden hebben bewerkstelligd, want de verdwijning van de twee meisjes werd vijf jaar eerder niet voldoende serieus genomen. In Rivière Perdue blijkt alles in de dienstensector net even wat langzamer te gaan dan op andere plekken.
Zo lelijk als de ontvoering van Anna en Lucie aandoet, zo prachtig is de omgeving in de zuidelijke landstreek Vallespir (het plaatsje uit de titel bestaat in werkelijkheid niet). Onder een oud aquaduct kunnen tieners in de zomer naar hartenlust zwemmen, de natuur is bosrijk en het ons-kent-ons-gehalte in het dorpje is (ironisch genoeg) groot. Het is toepasselijk dat de Spaanse grens dichtbij is en de hoofdpersonen bij het onderzoek naar Lucies verdwijning op een sterfgeval in Spanje stuiten. De serie is namelijk een remake van La Caza. Monteperdido, een Spaanse serie die vijf jaar eerder het levenslicht zag.
Net als in de licht vergelijkbare Netflix-serie Pax Massilia bloeit in Rivière Perdue langzaam iets op tussen de plaatselijke agent en de gedreven nieuwkomer. De chemie tussen de twee schiet niet per se tekort, maar hun romance voelt wel als een goedkoop extraatje. Dit verhaalelement is niet per se nodig, omdat we het duo al beter leren kennen terwijl ze stukje bij beetje dichter bij de waarheid komen. Vooral Barbara Cabrita (bekend als Zoé uit Luther) overtuigt met haar betrokkenheid bij de families en haar volharding in het onderzoek.
Minstens zo aangrijpend als het lot van Lucie is de beladen terugkeer van Anna, die zich niet vrij door haar woonplaats kan bewegen omdat haar vriendin nog ergens wordt vastgehouden. De relatief onervaren Charlotte Lacoste krijgt daarmee de meest complexe rol van allemaal. Aan de ene kant is Anna angstig en schuw, aan de andere kant doet ze haar best om de draad weer op te pakken en zich sociaal open te stellen. Naast Lacoste maakt vooral Annelise Hesme indruk als de emotioneel getroffen, maar veerkrachtige moeder van Lucie.
De wendingen volgen elkaar in de loop van de afleveringen gestaag op, waarbij de makers redelijk weten te balanceren tussen cliffhangers en meer subtiele verhaalontwikkelingen. De atmosferische score van André Dziezuk, met herkenbaar leidmotief, draagt bij aan de sluimerende spanning. De flashbacks naar Anna's herinneringen zijn zodanig kort gehouden dat ze het verhaal niet te zeer opbreken.
Slechts twee keer vliegt de serie uit de bocht. De eerste keer zelfs letterlijk, in de opzichtig gemonteerde openingsscène. De tweede keer wanneer een wanhopige gijzelactie gepaard gaat met overacting die niet past bij de meer onderhuidse en naargeestige toon van het verdere onderzoek. Gelukkig is de laatste aflevering wel weer behoorlijk geslaagd, omdat de makers een goede psychologische uitwerking verkiezen boven het rekken van de belangrijkste onthulling. Rivière Perdue is daarmee niet alleen een pakkend mysterie, maar vooral ook een ontstellend familiedrama.
