
Recensie
Disney+-serie 'Daredevil: Born Again': een van de sterkste Marvel-series maakt een interessante maar wankele comeback
Een geslaagde terugkeer van de blinde superheld, al zit het ingrijpen van studiobazen de spanning in de weg.
Regie: Justin Benson, David Boyd, Aaron Moorhead, e.a. | Cast: Charlie Cox (Matt Murdock/Daredevil), Vincent D'Onofrio (Wilson Fisk/Kingpin), Ayelet Zurer (Vanessa Fisk), Jon Bernthal (Frank Castle/The Punisher), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 42-60 minuten | Jaar: 2025
Voordat Disney zijn eigen streamingdienst opzette en die vulde met Marvel-series, verschenen bij Netflix series over de superhelden waar Marvel Studios geen bioscoopverfilming aan waagde. De eerste daarvan was Daredevil, dat drie seizoenen liep en gevolgd werd door Jessica Jones, Luke Cage, Iron Fist en de miniserie The Defenders, waarin de vier titelhelden bij elkaar kwamen. Binnen een paar jaar kwam dit alles weer ten einde, maar in de harten van de fans bleef altijd een lichtje branden. Fel genoeg voor Disney om een reboot te bestellen.
Nadat Matt Murdock het als advocaat en gemaskerde burgerwacht voor elkaar heeft gekregen om zijn aartsvijand Wilson Fisk, ook bekend als Kingpin, achter de tralies te krijgen, wordt een aanslag gepleegd op iemand die hem zeer dierbaar is. Hij neemt wraak, maar schrikt van de extremiteit daarvan en zweert zijn heldenpak nooit meer aan te trekken. Maar dan, in de toekomst, komt Fisk weer vrij en wordt zowaar burgemeester van New York. Heeft hij goede intenties of moet Matt zijn masker weer opzetten?
De innovatieve vechtscènes vormden de grootste kracht van Daredevil. De superkracht van de titelheld is namelijk uitmuntende echolocatie: als blinde man laat zijn gehoor hem 'zien' wat er rondom hem gebeurt en op hem afkomt. De knokpartijen waren strak gechoreografeerd en in beeld gebracht en vonden soms plaats op ongewone plekken, zoals in een smalle gang. Daar pakt Daredevil: Born Again in de opening dus meteen mee uit... om dit vervolgens afleveringen lang achterwege te laten.
Wat blijkt? Deze serie heeft het welbekende productieproces doorgemaakt: alles liep aanvankelijk zoals gepland, totdat mensen van hogerop nerveus werden en een nieuwe richting eisten. Naar verluidt was Daredevil: Born Again te veel een rechtbankdrama. Dus nu is het naast een rechtbankdrama ook een jacht op een seriemoordenaar, met wat actie, politieke kritiek en persoonlijk drama rondom Matt, die een keuze moet maken over zijn identiteit.
Een rommeltje, dus. Maar zeker geen slecht uitgevoerd rommeltje, want de schrijvers weten er toch ongeveer een geheel van te maken. Deze kromme productie is makkelijk recht te praten met de beredenering dat het allemaal een pad is om Matt weer vol vertrouwen in zijn Daredevil-pak te krijgen. Dit is immers geen miniserie, maar een opzet voor – zo hoopt Disney – vele vervolgseizoenen.
Zoals gebruikelijk lijdt Daredevil: Born Again aan de Marvel-vloek: voor volledige emotionele betrokkenheid moet de kijker meerdere Marvel-series achter de kiezen hebben. Niet alleen Daredevil, maar ook The Punisher, Hawkeye en (gelukkig) zelfs het charmante Ms. Marvel, al valt er vreemd en jammer genoeg geen enkel woord over She-Hulk, waarin Matt Murdock een romantisch onderonsje met de hoofdpersoon beleefde. Toch zouden ook kijkers die minder goed beslagen ten ijs komen deze serie moeten kunnen volgen. Los van de connecties met andere Marvel-series staat het plot redelijk op zichzelf.
De lijn rondom Wilson 'Kingpin' Fisk is niet subtiel: dit is Donald Trump, maar dan intelligent en bekwaam. Of Fisk het wil of niet, hij is een crimineel in hart en nieren met een onverzadigbare en ongezonde drang naar macht en adoratie. Bij Matt speelt dan weer een niet te onderdrukken drang naar gerechtigheid. In de eerste instantie in de rechtbank, later op straat voor een onderzoek naar wat er allemaal speelt. Hij beperkt zich daarbij niet langer tot de wijk Hell's Kitchen, maar is actief in de volledige regio van New York City.
Waar de serie niet in slaagt – en dat was na de geëiste koerswijzigingen ook een onmogelijke taak – is het opbouwen van spanning. Het verhaal kabbelt voort en hoewel er ergens wel iets borrelt, krijgt dat te weinig aandacht. Pas in de laatste twee afleveringen klimt de serie naar een hoogtepunt, maar dusdanig haastig dat dit helaas niet helemaal de gewenste impact heeft.
Wat Daredevil: Born Again wél doet, is laten snakken naar meer. De herstart is gemaakt en de nieuwe status quo is bijzonder intrigerend, zij het hopelijk niet voorspellend voor de echte VS. Op den duur komen de vechtscènes weer terug en die zijn, net als de serie in haar geheel, mooi in beeld gebracht.
Charlie Cox is gewoon dé Daredevil en Vincent D'Onofrio heeft nog altijd lol in het spelen van de intimiderende slechterik. Het verhaal rijmt weliswaar voor geen meter met dat van andere Marvel-producties, nu er in deze wereld meerdere buitenaardse invasies hebben plaatsgevonden, maar in dit genre is kleinschaligheid inmiddels een verademing. Kom maar op met seizoen twee.
Voordat Disney zijn eigen streamingdienst opzette en die vulde met Marvel-series, verschenen bij Netflix series over de superhelden waar Marvel Studios geen bioscoopverfilming aan waagde. De eerste daarvan was Daredevil, dat drie seizoenen liep en gevolgd werd door Jessica Jones, Luke Cage, Iron Fist en de miniserie The Defenders, waarin de vier titelhelden bij elkaar kwamen. Binnen een paar jaar kwam dit alles weer ten einde, maar in de harten van de fans bleef altijd een lichtje branden. Fel genoeg voor Disney om een reboot te bestellen.
Nadat Matt Murdock het als advocaat en gemaskerde burgerwacht voor elkaar heeft gekregen om zijn aartsvijand Wilson Fisk, ook bekend als Kingpin, achter de tralies te krijgen, wordt een aanslag gepleegd op iemand die hem zeer dierbaar is. Hij neemt wraak, maar schrikt van de extremiteit daarvan en zweert zijn heldenpak nooit meer aan te trekken. Maar dan, in de toekomst, komt Fisk weer vrij en wordt zowaar burgemeester van New York. Heeft hij goede intenties of moet Matt zijn masker weer opzetten?
De innovatieve vechtscènes vormden de grootste kracht van Daredevil. De superkracht van de titelheld is namelijk uitmuntende echolocatie: als blinde man laat zijn gehoor hem 'zien' wat er rondom hem gebeurt en op hem afkomt. De knokpartijen waren strak gechoreografeerd en in beeld gebracht en vonden soms plaats op ongewone plekken, zoals in een smalle gang. Daar pakt Daredevil: Born Again in de opening dus meteen mee uit... om dit vervolgens afleveringen lang achterwege te laten.
Wat blijkt? Deze serie heeft het welbekende productieproces doorgemaakt: alles liep aanvankelijk zoals gepland, totdat mensen van hogerop nerveus werden en een nieuwe richting eisten. Naar verluidt was Daredevil: Born Again te veel een rechtbankdrama. Dus nu is het naast een rechtbankdrama ook een jacht op een seriemoordenaar, met wat actie, politieke kritiek en persoonlijk drama rondom Matt, die een keuze moet maken over zijn identiteit.
Gerelateerd nieuws
Een rommeltje, dus. Maar zeker geen slecht uitgevoerd rommeltje, want de schrijvers weten er toch ongeveer een geheel van te maken. Deze kromme productie is makkelijk recht te praten met de beredenering dat het allemaal een pad is om Matt weer vol vertrouwen in zijn Daredevil-pak te krijgen. Dit is immers geen miniserie, maar een opzet voor – zo hoopt Disney – vele vervolgseizoenen.
Zoals gebruikelijk lijdt Daredevil: Born Again aan de Marvel-vloek: voor volledige emotionele betrokkenheid moet de kijker meerdere Marvel-series achter de kiezen hebben. Niet alleen Daredevil, maar ook The Punisher, Hawkeye en (gelukkig) zelfs het charmante Ms. Marvel, al valt er vreemd en jammer genoeg geen enkel woord over She-Hulk, waarin Matt Murdock een romantisch onderonsje met de hoofdpersoon beleefde. Toch zouden ook kijkers die minder goed beslagen ten ijs komen deze serie moeten kunnen volgen. Los van de connecties met andere Marvel-series staat het plot redelijk op zichzelf.
De lijn rondom Wilson 'Kingpin' Fisk is niet subtiel: dit is Donald Trump, maar dan intelligent en bekwaam. Of Fisk het wil of niet, hij is een crimineel in hart en nieren met een onverzadigbare en ongezonde drang naar macht en adoratie. Bij Matt speelt dan weer een niet te onderdrukken drang naar gerechtigheid. In de eerste instantie in de rechtbank, later op straat voor een onderzoek naar wat er allemaal speelt. Hij beperkt zich daarbij niet langer tot de wijk Hell's Kitchen, maar is actief in de volledige regio van New York City.
Waar de serie niet in slaagt – en dat was na de geëiste koerswijzigingen ook een onmogelijke taak – is het opbouwen van spanning. Het verhaal kabbelt voort en hoewel er ergens wel iets borrelt, krijgt dat te weinig aandacht. Pas in de laatste twee afleveringen klimt de serie naar een hoogtepunt, maar dusdanig haastig dat dit helaas niet helemaal de gewenste impact heeft.
Wat Daredevil: Born Again wél doet, is laten snakken naar meer. De herstart is gemaakt en de nieuwe status quo is bijzonder intrigerend, zij het hopelijk niet voorspellend voor de echte VS. Op den duur komen de vechtscènes weer terug en die zijn, net als de serie in haar geheel, mooi in beeld gebracht.
Charlie Cox is gewoon dé Daredevil en Vincent D'Onofrio heeft nog altijd lol in het spelen van de intimiderende slechterik. Het verhaal rijmt weliswaar voor geen meter met dat van andere Marvel-producties, nu er in deze wereld meerdere buitenaardse invasies hebben plaatsgevonden, maar in dit genre is kleinschaligheid inmiddels een verademing. Kom maar op met seizoen twee.