De grimmige Amerikaanse remake van de Deense superserie Forbrydelsen.
De Deense serie Forbrydelsen, internationaal beter bekend als The Killing, was zo een enorm succes dat een remake natuurlijk niet uit kon blijven. Na twee seizoenen leek het voorbij met de VS- versie na tegenvallende kijkcijfers maar plakte AMC er een derde aan vast. Hierna besloot de zender dat het echt voorbij was. Maar Netflix was een redder in nood door de serie over te nemen voor een vierde en laatste seizoen, waardoor de fans een waardige afsluiter zouden krijgen.
Zelf ben ik (gek genoeg) begonnen met het kijken van de Amerikaanse versie en daarna pas de Scandinavische. Hierdoor was ik niet bekend met het originele plot en merkte ik pas later dat het eerste seizoen bijna geheel hetzelfde is als de Deense voorganger. Maar goed, het is natuurlijk ook een remake. Er is alleen wel een andere dader gekozen, maar verder is het erg herkenbaar.
Het draait om rechercheur Sarah Linden, die haar laatste werkdag beleeft voor ze met vriend en zoon zal verhuizen naar een andere stad. Het valt haar zwaar, want eigenlijk is ze verknocht aan haar baan. Iets te verknocht om eerlijk te zijn, want haar werk gaat voor alles inclusief haar zoon en partner. Maar dan wordt er een meisje dood aangetroffen en heeft Sarah het gevoel dat ze deze zaak moet oplossen. Haar vervanger Stephen Holder neemt ze dan maar mee op sleeptouw. Hoewel de twee heel verschillend zijn, blijken ze goed samen te kunnen werken. Sarah zet de verhuizing in de ijskast en stort zich met Holder op de zaak. Naast het onderzoek volgen we als kijker ook de familie van het slachtoffer. We zien hoe zij rouwen en hoe moeilijk het voor ze is om door te gaan met hun leven. Ook volgen we politicus Darren Richmond, die bezig is met een campagne, maar misschien wat te maken heeft met de moord. Als kijker probeer je net als Holder en Linden de zaak op te lossen en krijg je elke aflevering nieuwe puzzelstukjes.
The Killing behoort tot een van de spannendere crime- series dankzij de grimmige sfeer, sterke cases, ondersteunende muziek en het uitstekende acteerwerk. Zowel Enos als Kinnaman zijn top in hun rollen, waarvan de personages zich ook steeds meer ontwikkelen waardoor je met ze meeleeft. Nu moet ik zeggen dat ik het Enos- personage wel al snel behoorlijk irritant vond, maar dat doet niet af aan het kijkplezier omdat de mensen om haar heen dat net zo goed van haar vinden. Kinnaman vond ik de sympathieke van de twee en hij zorgde ook vaak voor de komische noot, die je af en toe echt nodig had omdat de serie zo duister was.
De eerste twee seizoenen waren het sterkst, waarbij je makkelijk alle afleveringen achter elkaar kon bingen. Vlak voor het einde van elke aflevering gebeurde er telkens wel iets, waardoor je de volgende werkelijk gewoonweg 'moet' kijken. Het derde seizoen was ietsje minder. Dit speelt zich een jaar na de vorige zaak af en draait om meiden die op straat leven, die worden vermoord. Daarnaast loopt een verhaallijn rond een oude zaak, waar Linden jaren daarvoor aan had gewerkt. De veroordeelde dader (gespeeld door Peter Sarsgaard) heeft de doodstraf gekregen, maar beweert het niet te zijn. Linden besluit de zaak nog een keer onder de loep te nemen met behulp van Holden. Dit seizoen was soms ook ontzettend spannend alleen het einde vond ik persoonlijk niet zo. In het vierde seizoen draait het om de consequenties van die ontknoping en een zaak rond een rijke familie, die dood is aangetroffen. Dit laatste seizoen is zonder meer het minst sterk. Bingen was niet nodig, een per week voelde als voldoende in tegenstelling tot de eerdere seizoenen. Met de laatste aflevering probeerden de makers alles af te sluiten en springen we ook nog even in de tijd om te zien hoe het over een paar jaar met iedereen gaat. Dat had van mij niet gehoeven en deed zelfs af aan de hele serie.
Veel van de misdaadseries op tv weten nooit echt spannend te worden of werken een case snel af om het in een aflevering te kunnen proppen. Met The Killing werd het wel goed uitgewerkt, was het sfeervol, leerde je langzaam de personages goed kennen en was het vaak bijzonder spannend. Het niveau schommelde nog wel eens in de latere seizoenen, maar zo mogen er wat mij betreft toch (veel) meer misdaadseries worden gemaakt.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op
zoek naar freelance redacteuren.