Bedenker: Richard Warlow | Cast: Matthew Macfadyen (Det. Insp. Edmund Reid), Jerome Flynn (Det. Sgt. Bennet Drake), Adam Rothenberg (Captain Homer Jackson), David Wilmot (Sgt. Donald Artherton), MyAnna Buring (Long Susan) | Jaren: 2012 "“ heden | TV-release: BBC

BBC-serie Ripper Street kent een ietwat woelige geschiedenis. Het Britse kanaal vond dat de serie, die zich in het Londen van 1889 afspeelt, niet goed genoeg bekeken werd en besloot er daarom niet mee door te gaan. Met grote woede van fans als gevolg, die een campgne hielden om de serie te laten produceren op een manier zoals dat ook met Arrested Development via Netflix gebeurde. Succesvol waren de fans in ieder geval wel, want er komt een derde seizoen van de serie. Voordat we daarvan kunnen genieten, ligt de Blu-ray uitgave van het tweede seizoen in de schappen.

Ripper Street speelt af in de Londense wijk Whitechapel. Hier werden de straten een paar jaar terug nog onveilig gemaakt door Jack the Ripper. Het is nog altijd het gevaarlijkste deel van de stad - en ook het werkterrein van politie-inspecteur Edmund Reid en zijn trouwe assistenten Bennet Drake en Homer Jackson. In het tweede seizoen van deze sfeervolle misdaadserie moeten zij het niet alleen opnemen tegen meedogenloze misdadigers maar worden ze ook continu tegengewerkt door corrupte collega's uit een nabijgelegen district.

Intussen probeert Reid af te rekenen met zijn eigen demonen. Daarbij krijgt hij een duwtje in de goede richting door de aanwezigheid van de vooruitstrevende en charmante Jane Cobden, die als eerst vrouw in de geschiedenis is gekozen als lid van de Londense gemeenteraad. Drake is gelukkig getrouwd met Bella, maar hij wordt nog steeds geplaagd door herinneringen aan Rose. En de stormachtige relatie tussen Jackson en Long Susane wordt opnieuw zwaar op de proef gesteld door geheimen en leugens.

Ripper Street kon bij critici rekenen op positieve reacties. Velen vonden dat het acteerwerk en dat de scenario's van afzonderlijke afleveringen erg sterk waren. Anderen noemden het geheel iets te gestileerd en te vol van expositie. Het eerste seizoen werd in 2012 op de BBC gelanceerd en de eerste aflevering werd daar door 7,9 miljoen mensen bekeken. De laatste aflevering van het tweede seizoen werd echter veel minder goed bekeken en trok slechts 3,26 miljoen kijkers. Niet genoeg dus voor de zender om ermee door te gaan.



Blu-ray: Ripper Street seizoen 2 | Duur: 50 min. / 8 afleveringen | Release: oktober 2014 | Video: 1080p | Audio: Engels | Ondertiteling: Nederland | Discs: 2x Blu-ray | EAN: 8-717344-754972 | Met dank aan: Just Entertainment

Deze uitgave van Ripper Street bestaat uit een reguliere Blu-ray hoes, die netjes opgeborgen zit in een slipcover. Beiden hebben dezelfde coverart en bieden de informatie die je altijd krijgt op dit soort uitgaves. Denk dus maar aan een synopsis, wat technische details en nog wat over de cast van de serie.

Dit seizoen heeft een mooie beeldkwaliteit. Het kleurenpalet is warm en heeft veel felle kleuren. De donkere kleuren zien er verder erg goed uit, zonder grain of andere verstorende factoren. Over het beeld kun je dus erg tevreden zijn. De audiokwaliteit is net zo goed, met Dolby 5.1. De helderheid is zeer hoogstaand en daardoor hoor je eigenlijk alles wat je moet horen. Scènes waarin niet alleen dialoog, maar ook allemaal andere geluiden te horen zijn, blijven toch helder. Dat is dus precies waar we op hopen bij dit soort uitgaves van de BBC.

Derde seizoen
Zoals reeds omschreven krijgt Ripper Street een derde seizoen. Het seizoen is gemaakt door Amazon en de BBC en zal in 2015 te zien zijn. Het achtdelige seizoen pikt het verhaal op in 1894, als Reid, Drake, Jackson en Long Susan al jaren niet meer samen zijn geweest. "De gewelddadige overval van een goederentrein brengt een kettingreactie voort, die ervoor zorgt dat ze samen moeten werken en dat leidt tot een conclusie die hun levens compleet zal veranderen," luidt de verdere synopsis van het seizoen.

Frances McDormand brak door met haar Oscarwinnende rol in Fargo en speelde daarna onder meer in films als Burn after Reading van de Coen Brothers. In de HBO miniserie Olive Kitteridge speelt ze de titelrol en maakte ze haar debuut als producent. Michelle Iwema sprak tijdens het Filmfestival van Venetië met de actrice over het combineren van acteerwerk met produceren en omgaan met roem.

Hoe kwam Olive Kitteridge op je pad?
Ik las het gelijknamige boek zeven jaar geleden. Gewoon omdat ik van lezen houd, zonder het idee erachter om het te verfilmen. Daarna gaf ik het boek aan allemaal vrienden als cadeau. Een daarvan belde me op na het te hebben gelezen en zei, 'jij moet deze rol spelen'. Maar ik vond dat dit verhaal niet in negentig minuten verteld kon worden. Ik ging daarna wel gaan nadenken over de vorm waar het in gegoten zou kunnen worden. Een andere reden dat ik overwoog de rechten te kopen, was mijn zoon. Hij was dertien jaar toen ik begon met het idee rond Olive. Ik wist dat hij over een jaar of vijf het huis uit zou gaan en dat ik dan genoeg te doen moest hebben, zodat ik niet de hele dag zou hoeven huilen. Daarom informeerde ik naar de rechten. Ik kwam in contact met Elizabeth Strout, die het boek heeft geschreven. De week nadat we contact hadden gehad over de rechten, won zij de Pulitzer Prize. Toch honoreerde zij de deal, die we de week daarvoor hadden besproken. Daarna kwamen we bij HBO terecht en zij wilden er in eerste instantie een tv serie van maken. Het boek heeft dertien hoofdstukken en dat zouden dan losse afleveringen worden. Maar [scenarioschrijver] Jane [Anderson] en ik voelden altijd dat het een miniserie moest worden.

Kon jij je identificeren met Olive?
Ik herkende heel veel in haar. Ze heeft elementen van mijn moeder en andere vrouwen in mijn leven en vrouwen in heel Amerika. Mijn man zei dat ze als Dirty Harry is, het Clint Eastwood karakter met een pistool die zegt 'Make my day.' In plaats van een pistool heeft Olive haar eerlijkheid. Clint Eastwood deed iets geweldigs met zijn kaak. Hij schreeuwde nooit, huilde nooit maar je zag zijn kaak overuren maken. Olive doet dat ook met haar kaken. Ze zegt ook vaak het verkeerde op het slechts mogelijke moment door nooit een blad voor de mond te nemen. Dat doe ik ook wel eens.

Een thema van Olive Kitteridge is depressie. Deed je hier research naar?
We hadden het boek en dat was alles wat we nodig hadden. Schrijfster Elizabeth Strout heeft in het boek weten te verwerken wat de psychologie van een kleine plaats is en wat de verschillen zijn tussen de generaties in de manier waarop ze omgaan met depressie. Je krijgt echt een beeld van de manier waarop er in verschillende tijdsvlakken tegenaan wordt gekeken.

Hoe was het om niet alleen te acteren, maar ook te produceren?
Fantastisch! Ik acteer al 35 jaar in het theater en film, maar ik ben tegelijkertijd ook huisvrouw geweest. Housewifery, het woord dat ik dit geef, heeft mij een skill set gegeven, die erg overeen komt met het werk van een producent. Als huisvrouw regelde ik de verhuizingen en het reizen, heb ik scholen voor mijn zoon gevonden, etentjes gegeven, huizen ingericht, ben social secretary geweest voor mijn man, het zijn allemaal dingen die me hebben voorbereid op het produceren.

Verandert het je manier van werken op de set als je ook producent bent?
Ja, Olive was hierdoor erg lastig. Ik moest zoveel werk verrichten, dat het moeilijk was om alles in perspectief te plaatsen. Op onze eerste dag moesten we de autoscène spelen, die voorkomt aan het begin van het tweede uur. Het was een dag met heerlijk weer, geen briesje of wolkje aan de horizon, terwijl die scène draait om chaos en storm. We waren rond aan het rennen om te zorgen dat dingen op de set zouden wapperen alsof het waaide. Uiteraard heeft geweldige CGI alles opgelost, maar op de dag zelf was het een gekkenhuis om daarmee om te gaan.

Wat is het irritantste van je taken als huisvrouw en producent?
Dat niet iedereen dezelfde standaard heeft als ik. Ik leg de lat namelijk heel erg hoog. Het is niet dat ik me irriteer aan het feit dat anderen die lat lager hebben liggen, maar dat ik het niet door heb. Ik heb hierdoor geleerd om mezelf in toom te houden.

Je hebt je privéleven altijd gescheiden gehouden van je werk als actrice. Was dat een bewuste keuze?
Absoluut, mijn man en ik hebben daar samen voor gekozen. Wij wilden de opvoeding van onze zoon alleen doen, zonder hulp van anderen of veel mensen om ons heen. Het was belangrijk voor me dat mijn zoon wist dat wij er voor hem waren en dat hij daarin op ons kon vertrouwen. Dit is ook de eerste keer in tien jaar dat ik weer publiciteit doe voor een film en terugkeer naar dit onderdeel van de 'game'. Ik noem het een 'game', omdat het dat werd. Het laatste waar ik publiciteit voor deed was Something's Gotta Give. Ik zat in een klein kamertje waar elke vijf minuten een andere journalist binnen stapte. Die film was met Jack Nicholsen en de hele dag vroeg werkelijk iedereen hoe het was om met hem te werken. Maar ik zag het als de film van Diane Keaton, hij speelde slechts haar vriendje. Vanbinnen werd ik boos dat iedereen de man weer zagen als het centrale figuur. Het draaide voor hun om Jack, die een geweldige aardige man is.... of liever gezegd; hij is een crazy individual die fascineert, waardoor iedereen meer over hem te weten wil komen. Maar ik wilde praten over werken met Diane, omdat haar centrale rol als vrouw in deze film de reden was dat ik de rol had genomen. Tegen het einde van de persdag zei ik dingen als: 'Mijn zoon van negen is meer volwassen dan Jack Nicholsen.' Of ik zei: 'Hij was een asshole, hij was er niet voor Diane off camera.' Op het moment dat ik het zoveelste antwoord in die geest had gegeven kwam er iemand van de pr langs lopen en die hoorde wat ik zei. Zij was in paniek en ik besefte dat ik daarmee iemand zijn baan in gevaar kon brengen. Vanaf dat moment wilde ik daar niet meer aan meedoen. Als ik de waarheid niet kon zeggen, hoefde het van mij niet. Maar ik wilde me ook onttrekken aan de manier waarop bekend zijn zich op dat moment begon te ontwikkelen. Eind jaren negentig veranderde de cult rond celebs in een monster waar niemand controle over had. Als iemand me in de supermarkt vroeg om het Minnesota accent [van Fargo] te doen, wilde ik nee kunnen zeggen. Zonder dat ik hun het idee gaf, dat ik ze iets ontnam waar ze recht op hadden. Ik heb nog steeds mensen die me uitschelden voor bitch als ik weiger ze een handtekening te geven of met ze op de foto te gaan. Nu iedereen een mobiel heeft, is het helemaal uit de hand gelopen en vragen mensen niet eens meer of je op de foto wil. Ze maken gewoon foto's van je. Maar ik geloofde dat als ik op geen enkele manier mijn beeltenis of stem verkocht voor de pr van een productie, ik hierdoor het recht om nee te zeggen zou kunnen behouden. Ik kan nu ook met mensen een gesprek aangaan als ze me om iets vragen en ik nee zeg. Dan kan ik ze bedanken voor het begrip en vraag ik hoe ze heten, wat ze daar doen en dat ik Fran heet. Dat geeft me controle over iets dat ik zie als een vreselijke epidemie.

Op welke manier was je man [Joel Coen van de Coen Brothers] betrokken bij het maken van Olive?
Op professioneel vlak had hij er weinig mee te maken, maar privé wel want na 35 jaar samen deel je min of meer alles. Voor de première [op het filmfestival van Venetië] was hij aanwezig en dat was een highlight van onze relatie. Hij was echt vreselijk trots op me. Hij heeft namelijk nog nooit een film van vier uur gemaakt, en dat heb ik net wel gedaan.

De vier delen van Olive Kitteridge zijn vanaf maandag 3 en dinsdag 4 november te zien bij HBO Nederland om 20:30 op tv-kanaal 'HBO' en via de on demand diensten HBO On Demand en HBO Go.

Richard Jenkins is een van die acteurs waarvan de naam misschien geen belletje doet rinkelen, maar die je vast in talloze films voorbij hebt zien komen. Zo speelde hij onder meer in Step Brothers, Eat Pray Love en Burn After Reading. In de nieuwe HBO miniserie Olive Kitteridge speelt hij Henry, de man van Olive (Frances McDormand). Michelle Iwema sprak namens SerieTotaal met Richard Jenkins tijdens het filmfestival van Venetië, waar Olive Kitteridge in première ging.

Hoe zou je Henry beschrijven?
Adorable. Hij is een man met een positieve instelling; voor hem is het glas altijd half vol. Hij is een goede man om het simpel te zeggen en hij probeert altijd het juiste te doen. Hij doet het misschien niet altijd, maar hij probeert het wel.

Had je een connectie met de rol?
Ik zou wel meer als hem willen zijn. Ik begrijp zijn instelling, want hij wil geen drama en gedoe in zijn leven. Hij houdt van een rustig leven en dat herken ik, want ik houd ook niet van drama. Sommige mensen houden van conflict, maar ik ben niet zo. Henry is een beetje als mijn eigen moeder. Als mijn moeder je niet aardig vond, moest je wel een seriemoordenaar zijn. Ze vond iedereen aardig en zag altijd dingen van een rooskleurige kant.

Zijn dat eigenschappen die jij zelf ook bezit?
Ik ben half mijn vader en half mijn moeder. En mijn vader was weer de meest pessimistische man die je ooit zal tegenkomen, mijn moeder de meest optimistische. Mijn ouders waren daarin net als Olive en Henry.

Is acteur wel het juiste beroep als je houdt van een kalm en rustig leven.
Nee, dat is iets waar ik niet goed over heb nagedacht [lacht]. Maar mijn leven heeft eigenlijk niet veel drama, het is eerder een leven van angst dat je geen werk zal kunnen vinden, waardoor je de rekeningen niet kan betalen.

Heb je die angst nog steeds?
Elke acteur zou die moeten hebben. Ik ben oud genoeg om te weten dat ik niet lang zal leven, waardoor ik me geen zorgen meer hoef te maken. Ik heb genoeg geld verdiend om de rest van mijn leven comfortabel te kunnen leven. Nu maak ik me geen zorgen meer, maar vroeger wel toen ik kinderen grootbracht. Als acteur is elke baan misschien je laatste. Je maakt een film en hebt dan een baan. Is de film af, heb je ook meteen geen baan meer.

Hoe reageerde je toen Frances McDormand je benaderde om in Olive Kitteridge te spelen.
Ik had geen enkele reservering. Frances belde en zei dat ze wilde dat ik Henry zou spelen. Ik las het en vond het prachtig. Daarna hoopte ik enkel het mooie script ook tot leven te kunnen wekken.

Hoe was het om weer met Frances te werken?
Ze is geweldig. Dit is haar baby; haar passieproject. Na de vertoning gisterenavond [de première in Venetië] draaide ze zich om naar me en zei ze met opluchting "I'm good now".

Olive Kitteridge wordt uitgezonden als miniserie op HBO, maar het heeft een filmpremière gekregen op het festival van Venetië. Hoe denk jij erover?
Het is voor mij een speelfilm. Vroeger had je ook de langere films zoals Ben Hur. Na twee uur kwam er op het scherm het woord pauze en konden mensen even naar het toilet of eten en weer terugkomen. Voor mij is Olive een film van vier uur. Ik vind dat het zo aanvoelt.

Hoe was Lisa Cholodenko als regisseur?
Ik vond het geweldig om met haar te werken. Zij bleef doorgaan tot ze het perfecte resultaat kreeg. Niet alleen qua vertolkingen van de acteurs, maar ook als ze iets in de achtergrond zag dat ze er niet bij vond passen. Zij keek naar het hele frame en hoe alles daarbinnen samenhangt. Fran [McDormand] had al eerder met haar gewerkt en wist hierdoor dat zij de juiste keuze was.

Je hebt al vaker met Frances samengewerkt?
We hebben elkaar ontmoet op de set van North Country met Charlize Theron. We hadden maar een gezamenlijke scène, maar hebben toen wel vaker samen thee gedronken. Daarna speelde ik ook samen met haar in twee films van Joel en Ethan Coen. In de laatste Burn After Reading speelde ik iemand die verliefd op haar was, waardoor ik haar beter leerde kennen. We zijn sindsdien vrienden.

Kijk je zelf ook je eigen films?
Ik vond dat nooit zo leuk, maar ik ben er beter in geworden. Ik zei tegen een vriend van me, dat ik het niet leuk vond om mijn eigen hoofd op het scherm te zien. Die zei: "It's your face, you better get used to it." Hij had gelijk, maar het blijft vreemd om jezelf te zien.

Heb je je weleens jezelf afgevraagd hoe je leven eruit zou zien als je een filmster was in plaats van een karakteracteur?
Ik wist altijd al dat ik een karakteracteur zou worden. Ik heb nooit iets anders geambieerd dan acteur te worden en het lag niet op mijn pad om filmster te worden. Ik denk daar eigenlijk nooit aan.

In Burn After Reading speelde je met Brad Pitt en George Clooney samen. Hoe was het om te zien welke commotie zij veroorzaken als filmsterren?
Het is een gekte. Het is een vreemde manier om te leven en om te proberen in die gekte een normaliteit te vinden. Maar zij weten dat wel te doen. Ze werken er hard aan en het kost moeite. Je moet er bewust mee bezig zijn bij alles wat je doet. Je kan niet zomaar doen, waar je zin in hebt.

Wat zijn karakteracteurs waar jij naar opkijkt?
Spencer Tracy vind ik geweldig en ik ben een enorme Brando fan. Hij was een karakteracteur maar tegelijkertijd de grootste filmster van zijn tijd net als Tracy. I love those guys. Ik vind ook Joaquin Phoenix een geweldige acteur.

Wat is je motivatie geweest binnen je carrière?
Ik begon eerst in het theater en verdiende honderd dollar per week. Dat was eng want ik was bang dat ik geen geld zou hebben om mijn kinderen een goede opleiding te kunnen geven. Ik wilde altijd al spelen in films en toen die mogelijkheid op mijn pad kwam, greep ik die. Ik kon hierdoor mijn kinderen door laten leren, en de rest van alles dat erbij kwam was de gravy. Ik vond het onzekere bestaan eng in die periode van mijn leven, maar er was niks anders wat ik kon doen qua beroep en heb daar nooit aan getwijfeld.

De vier delen van Olive Kitteridge zijn vanaf maandag 3 en dinsdag 4 november te zien bij HBO Nederland om 20:30 op tv-kanaal 'HBO' en via de on demand diensten HBO On Demand en HBO Go.

Hierboven een 2,5 minuut durende sneak peek op de Marvel-serie Agent Carter, een spin-off binnen het Marvel Cinematic Universe. De beelden werden uitgezonden op ABC tijdens de Marvel-special "Marvel, 75 Years: From Pulp to Pop!".

Belangrijke rollen worden ingevuld door Hayley Atwell (Carter), Dominic Cooper (Howard Stark), Chad Michael Murray (Agent Jack Thompson), Enver Gjokaj (Agent Daniel Sousa), Shea Whigham (Chief Roger Dooley) en James D'Arcy (Edwin Jarvis). Ook actrice Lyndsy Fonseca zal te zien zijn als Peggy's hartsvriendin Angie Martinelli.

Marvels Agent Carter speelt zich af in 1946. Agent Peggy Carter, die net Steve Rogers heeft verloren, is onderdeel van de unit SSR (Strategic Scientific Reserve). Overdag doet ze de administratie en 's avonds voert ze speciale missies uit voor Howard Stark.

In januari op ABC en mogelijk iets later op het Nederlandse Veronica, de zender die ook Marvels Agents of S.H.I.E.L.D. uitzendt.

Hierboven vind je een nieuwe trailer van The Librarians, een nieuwe avonturenserie van TNT gebaseerd op de The Librarian filmfranchise. Rebecca Romijn (X-Men), Christian Kane (Angel), Lindy Booth (Dawn of the Dead) en John Kim (The Pacific) spelen de nieuwste beschermers van de mystieke schatten van de wereld. Noah Wyle, die de hoofdrol speelde in de filmtrilogie, zal ook in de show te zien zijn als het personage Flynn Carsen.

The Librarians gaat over een eeuwenoude organisatie onder de Metropolitan Public Library die er alles aan doet om geheime, magische schatten te beschermen, bovennatuurlijke bedreigingen af te wenden en machtige artefacten op te rakelen. De afgelopen tien jaar was Flynn de enige Librarian, maar vandaag de dag is er meer mankracht nodig. Vandaar dat hij een compleet team om zich heen krijgt om de werkzaamheden voort te zetten.

The Librarians gaat op 7 december in première.

Het vierde seizoen van Girls komt eraan en met bovenstaande preview hoopt HBO je alvast enthousiast te maken. Hannah (Lena Dunham) studeert inmiddels in Iowa, maar lijkt verder niets te zijn veranderd. Ze is bijzonder onder de indruk van zichzelf en haar weg naar volwassenheid. In New York vergaat het de rest van de meiden ook zoals je zou verwachten. Zo gelooft Marnie (Allison Williams) bijvoorbeeld nog steeds heilig in haar muziekcarrière. Ook Shoshanna (Zosia Mamet) en Jessa (Jemima Kirke) komen aan bod in deze vooruitblik.

Verder zien we in de video ook enkele gastrolletjes voorbijkomen, waaronder Ana Gasteyer, Zachary Quinto, Gillian Jacobs, Jake Lacy en Marc Maron. Het vierde seizoen van Girls, bestaande uit tien afleveringen, gaat begin 2015 in première.

Een paar weken geleden werd bekend dat ABC een hedendaagse tv-serie wil maken gebaseerd op de Gaston Leroux's musical The Phantom of the Opera, maar het lijkt er nu op dat er een concurrerende serie komt nu producent Tony Krants en regisseur Jean-Pierre Jeunet (Amelie) ook een tv-versie maken van de productie. In deze versie zal de setting van een 19e eeuwse opera worden gewijzigd naar een jazzclub in de 20e eeuw.

In deze nieuwe Phantom of the Opera zal veel seks, moorden en mysterie voorkomen tegen een setting van de Paris Peace Conference in 1919. In de dramaserie volgen we een Britse piloot waarvan tijdens de Eerste Wereldoorlog het halve lichaam is verbrand op het strijdveld. Na een aantal moorden in de beste nachtclub van Parijs, blijkt hij de hoofdverdachte te zijn. Maar is hij ook daadwerkelijk de moordenaar?

Jeunet, wiens stijl al eerder werd toegepast in het Eerste Wereldoorlog-drama A Very Long Engagement, was naar verluidt de enige regisseur die men wilde voor het project, en hij sloot slechts een week na het script te hebben gelezen een deal om de regie op zich te nemen.

Endemol Studios, ook verantwoordelijk voor de series Peaky Blinders, Black Mirror en Hell on Wheels, zal de serie produceren.